Człowiek stawia sobie pytanie czy byłby w stanie rzucić wszystko i wyruszyć w taką wędrówkę na spotkanie z naturą. Główny bohater niestety momentami jest niesamowicie irytujący. W jego wspomnieniach rodzice to najgorsze potwory. No cóż, rodzina na pewno nieidealna, ale wydaje mi się, że jednak próbowali dać mu to, co ich zdaniem najlepsze, a on czerpał z tego korzyści póki mu to pasowało i nie miał odwagi powiedzieć im w twarz, że taki styl życia mu nie odpowiada. Jak dla mnie film nieco zbyt nadęty, za dużo pseudomądrości życiowych, które momentami wzbudzały po prostu uśmiech politowania. Nadęta Kristen Stewart w roli brudnawej i przymulonej nastolatki i jej beznadziejne dialogi z Christopherem - mogłabym naprawdę przewinąć te sceny bez żalu. Siły filmu dopatrywałam bym się raczej w rolach drugoplanowych - nieidealni ludzie, którzy wybrali swoje drogi życiowe nie przypisując do tego Bóg wie jakich ideologii, świadomi swoich błędów, lecz mimo wszystko akceptujący swoje życie, nieszukający ucieczki. Dałabym 6, ale kilka mocnych scen podciąga jednak ocenę w górę.