Fakt, dziś ponownie, po latach, obejrzałem "Wszystko...", a w miniony weekend również "Do utraty tchu" i muszę się z Tobą zgodzić.
Z tym, że Godard zrobił to znacznie umiejętniej, zgrabniej, mimo że, mnie osobiście, Belmondo strasznie drażnił tym cwaniacko-olewającym stylem bycia, który nie był wyłącznie zabiegiem artystycznym. On taki po prostu był. Znam trochę ludzi z Francji i również dziś, wielu ma taki styl bycia. Z resztą, nie tylko Francuzi ;-)

Panowie, Godard to nudziarz. Nawet jeśli Wajda cytuje inne filmy, inspiruje się nową falą, robi to bardzo umiejętnie i mnie to rusza (może dlatego, że nie lubię nowej fali, ale lubię Wajde). Zresztą trudno oceniać ten film odwołując się do innych dzieł - myślę, że głównym punktem odniesienia powinien być sam Cybulski - wielki nieobecny. Mnie osobiście fascynuje oddanie procesu twórczego i opisania historii człowieka, który był legendą już za życia. Jak zrobić film o odejściu takiej postaci? Karkołomne wyzwanie. Niesamowity rezultat.

Problem w tym, że Wajda po prostu nie był artystą wybitnym i błyskotliwym. To reżyser niezdolny do tworzenia wielkich, inspirujących widza arcydzieł. Co innego reszta polskich klasyków. Moja teoria jest odrobinę kontrowersyjna, ale zdaje się być prawdziwa. Niech przemówią fakty:
- Wajda - Polak chłopskiego pochodzenia
- Kawalerowicz - Polak ormiańskiego pochodzenia
- Munk - Polak żydowskiego pochodzenia
- Polański - Polak żydowskiego pochodzenia
- Hoffman - Polak żydowskiego pochodzenia
- Ford - Mosze Lifszyc
- Zanussi - polsko - włoskie pochodzenie
Plot twist - poglądy polityczne, które wyznaję, często bywają nazywane przez "elitę" dziennikarską faszystowskimi.