Ramą kompozycyjną serii sekwencji składających się na ten film montażowy jest powtarzające się ujęcie zamyślonego Zbigniewa Cybulskiego - jak gdyby wspominającego życie własne i całego "tragicznego pokolenia" wojennej młodzieży. Scena z "Pokolenia" przypomina Zbyszka młodego i radosnego. Po chwili widzimy go jako postarzałego trenera, który usiłuje przekonać swoich zawodników do walki za wszelką cenę. W następnych sekwencjach poświęconych miłości, Zbyszek jest kabotynem i nieśmiałym uwodzicielem, to znów poważnym, cynicznym lub bezradnym człowiekiem. Mistrzostwo montażowe i kontrapunktowe prowadzenia dźwięku i obrazu oraz przemyślana selekcja materiału sprawiły, że powstał film ukazujący karierę najsłynniejszego polskiego aktora filmowego i istotę jego mitu. Fragmenty filmów z jego udziałem zmontowane zostały w specyficzną biografię stworzonej przez niego postaci - symbolu.

Film Jana Laskowskiego jest poświęcony Zbyszkowi Cybulskiemu. Zrealizowany krótko po jego tragicznej śmierci, stanowi osobliwą biografię artysty o niesamowitym talencie aktorskim i niezwykłej osobowości. Autor dokumentu miał okazję współpracować z Cybulskim jako operator, znał więc warsztat aktora, patrzył na niego w inny sposób, niż przeciętny widz.
Swoją dokumentalną opowieść Laskowski tworzy z fragmentów fabuł z udziałem Cybulskiego. Na ekranie oglądamy kolejne wcielenia aktora, począwszy od "Pokolenia", w którym młody Zbyszek nie nosi jeszcze charakterystycznych ciemnych okularów, przez "Popiół i diament", dzięki któremu aktor wykreował swój mit i legendę, po "Salto", w którym tragizm bohatera ociera się o kabotyństwo i fałsz. Wśród obrazów filmowych nie brakuje również współczesnych filmów obyczajowych, np. "Jowita", "Miłość dwudziestolatków", "Do widzenia, do jutra...". Swobodny montaż poszczególnych fragmentów, zgodnie z autorskim zamierzeniem Laskowskiego, układa się w portret aktora, który, jak pisze Kazimierz Kutz, we wszystkim co robił opowiadał nam o sobie.