Gdy widzę w opisie filmu słowo "melodramat", szansa, że go obejrzę, jest minimalna. Ale nie wtedy, gdy w głównej roli występuje jedna z moich ulubionych aktorek, czyli Marion Cotillard. Była świetna jako Edith Piaf, znakomita jako Billie we "Wrogach publicznych", ale według mnie jej najlepsze role to Adriana w "O północy w Paryżu" i Stephanie w "Rust and Bone". Zwłaszcza ta druga rola to aktorski popis Cotillard, która swą przejmującą kreacją po raz kolejny udowodniła, że nie jest tylko piękną buzią, ale wybitną aktorką.

"Z innego świata" nie dorównuje żadnemu z wymienionych wyżej tytułów, ale wcale to nie oznacza, że film nie jest warty uwagi. Przede wszystkim należy wyjaśnić, że jest to bardziej dramat niż melodramat, gdyż nie ma w nim ani śladu kiczu, tak wizualnego, jak emocjonalnego. Nie wzruszamy się do łez, nie kibicujemy dzielnej, symptycznej bohaterce. Podczas filmu miałem za to parę skojarzeń literackich. Przyszła mi na myśl "Madame Bovary" Flauberta oraz "Czerodziejska góra" Manna. Klasa artystyczna zupełnie inna, ale analogie tematyczne są dość wyraźne.

Początek filmu to lata 50, młoda Gabrielle mieszka z rodzicami w miasteczku na południu Francji. Warto zauważyć, jak przekonujaca jest 40-letnia Cotillard w roli młodej Gabrielle. To kwestia nie tylko urody i figury, ale też świetnego rzemiosła. Życie na prowincji nudzi i frustruje bohaterkę, która podkochuje się w miejscowym nauczycielu. Jej temperament sprawia, że dochodzi do małego skandalu, którego skutkiem jest zaaranżowane przez rodziców Gabrielle małżeństwo z hiszpańskim emigrantem, robotnikiem rolnym.

Jednak główna część filmu rozgrywa się kilka lat później, w szwajcarskim sanatorium w Davos, gdzie Gabrielle poznaje schorowanego (jednak nadal przystojnego) porucznika Andre, weterana z Indochin. Jest on przeciwieństwem poczciwego męża Gabrielle; gra na pianinie, czyta poezję i w ogóle reprezentuje kulturę i klasę, których brak u męża tak razi naszą bohaterkę.

Zdecydowanie na plus trzeba policzyć reżyserce, że nie uczyniła z głównej postaci przesłodzonej bohaterki babskiego romansidła. Trudno nie zauważyć, że Gabrielle jest w takim samym stopniu interesująca, co irytująca. Poczciwego męża traktuje dość podle, jest rozchwiana emocjonalnie, wręcz infantylna ze swoimi marzeniami o "prawdziwej miłości". Można ją nazwać odległą kuzynką Emmy Bovary.

Warto obejrzeć "Z innego świata" dla Marion Cotillard, ale jest to rónież znakomita robota filmowa. Wizualnych atrakcji nie brakuje, fabuła rozgrywa się w naprawdę pięknych plenerach: widzimy pola lawendy, alpejskie krajobrazy i hiszpańskie wybrzeże. Towarzyszy temu subtelna, dyskretna muzyka. Jak wspomniałem, nie w tym żadnego kiczu, prerysowania czy przesłodzenia. Film nie jest arcydziełem, ale rozrywką wysokiej klasy – na pewno.

Więcej moich recenzji na blogu: https://nowerekomendacje.blogspot.com/