Wow! A jednak kilkanaście osób przeczytało tę ścianę tekstu, dziękuję wszystkim za odzew, warto było poświęcić czas, aczkolwiek spodziewałem się, że to będzie sztuka dla sztuki. Mam nadzieję, że niektóre fragmenty rozświetliły komuś interpretację filmu. To co napisałem, to na pewno nie była nawet połowa wskazówek, bo opisałem prawie wyłącznie dialogi i zdarzenia, a są jeszcze wskazówki wizualne i rzeczy, które wie się tylko z głowy (zastosowanie kolorów, schody jako symbol zejścia do podświadomości, etc), więc jeśli ktoś mądrzejszy ma coś do dodania może napisać :)

przeczytałam!
bardzo wartosciowy tekst. Dzieki

Obejrzałam, poczytałam recenzje, ale dopiero teraz czuję, że rozumiem, dziękuję

Przeczytałem... pewnie dlatego, że film ma smaczek i trochę szkoda, że już przeminął (planuję obejrzeć powtórnie). Poprzednio taki klimat miałem po Mullholland Drv Lyncha. Tam kluczem był obejrzeć ponownie ale zaczynając od drugiej połowy filmu.

Dzięki za tak dokładną analizę! Mam podobne uczucia co do tego filmu, aczkolwiek nie zauważyłam aż tylu szczegółów, myślę, że takie filmy dobrze jest obejrzeć drugi raz, żeby dostrzec wiele nowych "poszlak" ;)

Zgadza się jest to sen głównego bohatera podczas ostatnich chwil jego życia po wypadku....

Hahaha. Cieszę się, że mamy zbieżną interpretacje tego filmu (:

A nie bardziej jego wyobraźnia na łożu śmierci, aniżeli sen?

Dzięki za tekst.Dla mnie ten film to "bełkot" za to tekst super☺

Nie rozumiem, w jakim sensie bełkot? A tekst nie wiem dlaczego Ci się może podobać, gdyż jego 80% to praktycznie transkrypt tego co było w filmie powiedziane, albo zrobione, więc dziwne, że ci się owy tekst podoba, a film nie :P Dla mnie też film nie jest jakiś wybitny, ale uwielbiam w filmach to, że można je interpretować i doszukiwać się szczegółów, różnych smaczków, a poza tym jest po prostu ciekawie nakręcony, a nie tak zwyczajnie jak większość filmów i dlatego ma u mnie wysoką ocenę.

Twoja interpretacja jest niezwykła- ma prawo mi się podobać , tak samo jak film nie :-P. Kwestia gustu nie podlega dyskusji. Pozdrawiam :-)

Rozjaśniłeś mi ten film. Oglądałam go już kiedyś, ale to było dawno temu i nie mogłam sobie przypomnieć jego sensu. Dzięki!

Ja mam poważne wątpliwości czy te wydarzenia są wyłącznie imaginacją Henry'ego. W ostatniej scenie, zanim Sam postanawia zaprosić Lile na kawę, doznaje krótkiej retrospekcji z wydarzeń opisanych rzekomo w umyśle Henry'rgo, a jego po wyrazie twarzy wydaje się mocno poruszony.

W 2 minucie filmu Henry wchodzi prawie że w kamerę i kadr zmienia się na twarz Sama i to wygląda, jakby Henry przyodział maskę z twarzy Sama, wtedy Sam też ma dziwny wyraz twarzy. W ogóle cały film łączy klamra "wypadek", więc ciężko mi stwierdzić kiedy miała by się rozgrywać cała treść filmu, jeśli nie w czasie wypadku? W ogóle nie za bardzo wiem dlaczego oglądamy film oczami Sama, a nie Henrego i dlaczego obie te postacie się dziwnie łączą, a ta scena o której mówisz pod koniec filmu też jest zagadkowa i nie wiem jak ją interpretować - to już raczej pytanie do reżysera/scenarzysty :)

Nie spodziewalem się tak szybkiego odzewu. Wychodzi na to że zakonczenie nie jest takie jedmoznaczne. W ogóle skąd umierający Henry znał nazwisko Levy skoro przedstawia się dopiero po śmierci Henry'ego.

Wszystko by się zgadzało, gdyby nie to że Leon wspomina o tym, że świat jest złudzeniem i dodatkowo tą tezę potwierdzałyby wizualizacje już po zakończeniu seansu i rozpoczęciu napisu(alternatywne ścieżki czasowe) oraz to, że te wspomnienia u dra Fostera jeszcze się w momencie końcowej sceny nie odbyły. Moim zdaniem w momencie zastrzelenia się(a nawet już w momencie wejścia Sama to było, ta aura) Henry'ego chłopak wytworzył coś na wzór pętli czasu i cofnęli się wraz z Fosterem do momentu wypadku. Ta aura na moście mogła być polem oddziaływania tej pętli czasu, dlatego udało się to również zrobić Fosterowi. Oczywiście pomijam fakt tego że na moście kilkaset ludzi też by się cofnęło, ale szanse na to, że byliby tam ludzie widzący wypadek są niemal zerowe i to tylko hipotetyczne rozważania typu ktoś był tam w momencie wypadku i samobójstwa i przywróciła mu się pamięć szybciej niż Fosterowi, a na dodatek siedział tam do końca(doktor został aż do załadowania trupa do karetki). Dodatkowo o tej pamięci, to jak wiemy stresujące sytuacje działają w ten sposób, że zapominamy, dodatkowo reżyserowie często stosują amnezję, która występuje chwilę po podróży w czasie. Dlatego flashbacki pojawiły się już po ochłonięciu. Dodatkowo to nazwisko, już po całym wypadku...

Może trochę przekombinowane, ale może być w tym ziarno kreatywności producentów(w tym te wspomnienia Fostera, a właśnie może wizja jego przyszłości?). Ewentualne inny trop to taki, że Henry zasnął i to było przyczyną jego zgonu(zwolnienie pracy organizmu), być może gdyby udało się mu być cały czas przytomnym to by przeżył, ale co do niego to mniej jestem przekonany.

Do czego jestem przekonany, że mimo pozorów nie jest to jednoznaczne zakończenie. I to czyni ten film świetnym.

A ja jestem zdania, ze luk11 dobrze to zobaczył - nie było żadnego samobójstwa, związku Sama z Lailą, wizyt u psychiatry - to wizje odchodzącego Henryego. Jedyna realna scena w tym filmie, to wypadek a reszta to wizje, które snuł umysł Henrego przed odejściem - snuł alternatywną historię, jakby mogło być gdyby przeżył. Dlatego bohaterowie opowieści mieli twarze przypadkowych gapiów samego wypadku. Sam został głównym bohaterem, bo w realu walczył o zycie odchodzącego chłopaka, i jego twarz była ostatnią rzeczą, którą ten leżąc unieruchomiony na asfalcie oglądał. Super film, znakomite zdjęcia, bardzo fajny opis luk11 - dzięki wielkie za Twoją mrówczą pracę :)

Dokłądnie - cały film to wymysł mózgu umierającego Henry'ego. Jakie kurde pętle czasowe Chlipi667?? Przecież wszystko jest podane na tacy na samym końcu. A sam ma wizję z Lailą, bo śmierć chłopaka uświadamia ma jak ulotny jest żywot każdego człowieka. Dlatego nie chce tracić czasu i szansy na coś fajnego, więc zaprasza pielęgniarkę na kawę.

Miałem wrażenie, że Nic Pizzolato w jakimś niewielkim stopniu, ale jednak, inspirował postać Rusta Henrym z tego filmu.

Bądź pewny, że Twój wpis sprzed ponad już dwóch lat wielu osobom pomógł lepiej zrozumieć film. Doskonale wytłumaczyłeś wiele spraw. Po oglądnięciu filmu (stary, ale dopiero teraz na niego natrafiłam), jeszcze raz przeglądnęłam (oglądnęłam?) film, szczegółowo analizując Twoje uwagi. Ze swojej strony bardzo Ci za Twoje studium filmu dziękuję :--)

Haha, dzięki za komentarz. Sądząc po odzewie na ten post, to chyba jednak czasem analityczny umysł się przydaje:) Tylko godzina pracy, a pewnie kilkuset osobom się przydało. Powiem Ci, że kiedy wpadłem na pomysł żeby opisać najważniejsze wydarzenia z tego filmu wraz z sygnaturą czasową, to moją koleją myślą było: "ale po co to robić i komu to potrzebne przy takim starym i nieznanym filmie", ale jednak się okazało, że czasem nie warto za wiele dywagować i po prostu zaufać pierwszej myśli, te zaskakująco często są najlepsze, a kolejne tylko gmatwają sprawę. A teraz przynajmniej mam swoje filmwebowe opus magnum :D Pozdrawiam ;)

Zgadzam się z 100%. Dodatkowo, film zrobił na mnie ogromne wrażenie. Ciągle o tym myślę teraz...

Minęły cztery lata od wpisu, a luc11c4 nadal pomaga dostrzec smaczki w tym filmie. Podziękowania dla luc11 z przeszłości i pozdrowienia dla luc11 z teraźniejszości lub przyszłości ;)

Super analiza!

No właśnie, co oznaczają te bliźniaczki i trojaczki w filmie?

I druga kwestia - co oznaczają pojawiające się non stop wszędzie "aluminiowe" walizki, wszystkie takie same, noszone przez przechodniów itp.?

Bliźniaki jednojajowe, czyli takie same osoby, to inaczej oznaka tego jak nasz mózg upraszcza sen - zamiast tworzyć wiele różnych postaci tworzy "klony". Ludzie to biologiczne maszyny, więc my też w jakiś sposób musimy zmniejszać moc obliczeniową wykorzystywaną przez mózg żeby tracić mniej energii i lepiej się regenerować (z tego też powodu w snach logika czy też związki przyczynowo skutkowe działają bardzo pobieżnie, o ile w ogóle). Co do aluminiowych walizek to nigdy mi się nie rzuciły w oczy, także ciężko mi cokolwiek rzec, jeśli kiedyś ponowię seans tego filmu to zwrócę na to uwagę.

Warto bylo. Dzieki temu opisowi postanowilem obejrzec film jeszcze raz i cieszyc sie nim jak znana piosenka czy tez obrazem, w koncu go rozumiejac ;-)

Dzięki za interpretację. Domyśliłem się, że Henry i Sam to ta sama postać ale po przeczytaniu twojego postu wszystko nabrało większego sensu

Dobra robota! Przyznam się, że przez część filmu interpretowałem to inaczej. A mianowicie tłumaczyłem dziwne rzeczy dziejące się wokół Sama tym, że skoro był terapeutą Henry'ego i wczuł się w jego sytuacje, próbował je zrozumieć i pomóc, to że nagle pod wpływem tego zszargała się też jego psychika. Sam był bardzo zaangażowany w ten przypadek, więc myślę że to mogło być prawdopodobne. Zaczął zauważać podobne sytuacje, nie odróżniał też fikcji od świata rzeczywistego i powoli dostawał obłędu. Dodatkowo na korzyść tej interpretacji mogło działać to, że z poprzednią psychiatrą Henry'ego też było coś nie tak. Niestety było za mało sytuacji, które ukazałyby Henry'ego jako naprawdę ciężki przypadek, który aż tak mocno oddziałuje nawet na psychiatrów, i chociaż to trochę naciągane to do większej połowy filmu mi to na serio pasowało :) Później w tym momencie, w którym Sam i Henry w szybkim montażu zmieniali się miejscami, właśnie zacząłem myśleć że chodzi jednak o to, że to są te same osoby. Chociaż jak to mówią, każda interpretacja jest dobra :) Twój tekst pomógł mi to wszystko poukładać, także dzięki!

Przeczytałem twój komentarz. Miałem dużo rozkminki po filmie, teraz wszystko jaśniejsze. Włożyłeś dużo pracy, czasu. Dzięki Wielkie.

Bez urazy ale nadinterpretowałeś ten film i to bardzo mocno. (box office i oceny krytyków same za siebie mówią)
*Przejścia - jest ich zbyt dużo, nie mają sensu w niektórych momentach i męczą ich nadmiarem.
*Cięcia - 90% cięć w tym filmie nie ma sensu (przykład: w krótkiej rozmowie dwóch bohaterów gdzie nic się nie dzieję poza ich rozmową na ławce, jest około 30 cięć - takiego czegoś nie powinno być w żadnym filmie, idealnym przykładem do tego jak powinny wyglądać cięcia w scenie dialogowej jest filme ,,Pulp Fiction" gdzie tam w momencie rozmowy bohaterów nie ma ani jednego cięcia, a w innej scenie cięć jest tylko parę gdy sekwencja tego wymaga lub aby dodać wygłosu postaci <- tak powinny wyglądać dialogi a nie tak jak w ,,Stay" ok. 30 cięć na krótki dialog). Kanał Na Gałęzi dobrze, lepiej ode mnie wytłumaczył w jednym ze swoich filmów to jak powinny wyglądać cięcia w filmach.

To jest bardziej "leniwe pisanie" niż "naprowadzanie widza, na to że to jest sen". Jest wiele filmów gdzie twórca idzie po najprostszej linii oporu, czyli zamiast pod koniec filmu wyjaśnić wszystko co się w nim działo (lub cokolwiek innego niż robienia z wydarzeń snu) robi z tego wszystkiego sen głównego bohatera.

Film ma więcej wad niż zalet. Z zalet można wymienić jedynie grę aktorską i dobór obsady a wad można by wymieniać do jutra.

Box office nic nie mówi, bo było wiele dobrych filmów które się nie sprzedały, a także wiele gniotów które zarobiły krocie, wystarczy wspomnieć o 50 twarzach greya czy 365 dni. To samo oceny krytyków: "The Super Mario Bros. Movie" - krytycy 6/10, widzowie 9/10; "star wars last jedi" - krytycy 9/10, widownia 4/10. Wszystko jest subiektywne, niczego nie dowieziesz odnosząc się do innych opinii.

"*Cięcia - 90% cięć w tym filmie nie ma sensu (...) Kanał Na Gałęzi dobrze, lepiej ode mnie wytłumaczył" No to chyba jeszcze za mało filmów u niego widziałeś, bo chyba nie bierzesz jeszcze pod uwagę tego co mówił w takich analitycznych filmach jako podsumowanie - że zasady są po to, żeby je łamać, kiedy chce się osiągnąć odpowiedni efekt artystyczny i kiedy wie się, co się robi. Czy naprawdę myślisz, że reżyser nie był w stanie nakręcić scen o których mówisz w normalny sposób? Te sceny miały mieć taki wydźwięk, a czy się to podobało krytykom i widzom to już indywidualne odczucie. Poza tym jakbyś uważniej oglądał filmy Marcina Łukańskiego to byś wiedział, że taki gęsty montaż ma zdynamizować sceny które same w sobie nie są dynamiczne, żeby nie zanudzić widza, a tutaj reżyser miał jeszcze inny cel - my mamy być wyrywani z immersji niecodziennymi wydarzeniami, zarówno w montażu jak i w fabule, w tym filmie (świecie przedstawionym) wiele rzeczy nie gra i my mamy zrozumieć co przed końcem. Nie wiem czy oglądałeś TENET, ale tam Nolan potrafił sceny jednej rozmowy między dwoma bohaterami przeciągnąć na dwie albo trzy nowe lokacje co kompletnie nie ma sensu, a czy on nie umie kręcić filmów? Nie wydaje mi się.

Nie podoba ci się ten film? Spoko, masz do tego prawo, ale 90% komentujących to ma odmienne zdanie i dla nich film jest przynajmniej dobry. Ja w nim lubię to, że go trzeba zinterpretować, nie jest oczywisty, ma drugie dno i to jest dla mnie jego siłą.

Tobie pomyliła się  interpretacja z nadinterpretacją.

Bo stwierdziłem, że oryginalne przejścia mi się spodobały i nazwałem je genialnymi?

Ktoś jednak przeczytał