Film w pełni zasługuje na miejsce w panteonie dramatów sądowych lat 50 i 60 obok "Świadka Oskarżenia","12 gniewnych ludzi" czy "Zabić Drozda" . Kramer w dobry choć luźny sposób nawiązał do autentycznego, trzeciego z dwunastu procesów norymberskich jakim to był proces prawników.
Myślę, że film staję się jeszcze lepszy, gdy widz choć w pewnym zarysie wie jak wyglądał autentyczny proces prawników i potrafi wyłapać zawarte w filmie nawiązania do Juristenprozess.
Interesujący jest kazus Feldensteina przedstawiony w filmie, który tak naprawdę jest nawiązaniem do prawdziwej sprawy Leona Katzenbera, 69 letniego żyda , który to na podstawie ustaw norymberskich został skazany na śmierć przez Oskara Rothauga ( wysoko postawionego sędziego okresu hitlerowskich Niemiec, a później głównego prokuratora III Rzeszy, później zresztą sądzonego w norymberdze w tej samej sali w której to skazywał Katzenberga). Katzenberg został skazany na śmierć za to, że jego niemiecka przyjaciółka siedziała mu na kolanach, co było przestępstwem "zhańbienia rasy" (Rassenschande) w III Rzeszy.
W filmie można wyłapać też pewne nieścisłości, a i rola jakże podziwianej Marlen Dietrich nie urzekła mnie do końca ( o wiele lepiej było w "Świadku oskarżenia"), ale to nic. Film wart zobaczenia i lepiej obeznany z dawnym kinem i historią widz wyłapie wiele smaczków jak chociażby piosenkę "Lili Marleen", która choć napisana w 1915 niemal wyłącznie kojarzona jest Marleną Dietrich.
Po za tym jest to ten z dramatów sądowych, w których to sprawa karna nie jest czarno biała, a fabuła nie ogranicza się do dychotomicznego podziału na dobro i zło. jednym słowem stare dobre kino wymagające od widza myślenia i refleksji.