Victor Hugo mawiał: „Wszystko, co istnieje w dowolnym miejscu na ziemi, istnieje też w Paryżu.”
Otóż to i grupa kilkunastu wybitnych reżyserów zabiera nas w podróż po Mieście Miłości, otwierając korytarz czasu znajdziemy się w ciągu dwóch godzin, niemal w każdym zaułku Paryża. Wachlarz emocji rozpościera swój kunszt erotyzmu, artyzmu, ludzkich pragnień, słabości, potrzeby bycia z drugą osobą, współczucia, litości, wybaczania ale też zwiedzania i wczuwania się w klimat dawnej celtyckiej wyspy. Przemierzamy kafejki, delektujemy się kuchnią, winem i kawą , na którą bez zobowiązań możemy zaprosić, by później w świetle księżyca spacerować. Spacerując po Paryżu w mrocznych klimatach grozy spotkamy Pana Oscara Wilde, który siedzi na cmentarzu Pere - Lachaise, cóż idźmy dalej, możemy spotkać piękna wampirzycę i "Frodo".
Na jednej z ławeczek w parku siedzi kobieta-listonoszka, która spełniła swoje marzenie o Paryżu, zwiedza, zachwyca się i odczuwa nostalgię ale i magnetyzującą siłę bycia to u teraz.
Klub nocny , gdzie spotkamy ludzi z bagażem doświadczeń Bob i Fanny, ależ elektryzuje i obnaża ludzka natura, gdy pragnie więc i więcej...
Rozwodnicy w mieście fluidów miłosnych mogą zapałać do siebie dawno skrywanym uczuciem...
To także miasto szalone i niezwykle męskie, gdzie kowboj pojawiając się lasso może na kogoś zarzucić...
Mnie osobiście oczarowała, wzruszyła scena z mimami, cudowna opowieść o dwóch połówkach, które się szukały i odnalazły, które zabierają nas w podróż po Paryżu, mieście widzianym ich oczami, ich pragnieniach, ich potrzebach, ich radościach , ich szczęściu, ale też smutkach i niepowodzeniach z humorystyczną oprawą.
Tyle ile historii i ludzi, tyle oblicz tego cudownego miasta, w pięknych zdjęciach, oprawie muzycznej i różnorodności wielowymiarowego Paryża.