Problematyka poruszana miliony razy w kinematografii, dlatego też spodziewałem się filmu z którego jednak można wynieść więcej wniosków. Nie wiem, czy to było celem reżysera, ale braki w treści nadrabiał łamaniem konwekcji w scenach łóżkowych (o ile tak można je nazwać). Reżyser zrobił coś w stylu etiudy dyplomowej studenta szkoły filmowej myśląc, że to on właśnie tworzy kino. Niestety tak nie jest. Za to trzeba przyznać, że sfera emocjonalna relacji głównych bohaterów jest ukazana bardzo wnikliwie - i to chyba najbardziej wartościowa strona filmu, dla której warto go obejrzeć.
Końcówka może dotyczyć każdego człowieka - są chwile i decyzje.

Odniosę się tylko do jednego fragmentu twojej wypowiedzi, który szczególnie mnie zaciekawił.

"myśląc, że to on właśnie tworzy kino"

A ty co sobie myślałeś, kiedy pisałeś ten komentarz? Że piszesz coś wartościowego, ważnego, ciekawego? Według jakiej metody zajrzałeś do myśli reżysera? Przecież to totalny absurd!

Jest to mój odbiór i wniosek na obejrzaną twórczość. Film ma charakter psychologiczny, więc staram się zinterpretować zamysły reżysera.. metoda to właśnie obejrzenie jego filmu. Taki narodził mi się wniosek, kiedy w tym filmie właśnie pewna forma łamania norm ewidentnie się narzuca i na pewno nie jest to przypadek ze strony reżysera (ponieważ jest to bardzo odważnie ukazane). Nie przypadło mi to do gustu, jednak rozumiem, że można mieć zupełnie odmienne zdanie.

Te normy zostały zawarte w tym filmie (w jednym z dialogów). Już nie mówiąc o scenie w której Glen mówi kto by chciał oglądać gejowskie sceny - nawet niektórzy homoseksualiści nie chcieliby ;).