Stephan Elliott zabiera nas w okres międzywojenny XX wieku, zmiany w modzie, odsłona nóg kobiecych, fryzury chłopczyce i sylwetki, suknie tuby, długie żakiety, skromne nakrycia głowy, orient, mała czarna Coco, konwenanse gorset rozpięły...
W niezwykle uroczej scenerii, angielskiej wsi mieści się rezydencja Whittakerów nad jeziorem, budowla odzwierciedla wiktoriański konserwatyzm, skostniałość, nad wszystkim czuwa fanatyczna, lodowata Lady Whittaker.
Załączony obrazek jest pozornie idealny, sielankowy i bez zarysowań do czasu, gdy w domu pojawi się syn John ze świeżo poślubioną amerykanką, libertynką, femme fatale Larita. Starcie dwóch krajów, dwóch kultur, dwóch kobiet teściowej i synowej wprowadza nas w ciąg zawoalowanych manipulacji,gier, gierek , złośliwości, żółci, wachlarzy emocji, mimik, uśmiechów, celnych, ciętych ripost okraszone dużą dawką humoru i zabawnych gagów w oprawie muzycznej, w której nogi same rwa się do tańca z dymkiem, alkoholem i białym pieskiem.
Duet iskrzących scen Jessica Biel / Kristin Scott Thomas majstersztyk do tego doskonały majordomus Kris Marshall panuje nad wszystkim, czuwa, z tarapatów ratuje i świetnie się bawi w każdej sytuacji.
Colin Firth ojciec Johna, początkowo wycofany, nieobecny, trauma wojenna i brak perspektyw na przebicie muru w postaci swej małżonki, pojawienie się synowej jest "odżyciem" i tutaj oglądamy pana domu w doskonałej formie i odsłania przed nami niezwykle ciepłego, fantastycznego i odważnego w ostatniej scenie człowieka, który odrodził się...
Ben Barnes uroczy, przystojny , petarda, radość życia, konsumpcjonizm, kocha rodzinę....ale to wciąż chłopiec, który uległ kaprysowi , poślubił starsza kobietę, która jest przeciwieństwem tego wszystkiego co ma w domu, jednak, nie poradził sobie z rola małżonka, przerosła go.
Doskonała sceneria miejsca, scenografia, dopracowanie wnętrz, wyposażenie, kostiumy, przepiękne kadry. Oprawa muzyczna porywa nas od pierwszych chwil do hipnotyzującej sceny z tangiem.
Uczta konesera, zaspokojenie zmysłów audio-wizualnych.