Jestem z tego pokolenia które wychowało się na Wojowniczych Żółwiach Ninja- pamiętam gry, zabawki, serial (ja akurat oglądałem ten nowszy z 2003 roku) no i filmy aktorskie. Powrót po wielu latach był bardzo przyjemny. Pierwsza część do dziś się broni jako kino rozrywkowe- jest co prawda naiwne, absurdalne i dosyć dziecinne, ale podczas seansu obudziło się we mnie to wewnętrzne dziecko, które jarało się wiele lat temu. Od strony technicznej bardzo solidnie skonstruowany, posiada specyficzny klimat- zarówno dziecinny, jak i mroczny i undergroundowy. Charakteryzacja do dziś świetnie wygląda. Wygląd żółwi jest wyraźnie inspirowany serialem z lat 80, więc wyglądają bardzo kreskówkowo, ale także zadbano o wiele detale (chropowata skóra, pęknięcia na skorupach), mimika jest dynamiczna i płynna, a sposób poruszania niezwykle płynny i swobodny. Bohaterowie są sympatyczni, zabawni i odpowiednio przerysowani. Nie jest to arcydzieło- ma swoje wady. Oprócz wspomnianych dziecinnych rozwiązań i kilku infantylnych gagów, niezbyt profesjonalnego aktorstwa, rozczarować mogą niektóre rozwiązania, jak finalne starcie ze Shreaderem, Każdy kto w dzieciństwie oglądał Wojownicze Żółwie Ninja powinien do tego filmu wrócić, bo to naprawdę solidne i przyjemne w oglądaniu kino.