Najsłynniejszy i może najbardziej udany radziecki film muzyczny z brawurową muzyką i piosenkami Izaaka Dunajewskiego oraz pełnym niewymuszonego wdzięku gwiazdorskim popisem Lubow Orłowej jako rozśpiewanej listonoszki, Duni. Opowiastka o płynących Wołgą do Moskwy dwóch konkurujących ze sobą amatorskich zespołach muzycznych mających wziąć udział w ogólnokrajowym festiwalu została wyreżyserowana wyjątkowo pewną ręką przez stałego współpracownika Sergiusza Eisensteina, Grigorija Aleksandrowa. Skorzystał on twórczo (i dyskretnie) z wzorców zachodnich, przeszczepiając je umiejętnie na radziecki grunt. Udało mu się połączyć ostrożne akcenty satyryczne, potoczyście opowiedzianą fabułę i brawurowo częstokroć zainscenizowane „numery muzyczne”. „Wołga, Wołga” należała do ulubionych filmów Stalina, który do poprzednich utworów Aleksandrowa miał poważne obiekcje. Nic dziwnego – ten film dobrze spełnił funkcję znieczulającej rozrywki w czasach terroru. Pomimo to pozostał w historii kina.

Bywałow, prowincjonalny dygnitarz marzący o życiu w Moskwie, otrzymuje zadanie przygotowania zespołu na organizowany w stolicy konkurs amatorskiej twórczości artystycznej. Bez wiary w sukces, wraz z zespołem miejscowej orkiestry symfonicznej, wypływa na pokładzie statku ku wyśnionej Moskwie. Tymczasem inny statek wiezie na swym pokładzie konkurencyjny zespół, chór pieśni ludowej, któremu szefuje listonoszka Dunia. Nuty piosenki ułożonej przez Dunię na konkurs rozwiewa wiatr i już wkrótce śpiewa ją cały kraj. Powszechnie uważa się, że autorem przebojowej melodii jest Bywałow…
Film był wielkim przebojem ekranów w Związku Radzieckim i to przez długie lata. Zachwycano się grą aktorską, przede wszystkim wielkiej gwiazdy, Lubow Orłowej, muzyką autorstwa Dunajewskiego, a także błyskotliwością realizacji i mnogością pomysłów fabularnych. Trzeba przyznać, że do dziś film zachował wiele uroku i niewymuszonej witalności. Wołga-Wołga obok filmu Świat się śmieje należy do najlepszych i najpopularniejszych dokonań Grigorija Aleksandrowa, a także do najlepszych osiągnięć kina radzieckiego tamtych lat w dziedzinie komedii.

[Filmoteka Narodowa]