To jeden z moich ulubionych filmów , oglądałam go kilka razy. Przeczytałam właśnie wszystkie posty, jakie tu są i ten powyżej rzeczywiście najlepiej oddaje i sens i klimat tego filmu. Zacytowany tekst o autentyczności i wymarzonym wizerunku jest rewelacyjny. Tym cytatem można byłoby ten film reklamować.

Z cała pewnością nie jest to tylko film o matkach. Przecież bohaterki odnajdują sens życia również wtedy gdy nie są matkami, w różnym wieku i w różnych rolach życiowych. Pokazane jest ich wzajemne wspieranie się, więzy przyjacielskie, widać też , że sztuka odgrywa w ich życiu sporą rolę.

Myślę, że ci różni odmieńcy pojawiający sie w filamch P. A. są absolutnie celowym zabiegiem. Większość ludzi przyzyczajona jest do tego, że to tradycyjnie pojmowane matki , ojcowie, córki, synowie itp. są ludźmi, zasłgujacymi na zaufanie i szacunek. Reszta niekoniecznie. Tuataj doskonale można zobaczyć, że takiego rodzaju stereotypowe myslenie może być bardzo mylące. Niekiedy właśnie ci odmieńcy zachowują sie bardziej empatycznie , są bardziej szczerzy, żyją bez masek. P.A. chyba stara sie przełamywać różne mentalne stereotypy mimo wzburzenia części widowni. Chyba go to nawet bawi.