Tak, jest ku temu powód. W książce narracja jest prowadzona właśnie przez Scout i wszystkie wydarzania są pokazane z punktu widzenia dzieci. I szczerze polecam - jest lepsza od filmu.

po pierwsze trzeba przeczytać książkę, ale jak już przedmówca powiedział to jest ona właśnie napisana z perspektywy małej dziewczynki. Książka bardzo długo się rozkręca, ponad połowa to opis codziennego życia małej Scout, jej brata Jema oraz reszty mieszkańców Maycoumb. Z pozoru komuś może się wydawać że są to nie ważne rzeczy i że sednem całej historii jest proces Toma Robinssona, nic bardziej mylnego. Aby zrozumieć postępowanie mieszkańców, ich relacje , mentalność tamtych czasów, podejście do osób czarnoskórych , niezbędny jest opis tych 2 lat(w filmie to był 1 rok) przed procesem Toma. Dodatkowo narracja małej Scout pokazuje inną perspektywę tamtych czasów, gdzie większość ludzi była uprzedzona do czarnoskórych. Scout jako dziecko nie ma uprzedzeń, jest bezpośrednia, zadaje pytania na które ma ochotę i komentuje wszystko na swój bezkompromisowy sposób. W filmie jest kilka scen który pokazują jej charakter ale tak naprawdę trzeba przeczytac ksiązkę aby dokładnie to zrozumieć ;) Zresztą watek Toma wcale nie był głównym, równolegle do niego toczył się wątek Boo Radleya, który z poczatku może się wydawać całkowicie nieistotny a jednak na końcu odgrywa główną rolę. Boo Radley zarówno jak Tom był tytułowym drozdem, któego nie można zabijać. Film pokazuje jak uprzedzenia kierują naszym życiem i jak krzywdzące mogą one być dla innych , film przepiękny, mądry, w dzisiejszych czasach powinien być puszczany w szkołach a książka obowiazkową lekturą!

Dzięki za fajne wyjaśnienie tej kwestii. Mimo to, też zgadzam się z założycielem wątku, że pierwsza godzina była słaba i mało ciekawa. Jeśli to ekranizacja książki to nie mogło tego zabraknąć, ale jeśli oceniać tylko film to mi się nie podobało.