Program Planete Doc Review: część I
Informacja nadesłana przez organizatora / / 05-05-2008 15:14
9 maja w Warszawie rusza 5. Festiwal Filmowy Doc Review poświęcony sztuce dokumentu. Dziś rozpoczynamy krótką prezentację programu. Przez najbliższe trzy dni przybliżymy wam wszystkie propozycje filmowe, jakie w tym roku przygotowali organizatorzy imprezy.
Więcej szczegółów o wszystkich filmach oraz imprezach towarzyszących znajdziecie na stronie festiwalu www.docreview.pl
TUTAJ znajdziecie plan projekcji festiwalu dzień po dniu.
FETYSZA I KULTURA
"Bestia w nas" - poruszający dokument o fascynacji, jaką budzą w ludziach walki zwierząt. Film zabiera widzów do najróżniejszych zakątków świata, w których organizowane są, legalnie lub nie, tego typu „zawody”. Pierwsze sceny pokazują odprawiany na Bali religijny rytuał walki kogutów, kolejne przenoszą nas do Meksyku, gdzie uczestnikami krwawych pojedynków są psy, potem trafiamy do Pekinu, by podejrzeć potyczki świerszczy. Podróż kończy się w San Francisco. Tam odbywają się nowoczesne igrzyska z udziałem robotów - niezwykłe show, w którym wojownicze, zdalnie sterowane maszyny niszczą się nawzajem
"Być boginią" - pozornie to zwykłe dziewczynki. Śmieją się, bawią lalkami. Czeka je jednak niezwykły los. W Królestwie Nepalu są czczone jako… żywe boginie. Początek filmu mógłby być początkiem bajki. Oglądamy sceny z codziennego życia dziewczynek, w którym religijne rytuały, przygotowane z iście boskim przepychem przeplatają się z wypełnionymi śmiechem scenami zabaw. Codzienności w Królestwie Nepalu daleko jednak do bajki. Jest zdominowana przez politykę, gdzie ścierają się dwie siły: zwolennicy i przeciwnicy króla. Z jednej strony król reprezentuje tradycję nierozerwalną z religią, z drugiej - sprzeciwia się demokracji. Jedna ze stron konfliktu użyje przemocy.
"Diabeł i jazz" - Nowy Orlean, kościół św. Augustyna. Pół roku po tym, jak huragan Katrina zniszczył miasto, wiernych spotyka kolejny szok: ojciec LeDoux ma wyjechać, zaś parafia św. Augustyna zostać zlikwidowana. Po klęsce, jaka dotknęła Nowy Orlean, parafianie włożyli wiele wysiłku w to, by zamienić swój kościół w miejsce tętniące muzyką i modlitwą. Czeka ich kolejna mobilizacja. Tym razem – w obronie kościoła - połączą siły parafianie i muzycy. Przewodnictwo duchowe w tej walce obejmie ojciec LeDoux. Po tym, jak okaże się, że modlitwa i rozmowy nie przynoszą efektu, grupa buntowników przystąpi do ofensywy. W Nowym Orleanie, gdzie polityka, kultura i religia przenikają się, trudno jednoznacznie odróżnić dobro od zła.
"Dzieci Słońca" - Film Rana Tala to historia pierwszych pokoleń, które urodziły się i dorosły w kibucu. Film zmontowano z archiwalnych nagrań amatorskich wykonanych miedzy 1930 a 1970 rokiem.
Sam reżyser urodził się w kibucu. W filmie występują jego bliscy, którzy sami rozpoznając siebie na starych taśmach, przywołują wspomnienia i kreślą losy tych, którzy dzielili z nimi życie w komunie. To autentyczny i pełen refleksji obraz, a także sentymentalna podróż przez życie bohaterów, którzy po latach odnoszą się do idei, które przeminęły.
"Jak to się robi w Afganistanie" - Kabul, na skutek wojny, to ruiny i bieda. Mieszkają tu jednak mężczyźni, którzy postanowili udowodnić światu, że są najlepsi. Pokonają wszelkie przeszkody – brak odpowiedniej żywności, witamin, sprzętu - by podczas kulturystycznych zawodów w Dubaju stanąć na najwyższym podium. To sprawa honoru. Zwycięstwo zapewni lepsze życie mistrzowi oraz klanowi, z którego pochodzi. Nie każdemu jednak się uda. Mistrz może być tylko jeden. Kulturystyka to narodowy sport w Afganistanie. W zniszczonym przez wojnę, pogrążonym w chaosie kraju sztuka panowania nad ciałem to droga do honoru i sławy.
"Kamienna cisza" - Ta historia obiegła cały świat. 29-letnia zamężna kobieta posądzona o cudzołóstwo, została zabita w wiosce Spingul w wysokich górach na północy Afganistanu. Nad jej śmiercią ciąży tajemnica - według różnych wersji została ukamienowana, uduszona, zmarła na atak serca lub popełniła samobójstwo. Jej domniemany kochanek Karim ucieka z wioski, a jego rodzina milczy, sterroryzowana przez mieszkańców wioski. Rodzice Aminy nie wyrażają żalu z powodu utraty córki. Reżyser filmu próbuje odtworzyć wydarzenia tragicznego dnia, ale relacje świadków krzyżują się i przeczą same sobie.
"Lakszmi i ja" - Dokument opowiada o niezwykłej przyjaźni pomiędzy dwoma kobietami. Jedną z nich jest sama autorka filmu, Nishtha Jain. Drugą jest pracująca u niej w domu, 21-letnia Lakszmi. Wydaje się, że bohaterki dzieli właściwie wszystko, a jednak z dnia na dzień stają się one sobie coraz bliższe. Reżyserka obserwuje codzienne życie swojej służącej, pragnie wiedzieć o niej jak najwięcej. Towarzyszy Lakszmi zarówno w szczęśliwych, jak i ciężkich chwilach, coraz uważniej przyglądając się jej rzeczywistości. Dzięki ciągłej obecności kamery, dziewczyna powoli się zmienia. Stając się główną bohaterką historii, przestaje czuć się niewidzialna
"Miejscy hakerzy: W stronę ciemności" - Policja nazywa ich terrorystami. Oni sami mówią o sobie, że są miejskimi eksploratorami lub hackerami rzeczywistości. I zwykle odkrywają miejsca, o których świat już zapomniał. Docierają do opuszczonych przed laty mieszkań, willi, szpitali, fabryk, parków rozrywki. Penetrują katakumby, podziemne kanały i nieczynne tunele lub stacje metra. Reżyserka filmu przedstawia nam paru niezwykłych odkrywców, którzy zabierają nas w podróż po tych fascynujących, bo nieodkrytych nigdy wcześniej, przestrzeniach.
"Opowieść griota" - historia osobista, zbudowana wokół monologu Adama Drame - afrykańskiego bębniarza, potomka rodu griotów Drame, kasty strażników zachowania wieloletniej tradycji afrykańskiej. Muzyk komentuje zdjęcia, które oglądamy na ekranie, opowiada o istniejącym dla afrykańskiego dziedzictwa kulturowego zagrożeniu, które wynika z ignorancji Afrykańczyków wobec ich własnej tradycji. Sam należy do tych nielicznych, którzy zachowują tradycyjny styl życia wbrew pokusom bogatego, pełnego blichtru świata. Opiera się kuszącej karierze artystycznej w Europie Zachodniej, choć od 25 lat często tam pracuje.
"Taniec wojenny" - Opowieść o dzieciach, które, potwornie skrzywdzone przez los, znajdują chwile szczęścia, brzmi jak baśń. Miejsce akcji filmu to północna Uganda, od ponad 20. lat pustoszona przez wojnę domową. War Dance opowiada historię Dominika, Rose i Nancy, trójki dzieci, które oderwano od ich rodzin i pozbawiono dzieciństwa. Dzieci przebywają w obozie dla uchodźców w Patongo. Szkoła, do której chodzą, przygotowuje się do udziału w krajowym Festiwalu Muzyki i Tańca. Podróż do stolicy kraju stanie się podróżą w poszukiwaniu straconego dzieciństwa. Po raz pierwszy w życiu dzieci poczują triumf zwycięstwa.
"W Teheranie nie rosną już granaty" - Massoud Bakhshi w dowcipny i inteligentny sposób porównuje przeszłość miasta z osiągnięciami współczesności. Historia Teheranu to również historia Iranu, centrum najważniejszych zwrotów i zawirowań całego kraju. Filmowiec z dużą lekkością przeprowadza widza przez zawiłe losy Teheranu, przewroty wojskowe, ingerencje obcych państw i rewolucję islamską. Z różnych punktów widzenia obserwuje zmiany, jakie zaszły w mieście. Film Bakhshiego zaskakuje przy tym bogatą, różnorodną formą.
"Życie na fali" - zdjęcia rodzinne, domowe nagrania wideo, współcześnie realizowane wywiady; to fascynująca opowieść o życiu 85-letniego legendarnego surfera, Doriana „Doc” Paskowitza, jego żony Juliette i ich dziewięciorga dzieci. Żadne z nich nigdy nie przekroczyło progu szkoły. Wychowały się na plażach Południowej Kalifornii, Hawajów, Meksyku i Izraela. Ich codzienne życie wypełniało surfowanie, surowa dieta i życie zgodne z prawami natury. Taka była decyzja ich ojca.
HISTORIE INTYMNE
"Cień uśmiechu" - Armia izraelska jako jedyna na świecie prowadzi obowiązkowy nabór kobiet do wojska. Osiemnastoletnie dziewczyny spędzają w armii dwa lata. Niektóre z nich decydują się na odbycie służby na terytoriach okupowanych. W filmie Tamar Yarom sześć z nich opowiada o swoich doświadczeniach na froncie. Niektóre po raz pierwszy dzielą się swoimi przeżyciami. Z rozbrajającą szczerością opowiadają o swoich odczuciach, które towarzyszyły im podczas akcji, niebezpiecznych patroli i okrutnych koszarowych zabaw. Każdą z nich dręczą pytania, których nie zadawały sobie na froncie, poniżając ludzi, profanując zwłoki i demonstrując swoją władzę nad wrogiem. Teraz muszą z tym żyć
"Dzieci. Jak ten czas ucieka" - Film stanowi trzecią część trylogii Thomasa Heise’a poświęconej mieszkańcom Halle-Neustadt, które od 1990 roku jest dzielnicą miasta Halle, położonego we wschodnich Niemczech. Poznajemy tu rodzinę: Jeanette, która opowiada o tym, jak udało jej się spełnić swoje małe marzenia, jej nastoletnich synów: Paula - prymusa, osiągającego kolejne sportowe sukcesy, oraz niesfornego Tommy’ego, który wciąż ma problemy w szkole. Widzimy też jej rodziców, którzy mają coraz mniejszy kontakt z córką, a także jej młodszego brata, Tina, który opowiada o swoich nazistowskich poglądach. Kamera dyskretnie podpatruje ich zwykłą-niezwykłą codzienność, wychwytuje pozornie banalne słowa i najprostsze gesty.
"A Jihad for Love"- Głośny obraz Parveza Sharmy jest pierwszym dokumentem, który szerzej przedstawia i analizuje kwestię homoseksualizmu w świecie islamu. Nigdy jeszcze nie zrealizowano filmu tak odważnie i przejmująco opowiadającego o gejach i lesbijkach, walczących o prawo do kochania i do wyrażania własnej tożsamości. Jest to poruszający portret tych, którzy nieustannie muszą prowadzić osobistą wojnę o godność, równość wobec prawa, a czasem nawet o życie. W wielu państwach islamskich, takich jak Iran, Arabia Saudyjska, czy Bangladesz, homoseksualizm jest bowiem traktowany jako poważne wykroczenie przeciw prawu boskiemu. Co staje się jednoznaczne z tym, że może on być karany wieloletnim więzieniem, torturami, a nawet karą śmierci.
"Szalona miłość" - Bronx, barwne lata 50. Ona, Linda, ma 20 lat i wygląda jak Liz Taylor. Piękna figura, wielkie, czarne oczy osłonięte długimi rzęsami, burza ciemnych włosów. Koło takiej kobiety nie można przejść obojętnie. On, Burt, ma 10 lat więcej, żonę i bar na Bronksie, a w barze nie do końca czyste interesy. Kiedy spotyka Lindę, zakochuje się bez pamięci. Do szaleństwa. Linda marzy o normalnej rodzinie. Burt nie daje jej tej szansy, za to traktuje ją jak własność. Linda zrywa więc toksyczny związek i usiłuje ułożyć sobie życie. Decyduje się wyjść za mąż za innego. Zdesperowany amant wynajmuje zbirów, którzy dotkliwie ranią dziewczynę na kilka dni przed jej ślubem. Linda spędza długie miesiące w szpitalu, ale potem nigdy już nie odzyska pełni zdrowia i urody…
"Rozbitkowie" - Dlaczego ty, a ja nie? – to pytanie zadawali sobie wszyscy, którzy jakimś cudem ocaleli z katastrofy lotniczej, do której doszło w chilijskich Andach w 1972 roku. Dla zawodników urugwajskiej drużyny rugby i towarzyszących im osób, upadek na czterotysięczny lodowiec był dopiero początkiem dramatycznej walki o przetrwanie. Czekało ich jeszcze znacznie więcej: rany, przeraźliwe zimno, brak żywności i pogłębiająca się depresja. Mimo to udało im się przetrwać w tych warunkach 72 dni i sprowadzić pomoc. Historią tą raz zainteresowało się kino.
"Tańczący z kotami" - Nie tak dawno temu, bo w roku 1954… byli sobie chłopiec i dziewczynka. On miał 11 lat, ona 7. Poznali się na lekcjach baletu w Biddeford, w stanie Maine w USA. Taniec ich połączył i stał się życiową pasją obojga. Nie był to jednak zwykły taniec. Bo w tańcu wiele zależy od partnera. Ron i Joy tańczyli z… dzikimi kotami, przez prawie 40 lat wzbudzając sensację i gromadząc tłumy na swoich występach od Broadway’u, przez Las Vegas, do Paryża.
"Wrześniowe karaoke" - Jest wrzesień, rok 2005. Norma, Patricia, Arturo, José, Estefanía i Adalberto kolejno wstępują na scenę – walcząc o tytuł zwycięzcy w konkursie karaoke. Za każdym z tych imion stoi wzruszająca, ciekawa historia oraz… wyrok. Bowiem miejsce akcji filmu to więzienie: Soto del Real Prison, niedaleko stolicy Hiszpanii.
"Zoofilia" - Drugiego lipca 2005 roku przed jednym ze szpitali stanu Waszyngton pozostawiono konającego mężczyznę. Ustalono, że mężczyzna zmarł wskutek perforacji jelit. Kamera szpitalna zarejestrowała numer wozu, którym go przywieziono umierającego. Dzięki temu policji udało się dotrzeć do pobliskiej hodowli koni. Na miejscu, w trakcie przeszukania domu, natrafiono na kilkanaście taśm wideo z nagraniami pornograficznymi, przedstawiającymi seks właścicieli z ich arabskimi ogierami. Szybko odkryto, że gospodarze należą do aktywnej, ogłaszającej się przez Internet, grupy zoofilów.
ART DOC
"Dong" - Jia Zhang-Ke jest autorem głośnego filmu fabularnego "Martwa natura" o budowie Tamy Trzech Przełomów. Teraz zrealizował dokument o Chinach okresu wielkich przemian społecznych. Centralną postacią filmu jest pekiński malarz Liu Xiao-dong. To za jego sprawą wyłapujemy z ekranu skrawki nowej, chińskiej rzeczywistości: postęp technologiczny i częściową zmianę obyczajów. Malarz koncentruje uwagę na robotnikach pracujących przy rozbiórce domów i zakładów przemysłowych, w miejscowości Fengjie zalanej w trakcie budowy sławnej tamy. Malarz cierpliwie obserwuje mężczyzn, skupiając się przy tym na oddaniu atmosfery dziwnego, przytłaczającego miejsca, w którym pracują.
"Holenderska fabryka kokainy" - Dziwne, początkowo niezrozumiałe migawki z kamer dozoru domowego pokazują włamanie, szarpaninę i nagich ludzi biegających w popłochu po mieszkaniu. Nieprzypadkowo reżyserka Jeanette Groenendaal nazywa swój film „pro paranoia docutective”. Sytuacja psychiczna, w jakiej znalazł się Arend ter Horst, główny bohater jej filmu, wydaje się bliska chaosowi zarejestrowanemu przez kamery ochrony. Arend to 62-letni kokainista, od trzydziestu lat na haju. Dużo czasu spędza w Internecie, tropi różne spiski, szuka wyjaśnień i znajduje zaskakujące odpowiedzi.
"Nie zrozum mnie źle" - W 2006 roku, w ramach warsztatów filmowych "Arystoteles" reżyserka Adina Pintilie przez kilka tygodni rejestrowała pacjentów szpitala psychiatrycznego Calugareni, w Rumunii. Obiektem jej obserwacji są różni upośledzeni, w trakcie wykonywania swych kompulsywnych czynności. Jednym z nich jest sześćdziesięciolatek, niemal całe życie przerzucający z miejsca na miejsce górę kamieni. Innym jest uczestnik zajęć muzykoterapii. Jeszcze jednym z motywów powracających w filmie jest niekończąca się rozmowa dwóch mężczyzn deliberujących na temat swoich nadprzyrodzonych zdolności.
"Philip Glass w 12 częściach" - W 1996 roku Scott Hicks zrealizował "Blask", film biograficzny o sławnym pianiście Davidzie Helfgott’cie. "Philip Glass..." miał uhonorować 70. urodziny wybitnego kompozytora. Prace nad obrazem zaczęto już w lipcu 2005 roku, na dwa lata przed okrągłą rocznicą. Przez kilkanaście miesięcy ekipa Hicksa cierpliwie towarzyszyła muzykowi. Praca nad filmem zbiegła się z ważnym dla Glassa okresem: autor kończy swą ósmą symfonię, pisze muzykę do opery i komponuje muzykę do filmów. Autor "Blasku" otrzymał niemal nieograniczony dostęp do życia osobistego i artystycznego Philipa Glassa.
"Twarze" - W 2007 roku artysta J.R. z Francji i Szwajcar Marco stworzyli niezależny projekt artystyczny „Twarzą w twarz”. Z bliskiej odległości, obiektywem 21 milimetrów, zrobili zdjęcia twarzy czterdziestu jeden Izraelczyków i Palestyńczyków. W marcu 2007 roku rozpoczęli akcję rozwieszania zdjęć w najbardziej newralgicznych punktach Palestyny i Izraela. Wydrukowane w dużych formatach zdjęcia zestawione w pary zawisły po obu stronach muru. Gmax, reżyser filmu Twarze, towarzysząc z kamerą podczas akcji rozwieszania plakatów, uchwycił reakcje ludzi, ich radość, zakłopotanie, refleksje i zadziwienie tym, jak trudno odróżnić muzułmanina od żyda.
"Wróć, Kate" - Świat po raz pierwszy usłyszał magiczny głos Kate Bush całe 30 lat temu. W 1993 roku artystka na dłużej odsunęła się od życia publicznego i ukryła się przed światem na małej, brytyjskiej wyspie. Wróciła do muzyki po dwunastu latach, nagrywając album „Aerial”. Głównymi bohaterami filmu są jej fani, ludzie, dla których ten długo oczekiwany powrót był niezwykle ważnym wydarzeniem. To właśnie za pośrednictwem ich osobistych opowieści poznajemy postać Kate Bush, której muzyka jest dla nich nie tylko sztuką, lecz również bardzo istotnym elementem własnej biografii.
BACK IN USRR
"W czterech ścianach" - Sto dwadzieścioro dzieci. Sto dwadzieścia historii, w które trudno uwierzyć. Mają za sobą kradzieże, morderstwa. Nie mają nawet czternastu lat i wolą siedzieć za kratkami w uralskim więzieniu, niż na wolności walczyć o przetrwanie. Możemy widzieć w nich bandytów. Jeśli jednak nikt nie zobaczy w nich dzieci, nie pomoże wyrwać się z zaklętego koła przestępczości – po latach, już jako dorośli, wrócą do więzienia.
"Durakowo, wioska głupców" - Durakowo to niewielka miejscowość w sercu Rosji, w której były spadochroniarz Armii Radzieckiej prowadzi centrum odnowy duchowej dla zagubionych obywateli i dzieci kombatantów. Dzień mija tutaj przede wszystkim na pracy fizycznej, która stanowi jeden z głównych elementów programu reedukacji. Drugim jej ogniwem są pogadanki z charyzmatycznym opiekunem, będące mieszaniną prawosławnej pobożności i zebrań partyjnego aktywu. Ludzie są tu nie tylko całkowicie odcięci od świata, ale również zobowiązani donosić na siebie, nie mogą się więc czuć pewnie i bezpiecznie. Przyjrzenie się porządkom panującym w ośrodku czyni z Durakowa metaforę Rosji ery putinowskiej. Ironia ukryta w nazwie miejscowości wydaje się wyjątkowo trafnym zbiegiem okoliczności .
"Anna, siedem lat na froncie" - 7 października 2006 roku, w dniu 54 urodzin Władimira Putina zginęła Anna Politkowska, obrończyni praw człowieka i jedna z najsłynniejszych rosyjskich dziennikarek. Została zastrzelona na klatce schodowej swojego domu, gdy czekała na windę. Sprawcy zabójstwa do dziś nie znaleziono. Wciąż nie ujawniono też informacji na temat osób, które mogły mieć coś wspólnego z tym morderstwem. Na film składają się archiwalne zdjęcia, w których mamy szansę oglądać dziennikarkę przy pracy, zarówno w redakcji, jak i na froncie wojny rosyjsko-czeczeńskiej. Poznajemy też relacje jej współpracowników i przyjaciół, którzy zapamiętali ją jako osobę silną i odważną, a przede wszystkim – niezwykle wrażliwą na krzywdę drugiego człowieka.
"Rublowka" - Co łączy Putina ze Stalinem? Chodorkowskiego z Szostakowiczem i Roztropowicza z Sacharowem? Adres. Wszyscy mieszkają lub mieszkali na Rublowce, ulicy cudów łączącej centrum Moskwy z przedmieściem. Do lat osiemdziesiątych Rublowka była cichym miejscem, gdzie w swoich daczach wypoczywali carowie i zasłużeni Sowieci. Teraz to rewir służb specjalnych. Najbardziej strzeżone 30 kilometrów w kraju. Autostrada na Kreml. Drogą suną luksusowe limuzyny. Szary obywatel musi być pokorny. Ceny w tym miejscu są tak absurdalne, jak miniatury pałacu z Wersalu wyrastające tam spod ziemi. To dwa światy, w których ten z petrodolarów bezwzględnie pożera ten biedny.
NAUKI POLITYCZNE
"Bez końca" - Wojny w Iraku są trzy. Jedna toczy się na irackich ulicach i w wioskach, w chaosie i pogardzie dla ludzi, i narodu. Giną w niej dzieci, kobiety, a ogromny dorobek tego kraju zamienia się w pył. Druga wojna toczy się w klimatyzowanych biurach w Waszyngtonie, gdzie wysocy rangą urzędnicy podejmują decyzje, które zmieniają los setek tysięcy ludzi.Wojnę trzecią znamy z mediów, powierzchownie, w postaci kilkudziesięciu stale powtarzanych, podobnych obrazków. Ta wojna w zasadzie nie istnieje. Z ponad dwustu godzin materiału zdjęciowego ze Stanów Zjednoczonych i z Iraku,z kilkudziesięciu wywiadów z najlepiej zorientowanymi byłymi urzędnikami i oficerami amerykańskimi, reżyser Charles Ferguson próbuje odtworzyć historię upadku Bagdadu w kwietniu 2003 roku i zrozumieć przyczyny irackiego kryzysu, który nawet dzisiaj, po kilku latach zdaje się nie mieć końca.
"Cocalero" - Koka dla Boliwijczyków to świętość. Nie rozumiał tego rząd USA, który w latach osiemdziesiątych postanowił wyniszczyć wszystkie plantacje koki w Boliwii, odbierając tym samym możliwość zarobku dużej części ludności kraju. I tak ćwierć wieku temu powstał Unia Plantatorów Koki, na czele której stanął Evo Morales. Ten niewysoki Indianin z plemienia Ajmara, obuty w trampki kandydat partii populistycznej, bierze udział w wyborach prezydenckich. Akcja filmu zaczyna się dwa miesiące przed wyborami w 2005 roku. To film o podwójnej naturze człowieka w życiu politycznym i klucz do zrozumienia przemian, jakie zachodzą w Ameryce Łacińskiej.
"Cień świętej księgi" - Po przejęciu władzy w 1991 roku, w Turkmenistanie, bogatej eks-republice radzieckiej, prezydent Saparmurat Nijazow zbudował dyktaturę, która prędko znalazła się na trzecim miejscu wśród państw łamiących prawa człowieka. Niezmierzona megalomania przywódcy sprawiła, że postanowił się przemianować z „Prezydenta” na „Turkmenbaszę” – przywódcę wszystkich Turkmenów. W 2001 roku opublikował świętą księgę, będącą mieszaniną regionalnych mitologii, obiegowych mądrości i swoistego hołdu złożonego jej autorowi. Reżyser Arto Halonen trafia do spółek, które sfinansowały przekład Ruhnamy, stara się spotkać z ich przedstawicielami i wnika w świat biznesowych zależności.
"Wrota niebiańskiego spokoju" - Wiosną 1989 r., pokazywane podczas wieczornych wiadomości obrazy, które zarejestrowano na Placu Tiananmen zafascynowały i przeraziły miliony widzów na całym świecie. Trzygodzinny film dokumentalny Wrota Niebiańskiego Spokoju powraca do tamtych wydarzeń, ukazując złożone procesy polityczne, które doprowadziły 4 czerwca do masakry w Pekinie. Autorom udało się zgromadzić ponad 250 godzin archiwalnych zapisów oraz nagrań rozmów, które następnie skrupulatnie przeanalizowano, tak by można było stworzyć jak najpełniejszy i jak najdokładniejszy obraz opisujący rok 1989 i jego historyczny kontekst.
"Na przemiał" - Film skupia się na sylwetce Abu Ammara, biednego muzułmanina, byłego mudżahedina w Afganistanie. Abu Ammar mieszka w milionowym az-Zarka, w drugim co do wielkości mieście Jordanii. Mieszka na tej samej ulicy, gdzie żył i dorastał Abu Musa az-Zarkawi brutalny przywódca Al-Kaidy. Nasz bohater zarabia na życie, jeżdżąc dookoła miasta starym volkswagenem busem i zbierając ze swoimi synami puste kartony. Na przemiał. Śledzimy, w jaki sposób terroryzm rodzi się po cichu, rozwija niepostrzeżenie, w najzwyklejszych codziennych okolicznościach. Stopniowo dostrzegamy tworzące go, ukryte czynniki, takie jak bieda, brak możliwości rozwoju, sztywna doktryna religijna. Terroryzm nie musi być skutkiem politycznego spisku czy wyrachowania. Terroryści są przede wszystkim ludźmi. Ten film, jak rzadko który, przybliża nam ten prosty fakt.
"Nanking" - Po miesięcznym bombardowaniu z powietrza, cesarskie wojska zdobyły byłą stolicę Chin. Mieszkańcy Nankinu spodziewali się represji ze strony nadciągających Japończyków. Nie sądzili jednak, że urządzą oni pokonanym prawdziwie krwawą łaźnię. Pochód zwycięskiej armii szybko zamienił się w masowe egzekucje jeńców wojennych, serię gwałtów i wyjątkowo okrutnych samosądów. Wszystko to czyni z rzezi Nankinu jeden z najbardziej haniebnych epizodów II Wojny Światowej. Rekonstrukcja wydarzeń pokazuje łatwość, z jaką zło wychodzi z ukrycia, a także to, że pod względem gotowości do zadawania bólu wydajemy się niezwykle do siebie podobni.
"Kocham Polskę" - Film jest spojrzeniem na fenomen, jakim było reaktywowanie we współczesnej Polsce przedwojennej organizacji narodowo-katolickiej Młodzież Wszechpolska. Autorki rozmawiały z członkami tej organizacji, towarzyszyły ich spotkaniom i akcjom, między innymi wymierzonym w środowiska homoseksualne i proeuropejskie. Zarejestrowały rozwój błyskawicznych karier politycznych przedstawicieli tej formacji, którzy zostali posłami na Sejm i członkami rządu.
"Dziennik" - Twórcy przywołują gorący okres słynnej „Rewolucji węgierskiej” 1956 roku. Posłużyli się przy tym niezwykle ciekawym źródłem: po 50 latach wydobyto z ukrycia dziennik prowadzony przez Gyulę Csicsa, wówczas 12-letniego ucznia budapeszteńskiej szkoły muzycznej. Gyula okazał się niezwykle drobiazgowym i starannym obserwatorem. Prowadzenie zapisków stało się dla niego sposobem na odreagowanie wydarzeń i ekscytującym doświadczeniem. Im bowiem bliżej było końca rewolucji, tym jaśniejsze stawało się, że zeszyty z relacją z przebiegu sowieckiej inwazji to prawdziwa bomba zegarowa i zagrożenie dla całej rodziny.
"Darfur now" - Poruszający dokument Teda Brauna to opowieść o Darfurze – dwukrotnie większej niż Polska zachodniej prowincji Sudanu, w której od ponad pięciu lat trwa krwawa wojna domowa. Na film składa się sześć historii bohaterów, którzy postanowili, że nie pozostaną obojętni wobec mających tam miejsce tragedii. Pochodzą oni z różnych zakątków świata, działają różnorodnie i mają różnorakie możliwości. Każdemu z nich przyświeca jednak ten sam cel: zrobienie czegokolwiek, co mogłoby pomóc mieszkańcom Darfuru. Wśród przedstawionych postaci zobaczymy między innymi dwóch amerykańskich aktorów, Dona Cheadle’a (znanego między innymi z "Hotelu Rwanda") i George’a Clooneya, którzy korzystają ze swojej sławy, aby zwrócić uwagę zachodniego świata na problem darfurskiej tragedii.
"Yodok Stories" - Yodok to nazwa jednego z północnokoreańskich obozów koncentracyjnych. Okoliczności powstania tego filmu były równie niezwykłe jak sam film. Norweska organizacja praw człowieka RAFTO Foundation, poddała Andrzejowi Fidykowi pomysł zrobienia dokumentu o braku praw człowieka w Korei Północnej. Fidyk wymyślił, że wśród północnokoreańskich uciekinierów w Seulu odnajdzie reżysera teatralnego, którego namówi do realizacji spektaklu o życiu w północnokoreańskim obozie koncentracyjnym i do realizacji tego spektaklu zaangażowani zostaną byli więźniowie obozów koncentracyjnych, którym udało się opuścić obozy i następnie uciec do Korei Południowej. Pierwszy pokaz filmu Andrzeja Fidyka będzie miał miejsce właśnie na tegorocznym festiwalu Planete Doc Review.
Więcej szczegółów o wszystkich filmach oraz imprezach towarzyszących znajdziecie na stronie festiwalu www.docreview.pl
TUTAJ znajdziecie plan projekcji festiwalu dzień po dniu.
FETYSZA I KULTURA
"Bestia w nas" - poruszający dokument o fascynacji, jaką budzą w ludziach walki zwierząt. Film zabiera widzów do najróżniejszych zakątków świata, w których organizowane są, legalnie lub nie, tego typu „zawody”. Pierwsze sceny pokazują odprawiany na Bali religijny rytuał walki kogutów, kolejne przenoszą nas do Meksyku, gdzie uczestnikami krwawych pojedynków są psy, potem trafiamy do Pekinu, by podejrzeć potyczki świerszczy. Podróż kończy się w San Francisco. Tam odbywają się nowoczesne igrzyska z udziałem robotów - niezwykłe show, w którym wojownicze, zdalnie sterowane maszyny niszczą się nawzajem
"Być boginią" - pozornie to zwykłe dziewczynki. Śmieją się, bawią lalkami. Czeka je jednak niezwykły los. W Królestwie Nepalu są czczone jako… żywe boginie. Początek filmu mógłby być początkiem bajki. Oglądamy sceny z codziennego życia dziewczynek, w którym religijne rytuały, przygotowane z iście boskim przepychem przeplatają się z wypełnionymi śmiechem scenami zabaw. Codzienności w Królestwie Nepalu daleko jednak do bajki. Jest zdominowana przez politykę, gdzie ścierają się dwie siły: zwolennicy i przeciwnicy króla. Z jednej strony król reprezentuje tradycję nierozerwalną z religią, z drugiej - sprzeciwia się demokracji. Jedna ze stron konfliktu użyje przemocy.
"Diabeł i jazz" - Nowy Orlean, kościół św. Augustyna. Pół roku po tym, jak huragan Katrina zniszczył miasto, wiernych spotyka kolejny szok: ojciec LeDoux ma wyjechać, zaś parafia św. Augustyna zostać zlikwidowana. Po klęsce, jaka dotknęła Nowy Orlean, parafianie włożyli wiele wysiłku w to, by zamienić swój kościół w miejsce tętniące muzyką i modlitwą. Czeka ich kolejna mobilizacja. Tym razem – w obronie kościoła - połączą siły parafianie i muzycy. Przewodnictwo duchowe w tej walce obejmie ojciec LeDoux. Po tym, jak okaże się, że modlitwa i rozmowy nie przynoszą efektu, grupa buntowników przystąpi do ofensywy. W Nowym Orleanie, gdzie polityka, kultura i religia przenikają się, trudno jednoznacznie odróżnić dobro od zła.
"Dzieci Słońca" - Film Rana Tala to historia pierwszych pokoleń, które urodziły się i dorosły w kibucu. Film zmontowano z archiwalnych nagrań amatorskich wykonanych miedzy 1930 a 1970 rokiem.
Sam reżyser urodził się w kibucu. W filmie występują jego bliscy, którzy sami rozpoznając siebie na starych taśmach, przywołują wspomnienia i kreślą losy tych, którzy dzielili z nimi życie w komunie. To autentyczny i pełen refleksji obraz, a także sentymentalna podróż przez życie bohaterów, którzy po latach odnoszą się do idei, które przeminęły.
"Jak to się robi w Afganistanie" - Kabul, na skutek wojny, to ruiny i bieda. Mieszkają tu jednak mężczyźni, którzy postanowili udowodnić światu, że są najlepsi. Pokonają wszelkie przeszkody – brak odpowiedniej żywności, witamin, sprzętu - by podczas kulturystycznych zawodów w Dubaju stanąć na najwyższym podium. To sprawa honoru. Zwycięstwo zapewni lepsze życie mistrzowi oraz klanowi, z którego pochodzi. Nie każdemu jednak się uda. Mistrz może być tylko jeden. Kulturystyka to narodowy sport w Afganistanie. W zniszczonym przez wojnę, pogrążonym w chaosie kraju sztuka panowania nad ciałem to droga do honoru i sławy.
"Kamienna cisza" - Ta historia obiegła cały świat. 29-letnia zamężna kobieta posądzona o cudzołóstwo, została zabita w wiosce Spingul w wysokich górach na północy Afganistanu. Nad jej śmiercią ciąży tajemnica - według różnych wersji została ukamienowana, uduszona, zmarła na atak serca lub popełniła samobójstwo. Jej domniemany kochanek Karim ucieka z wioski, a jego rodzina milczy, sterroryzowana przez mieszkańców wioski. Rodzice Aminy nie wyrażają żalu z powodu utraty córki. Reżyser filmu próbuje odtworzyć wydarzenia tragicznego dnia, ale relacje świadków krzyżują się i przeczą same sobie.
"Lakszmi i ja" - Dokument opowiada o niezwykłej przyjaźni pomiędzy dwoma kobietami. Jedną z nich jest sama autorka filmu, Nishtha Jain. Drugą jest pracująca u niej w domu, 21-letnia Lakszmi. Wydaje się, że bohaterki dzieli właściwie wszystko, a jednak z dnia na dzień stają się one sobie coraz bliższe. Reżyserka obserwuje codzienne życie swojej służącej, pragnie wiedzieć o niej jak najwięcej. Towarzyszy Lakszmi zarówno w szczęśliwych, jak i ciężkich chwilach, coraz uważniej przyglądając się jej rzeczywistości. Dzięki ciągłej obecności kamery, dziewczyna powoli się zmienia. Stając się główną bohaterką historii, przestaje czuć się niewidzialna
"Miejscy hakerzy: W stronę ciemności" - Policja nazywa ich terrorystami. Oni sami mówią o sobie, że są miejskimi eksploratorami lub hackerami rzeczywistości. I zwykle odkrywają miejsca, o których świat już zapomniał. Docierają do opuszczonych przed laty mieszkań, willi, szpitali, fabryk, parków rozrywki. Penetrują katakumby, podziemne kanały i nieczynne tunele lub stacje metra. Reżyserka filmu przedstawia nam paru niezwykłych odkrywców, którzy zabierają nas w podróż po tych fascynujących, bo nieodkrytych nigdy wcześniej, przestrzeniach.
"Opowieść griota" - historia osobista, zbudowana wokół monologu Adama Drame - afrykańskiego bębniarza, potomka rodu griotów Drame, kasty strażników zachowania wieloletniej tradycji afrykańskiej. Muzyk komentuje zdjęcia, które oglądamy na ekranie, opowiada o istniejącym dla afrykańskiego dziedzictwa kulturowego zagrożeniu, które wynika z ignorancji Afrykańczyków wobec ich własnej tradycji. Sam należy do tych nielicznych, którzy zachowują tradycyjny styl życia wbrew pokusom bogatego, pełnego blichtru świata. Opiera się kuszącej karierze artystycznej w Europie Zachodniej, choć od 25 lat często tam pracuje.
"Taniec wojenny" - Opowieść o dzieciach, które, potwornie skrzywdzone przez los, znajdują chwile szczęścia, brzmi jak baśń. Miejsce akcji filmu to północna Uganda, od ponad 20. lat pustoszona przez wojnę domową. War Dance opowiada historię Dominika, Rose i Nancy, trójki dzieci, które oderwano od ich rodzin i pozbawiono dzieciństwa. Dzieci przebywają w obozie dla uchodźców w Patongo. Szkoła, do której chodzą, przygotowuje się do udziału w krajowym Festiwalu Muzyki i Tańca. Podróż do stolicy kraju stanie się podróżą w poszukiwaniu straconego dzieciństwa. Po raz pierwszy w życiu dzieci poczują triumf zwycięstwa.
"W Teheranie nie rosną już granaty" - Massoud Bakhshi w dowcipny i inteligentny sposób porównuje przeszłość miasta z osiągnięciami współczesności. Historia Teheranu to również historia Iranu, centrum najważniejszych zwrotów i zawirowań całego kraju. Filmowiec z dużą lekkością przeprowadza widza przez zawiłe losy Teheranu, przewroty wojskowe, ingerencje obcych państw i rewolucję islamską. Z różnych punktów widzenia obserwuje zmiany, jakie zaszły w mieście. Film Bakhshiego zaskakuje przy tym bogatą, różnorodną formą.
"Życie na fali" - zdjęcia rodzinne, domowe nagrania wideo, współcześnie realizowane wywiady; to fascynująca opowieść o życiu 85-letniego legendarnego surfera, Doriana „Doc” Paskowitza, jego żony Juliette i ich dziewięciorga dzieci. Żadne z nich nigdy nie przekroczyło progu szkoły. Wychowały się na plażach Południowej Kalifornii, Hawajów, Meksyku i Izraela. Ich codzienne życie wypełniało surfowanie, surowa dieta i życie zgodne z prawami natury. Taka była decyzja ich ojca.
HISTORIE INTYMNE
"Cień uśmiechu" - Armia izraelska jako jedyna na świecie prowadzi obowiązkowy nabór kobiet do wojska. Osiemnastoletnie dziewczyny spędzają w armii dwa lata. Niektóre z nich decydują się na odbycie służby na terytoriach okupowanych. W filmie Tamar Yarom sześć z nich opowiada o swoich doświadczeniach na froncie. Niektóre po raz pierwszy dzielą się swoimi przeżyciami. Z rozbrajającą szczerością opowiadają o swoich odczuciach, które towarzyszyły im podczas akcji, niebezpiecznych patroli i okrutnych koszarowych zabaw. Każdą z nich dręczą pytania, których nie zadawały sobie na froncie, poniżając ludzi, profanując zwłoki i demonstrując swoją władzę nad wrogiem. Teraz muszą z tym żyć
"Dzieci. Jak ten czas ucieka" - Film stanowi trzecią część trylogii Thomasa Heise’a poświęconej mieszkańcom Halle-Neustadt, które od 1990 roku jest dzielnicą miasta Halle, położonego we wschodnich Niemczech. Poznajemy tu rodzinę: Jeanette, która opowiada o tym, jak udało jej się spełnić swoje małe marzenia, jej nastoletnich synów: Paula - prymusa, osiągającego kolejne sportowe sukcesy, oraz niesfornego Tommy’ego, który wciąż ma problemy w szkole. Widzimy też jej rodziców, którzy mają coraz mniejszy kontakt z córką, a także jej młodszego brata, Tina, który opowiada o swoich nazistowskich poglądach. Kamera dyskretnie podpatruje ich zwykłą-niezwykłą codzienność, wychwytuje pozornie banalne słowa i najprostsze gesty.
"A Jihad for Love"- Głośny obraz Parveza Sharmy jest pierwszym dokumentem, który szerzej przedstawia i analizuje kwestię homoseksualizmu w świecie islamu. Nigdy jeszcze nie zrealizowano filmu tak odważnie i przejmująco opowiadającego o gejach i lesbijkach, walczących o prawo do kochania i do wyrażania własnej tożsamości. Jest to poruszający portret tych, którzy nieustannie muszą prowadzić osobistą wojnę o godność, równość wobec prawa, a czasem nawet o życie. W wielu państwach islamskich, takich jak Iran, Arabia Saudyjska, czy Bangladesz, homoseksualizm jest bowiem traktowany jako poważne wykroczenie przeciw prawu boskiemu. Co staje się jednoznaczne z tym, że może on być karany wieloletnim więzieniem, torturami, a nawet karą śmierci.
"Szalona miłość" - Bronx, barwne lata 50. Ona, Linda, ma 20 lat i wygląda jak Liz Taylor. Piękna figura, wielkie, czarne oczy osłonięte długimi rzęsami, burza ciemnych włosów. Koło takiej kobiety nie można przejść obojętnie. On, Burt, ma 10 lat więcej, żonę i bar na Bronksie, a w barze nie do końca czyste interesy. Kiedy spotyka Lindę, zakochuje się bez pamięci. Do szaleństwa. Linda marzy o normalnej rodzinie. Burt nie daje jej tej szansy, za to traktuje ją jak własność. Linda zrywa więc toksyczny związek i usiłuje ułożyć sobie życie. Decyduje się wyjść za mąż za innego. Zdesperowany amant wynajmuje zbirów, którzy dotkliwie ranią dziewczynę na kilka dni przed jej ślubem. Linda spędza długie miesiące w szpitalu, ale potem nigdy już nie odzyska pełni zdrowia i urody…
"Rozbitkowie" - Dlaczego ty, a ja nie? – to pytanie zadawali sobie wszyscy, którzy jakimś cudem ocaleli z katastrofy lotniczej, do której doszło w chilijskich Andach w 1972 roku. Dla zawodników urugwajskiej drużyny rugby i towarzyszących im osób, upadek na czterotysięczny lodowiec był dopiero początkiem dramatycznej walki o przetrwanie. Czekało ich jeszcze znacznie więcej: rany, przeraźliwe zimno, brak żywności i pogłębiająca się depresja. Mimo to udało im się przetrwać w tych warunkach 72 dni i sprowadzić pomoc. Historią tą raz zainteresowało się kino.
"Tańczący z kotami" - Nie tak dawno temu, bo w roku 1954… byli sobie chłopiec i dziewczynka. On miał 11 lat, ona 7. Poznali się na lekcjach baletu w Biddeford, w stanie Maine w USA. Taniec ich połączył i stał się życiową pasją obojga. Nie był to jednak zwykły taniec. Bo w tańcu wiele zależy od partnera. Ron i Joy tańczyli z… dzikimi kotami, przez prawie 40 lat wzbudzając sensację i gromadząc tłumy na swoich występach od Broadway’u, przez Las Vegas, do Paryża.
"Wrześniowe karaoke" - Jest wrzesień, rok 2005. Norma, Patricia, Arturo, José, Estefanía i Adalberto kolejno wstępują na scenę – walcząc o tytuł zwycięzcy w konkursie karaoke. Za każdym z tych imion stoi wzruszająca, ciekawa historia oraz… wyrok. Bowiem miejsce akcji filmu to więzienie: Soto del Real Prison, niedaleko stolicy Hiszpanii.
"Zoofilia" - Drugiego lipca 2005 roku przed jednym ze szpitali stanu Waszyngton pozostawiono konającego mężczyznę. Ustalono, że mężczyzna zmarł wskutek perforacji jelit. Kamera szpitalna zarejestrowała numer wozu, którym go przywieziono umierającego. Dzięki temu policji udało się dotrzeć do pobliskiej hodowli koni. Na miejscu, w trakcie przeszukania domu, natrafiono na kilkanaście taśm wideo z nagraniami pornograficznymi, przedstawiającymi seks właścicieli z ich arabskimi ogierami. Szybko odkryto, że gospodarze należą do aktywnej, ogłaszającej się przez Internet, grupy zoofilów.
ART DOC
"Dong" - Jia Zhang-Ke jest autorem głośnego filmu fabularnego "Martwa natura" o budowie Tamy Trzech Przełomów. Teraz zrealizował dokument o Chinach okresu wielkich przemian społecznych. Centralną postacią filmu jest pekiński malarz Liu Xiao-dong. To za jego sprawą wyłapujemy z ekranu skrawki nowej, chińskiej rzeczywistości: postęp technologiczny i częściową zmianę obyczajów. Malarz koncentruje uwagę na robotnikach pracujących przy rozbiórce domów i zakładów przemysłowych, w miejscowości Fengjie zalanej w trakcie budowy sławnej tamy. Malarz cierpliwie obserwuje mężczyzn, skupiając się przy tym na oddaniu atmosfery dziwnego, przytłaczającego miejsca, w którym pracują.
"Holenderska fabryka kokainy" - Dziwne, początkowo niezrozumiałe migawki z kamer dozoru domowego pokazują włamanie, szarpaninę i nagich ludzi biegających w popłochu po mieszkaniu. Nieprzypadkowo reżyserka Jeanette Groenendaal nazywa swój film „pro paranoia docutective”. Sytuacja psychiczna, w jakiej znalazł się Arend ter Horst, główny bohater jej filmu, wydaje się bliska chaosowi zarejestrowanemu przez kamery ochrony. Arend to 62-letni kokainista, od trzydziestu lat na haju. Dużo czasu spędza w Internecie, tropi różne spiski, szuka wyjaśnień i znajduje zaskakujące odpowiedzi.
"Nie zrozum mnie źle" - W 2006 roku, w ramach warsztatów filmowych "Arystoteles" reżyserka Adina Pintilie przez kilka tygodni rejestrowała pacjentów szpitala psychiatrycznego Calugareni, w Rumunii. Obiektem jej obserwacji są różni upośledzeni, w trakcie wykonywania swych kompulsywnych czynności. Jednym z nich jest sześćdziesięciolatek, niemal całe życie przerzucający z miejsca na miejsce górę kamieni. Innym jest uczestnik zajęć muzykoterapii. Jeszcze jednym z motywów powracających w filmie jest niekończąca się rozmowa dwóch mężczyzn deliberujących na temat swoich nadprzyrodzonych zdolności.
"Philip Glass w 12 częściach" - W 1996 roku Scott Hicks zrealizował "Blask", film biograficzny o sławnym pianiście Davidzie Helfgott’cie. "Philip Glass..." miał uhonorować 70. urodziny wybitnego kompozytora. Prace nad obrazem zaczęto już w lipcu 2005 roku, na dwa lata przed okrągłą rocznicą. Przez kilkanaście miesięcy ekipa Hicksa cierpliwie towarzyszyła muzykowi. Praca nad filmem zbiegła się z ważnym dla Glassa okresem: autor kończy swą ósmą symfonię, pisze muzykę do opery i komponuje muzykę do filmów. Autor "Blasku" otrzymał niemal nieograniczony dostęp do życia osobistego i artystycznego Philipa Glassa.
"Twarze" - W 2007 roku artysta J.R. z Francji i Szwajcar Marco stworzyli niezależny projekt artystyczny „Twarzą w twarz”. Z bliskiej odległości, obiektywem 21 milimetrów, zrobili zdjęcia twarzy czterdziestu jeden Izraelczyków i Palestyńczyków. W marcu 2007 roku rozpoczęli akcję rozwieszania zdjęć w najbardziej newralgicznych punktach Palestyny i Izraela. Wydrukowane w dużych formatach zdjęcia zestawione w pary zawisły po obu stronach muru. Gmax, reżyser filmu Twarze, towarzysząc z kamerą podczas akcji rozwieszania plakatów, uchwycił reakcje ludzi, ich radość, zakłopotanie, refleksje i zadziwienie tym, jak trudno odróżnić muzułmanina od żyda.
"Wróć, Kate" - Świat po raz pierwszy usłyszał magiczny głos Kate Bush całe 30 lat temu. W 1993 roku artystka na dłużej odsunęła się od życia publicznego i ukryła się przed światem na małej, brytyjskiej wyspie. Wróciła do muzyki po dwunastu latach, nagrywając album „Aerial”. Głównymi bohaterami filmu są jej fani, ludzie, dla których ten długo oczekiwany powrót był niezwykle ważnym wydarzeniem. To właśnie za pośrednictwem ich osobistych opowieści poznajemy postać Kate Bush, której muzyka jest dla nich nie tylko sztuką, lecz również bardzo istotnym elementem własnej biografii.
BACK IN USRR
"W czterech ścianach" - Sto dwadzieścioro dzieci. Sto dwadzieścia historii, w które trudno uwierzyć. Mają za sobą kradzieże, morderstwa. Nie mają nawet czternastu lat i wolą siedzieć za kratkami w uralskim więzieniu, niż na wolności walczyć o przetrwanie. Możemy widzieć w nich bandytów. Jeśli jednak nikt nie zobaczy w nich dzieci, nie pomoże wyrwać się z zaklętego koła przestępczości – po latach, już jako dorośli, wrócą do więzienia.
"Durakowo, wioska głupców" - Durakowo to niewielka miejscowość w sercu Rosji, w której były spadochroniarz Armii Radzieckiej prowadzi centrum odnowy duchowej dla zagubionych obywateli i dzieci kombatantów. Dzień mija tutaj przede wszystkim na pracy fizycznej, która stanowi jeden z głównych elementów programu reedukacji. Drugim jej ogniwem są pogadanki z charyzmatycznym opiekunem, będące mieszaniną prawosławnej pobożności i zebrań partyjnego aktywu. Ludzie są tu nie tylko całkowicie odcięci od świata, ale również zobowiązani donosić na siebie, nie mogą się więc czuć pewnie i bezpiecznie. Przyjrzenie się porządkom panującym w ośrodku czyni z Durakowa metaforę Rosji ery putinowskiej. Ironia ukryta w nazwie miejscowości wydaje się wyjątkowo trafnym zbiegiem okoliczności .
"Anna, siedem lat na froncie" - 7 października 2006 roku, w dniu 54 urodzin Władimira Putina zginęła Anna Politkowska, obrończyni praw człowieka i jedna z najsłynniejszych rosyjskich dziennikarek. Została zastrzelona na klatce schodowej swojego domu, gdy czekała na windę. Sprawcy zabójstwa do dziś nie znaleziono. Wciąż nie ujawniono też informacji na temat osób, które mogły mieć coś wspólnego z tym morderstwem. Na film składają się archiwalne zdjęcia, w których mamy szansę oglądać dziennikarkę przy pracy, zarówno w redakcji, jak i na froncie wojny rosyjsko-czeczeńskiej. Poznajemy też relacje jej współpracowników i przyjaciół, którzy zapamiętali ją jako osobę silną i odważną, a przede wszystkim – niezwykle wrażliwą na krzywdę drugiego człowieka.
"Rublowka" - Co łączy Putina ze Stalinem? Chodorkowskiego z Szostakowiczem i Roztropowicza z Sacharowem? Adres. Wszyscy mieszkają lub mieszkali na Rublowce, ulicy cudów łączącej centrum Moskwy z przedmieściem. Do lat osiemdziesiątych Rublowka była cichym miejscem, gdzie w swoich daczach wypoczywali carowie i zasłużeni Sowieci. Teraz to rewir służb specjalnych. Najbardziej strzeżone 30 kilometrów w kraju. Autostrada na Kreml. Drogą suną luksusowe limuzyny. Szary obywatel musi być pokorny. Ceny w tym miejscu są tak absurdalne, jak miniatury pałacu z Wersalu wyrastające tam spod ziemi. To dwa światy, w których ten z petrodolarów bezwzględnie pożera ten biedny.
NAUKI POLITYCZNE
"Bez końca" - Wojny w Iraku są trzy. Jedna toczy się na irackich ulicach i w wioskach, w chaosie i pogardzie dla ludzi, i narodu. Giną w niej dzieci, kobiety, a ogromny dorobek tego kraju zamienia się w pył. Druga wojna toczy się w klimatyzowanych biurach w Waszyngtonie, gdzie wysocy rangą urzędnicy podejmują decyzje, które zmieniają los setek tysięcy ludzi.Wojnę trzecią znamy z mediów, powierzchownie, w postaci kilkudziesięciu stale powtarzanych, podobnych obrazków. Ta wojna w zasadzie nie istnieje. Z ponad dwustu godzin materiału zdjęciowego ze Stanów Zjednoczonych i z Iraku,z kilkudziesięciu wywiadów z najlepiej zorientowanymi byłymi urzędnikami i oficerami amerykańskimi, reżyser Charles Ferguson próbuje odtworzyć historię upadku Bagdadu w kwietniu 2003 roku i zrozumieć przyczyny irackiego kryzysu, który nawet dzisiaj, po kilku latach zdaje się nie mieć końca.
"Cocalero" - Koka dla Boliwijczyków to świętość. Nie rozumiał tego rząd USA, który w latach osiemdziesiątych postanowił wyniszczyć wszystkie plantacje koki w Boliwii, odbierając tym samym możliwość zarobku dużej części ludności kraju. I tak ćwierć wieku temu powstał Unia Plantatorów Koki, na czele której stanął Evo Morales. Ten niewysoki Indianin z plemienia Ajmara, obuty w trampki kandydat partii populistycznej, bierze udział w wyborach prezydenckich. Akcja filmu zaczyna się dwa miesiące przed wyborami w 2005 roku. To film o podwójnej naturze człowieka w życiu politycznym i klucz do zrozumienia przemian, jakie zachodzą w Ameryce Łacińskiej.
"Cień świętej księgi" - Po przejęciu władzy w 1991 roku, w Turkmenistanie, bogatej eks-republice radzieckiej, prezydent Saparmurat Nijazow zbudował dyktaturę, która prędko znalazła się na trzecim miejscu wśród państw łamiących prawa człowieka. Niezmierzona megalomania przywódcy sprawiła, że postanowił się przemianować z „Prezydenta” na „Turkmenbaszę” – przywódcę wszystkich Turkmenów. W 2001 roku opublikował świętą księgę, będącą mieszaniną regionalnych mitologii, obiegowych mądrości i swoistego hołdu złożonego jej autorowi. Reżyser Arto Halonen trafia do spółek, które sfinansowały przekład Ruhnamy, stara się spotkać z ich przedstawicielami i wnika w świat biznesowych zależności.
"Wrota niebiańskiego spokoju" - Wiosną 1989 r., pokazywane podczas wieczornych wiadomości obrazy, które zarejestrowano na Placu Tiananmen zafascynowały i przeraziły miliony widzów na całym świecie. Trzygodzinny film dokumentalny Wrota Niebiańskiego Spokoju powraca do tamtych wydarzeń, ukazując złożone procesy polityczne, które doprowadziły 4 czerwca do masakry w Pekinie. Autorom udało się zgromadzić ponad 250 godzin archiwalnych zapisów oraz nagrań rozmów, które następnie skrupulatnie przeanalizowano, tak by można było stworzyć jak najpełniejszy i jak najdokładniejszy obraz opisujący rok 1989 i jego historyczny kontekst.
"Na przemiał" - Film skupia się na sylwetce Abu Ammara, biednego muzułmanina, byłego mudżahedina w Afganistanie. Abu Ammar mieszka w milionowym az-Zarka, w drugim co do wielkości mieście Jordanii. Mieszka na tej samej ulicy, gdzie żył i dorastał Abu Musa az-Zarkawi brutalny przywódca Al-Kaidy. Nasz bohater zarabia na życie, jeżdżąc dookoła miasta starym volkswagenem busem i zbierając ze swoimi synami puste kartony. Na przemiał. Śledzimy, w jaki sposób terroryzm rodzi się po cichu, rozwija niepostrzeżenie, w najzwyklejszych codziennych okolicznościach. Stopniowo dostrzegamy tworzące go, ukryte czynniki, takie jak bieda, brak możliwości rozwoju, sztywna doktryna religijna. Terroryzm nie musi być skutkiem politycznego spisku czy wyrachowania. Terroryści są przede wszystkim ludźmi. Ten film, jak rzadko który, przybliża nam ten prosty fakt.
"Nanking" - Po miesięcznym bombardowaniu z powietrza, cesarskie wojska zdobyły byłą stolicę Chin. Mieszkańcy Nankinu spodziewali się represji ze strony nadciągających Japończyków. Nie sądzili jednak, że urządzą oni pokonanym prawdziwie krwawą łaźnię. Pochód zwycięskiej armii szybko zamienił się w masowe egzekucje jeńców wojennych, serię gwałtów i wyjątkowo okrutnych samosądów. Wszystko to czyni z rzezi Nankinu jeden z najbardziej haniebnych epizodów II Wojny Światowej. Rekonstrukcja wydarzeń pokazuje łatwość, z jaką zło wychodzi z ukrycia, a także to, że pod względem gotowości do zadawania bólu wydajemy się niezwykle do siebie podobni.
"Kocham Polskę" - Film jest spojrzeniem na fenomen, jakim było reaktywowanie we współczesnej Polsce przedwojennej organizacji narodowo-katolickiej Młodzież Wszechpolska. Autorki rozmawiały z członkami tej organizacji, towarzyszyły ich spotkaniom i akcjom, między innymi wymierzonym w środowiska homoseksualne i proeuropejskie. Zarejestrowały rozwój błyskawicznych karier politycznych przedstawicieli tej formacji, którzy zostali posłami na Sejm i członkami rządu.
"Dziennik" - Twórcy przywołują gorący okres słynnej „Rewolucji węgierskiej” 1956 roku. Posłużyli się przy tym niezwykle ciekawym źródłem: po 50 latach wydobyto z ukrycia dziennik prowadzony przez Gyulę Csicsa, wówczas 12-letniego ucznia budapeszteńskiej szkoły muzycznej. Gyula okazał się niezwykle drobiazgowym i starannym obserwatorem. Prowadzenie zapisków stało się dla niego sposobem na odreagowanie wydarzeń i ekscytującym doświadczeniem. Im bowiem bliżej było końca rewolucji, tym jaśniejsze stawało się, że zeszyty z relacją z przebiegu sowieckiej inwazji to prawdziwa bomba zegarowa i zagrożenie dla całej rodziny.
"Darfur now" - Poruszający dokument Teda Brauna to opowieść o Darfurze – dwukrotnie większej niż Polska zachodniej prowincji Sudanu, w której od ponad pięciu lat trwa krwawa wojna domowa. Na film składa się sześć historii bohaterów, którzy postanowili, że nie pozostaną obojętni wobec mających tam miejsce tragedii. Pochodzą oni z różnych zakątków świata, działają różnorodnie i mają różnorakie możliwości. Każdemu z nich przyświeca jednak ten sam cel: zrobienie czegokolwiek, co mogłoby pomóc mieszkańcom Darfuru. Wśród przedstawionych postaci zobaczymy między innymi dwóch amerykańskich aktorów, Dona Cheadle’a (znanego między innymi z "Hotelu Rwanda") i George’a Clooneya, którzy korzystają ze swojej sławy, aby zwrócić uwagę zachodniego świata na problem darfurskiej tragedii.
"Yodok Stories" - Yodok to nazwa jednego z północnokoreańskich obozów koncentracyjnych. Okoliczności powstania tego filmu były równie niezwykłe jak sam film. Norweska organizacja praw człowieka RAFTO Foundation, poddała Andrzejowi Fidykowi pomysł zrobienia dokumentu o braku praw człowieka w Korei Północnej. Fidyk wymyślił, że wśród północnokoreańskich uciekinierów w Seulu odnajdzie reżysera teatralnego, którego namówi do realizacji spektaklu o życiu w północnokoreańskim obozie koncentracyjnym i do realizacji tego spektaklu zaangażowani zostaną byli więźniowie obozów koncentracyjnych, którym udało się opuścić obozy i następnie uciec do Korei Południowej. Pierwszy pokaz filmu Andrzeja Fidyka będzie miał miejsce właśnie na tegorocznym festiwalu Planete Doc Review.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
