André Téchiné 

André Téchiné, francuski reżyser, scenarzysta i krytyk, urodził się 13 marca 1943 roku w Valence (Francja). Od czasów młodości był zafascynowany filmem i literaturą. Kiedy po maturze, jako 19-latek przybył do Paryża z prowincjonalnego miasteczka w południowej Francji sądził, że nie jest w stanie dostać się do szkoły filmowej. Na Sorbonie studiował filozofię, ale kusiło go kino. 

Bardzo szybko zaczął współpracować z prestiżowym pismem "Cahiers du Cinema". Pisał między innymi o wczesnych obrazach Miloša Formana i Jerzego Skolimowskiego. Pełnił rolę asystenta Jacquesa Rivette'a, kiedy ten był operatorem filmowym. Debiutował w 1969 roku dramatem "Paulina odchodzi". Kontynuował przygodę z kinem realizując w 1975 "Wspomnienia z Francji". Równolegle pisał scenariusze dla innych twórców, m.in. do filmu "Aloïse", wyreżyserowanego przez Liliane de Kermadec i przygotowywał inscenizacje teatralne. 

Po raz pierwszy zwrócił na siebie większą uwagę kryminałem "Barok" z Gérardem Depardieu i Isabelle Adjani w rolach głównych. Gdy w 1977 pojawiły się pierwsze recenzje mówiące o stylu Téchiné, na samym reżyserze nie zrobiły one wrażenia. Rok później zrealizował bardzo konwencjonalną, kostiumową historię - "Siostry Brontë", stawiając przede wszystkim na kreacje aktorskie trzech gwiazd kina francuskiego - Isabelle Huppert, Marie-France Pisier i Isabelle Adjani. 

Od obrazu "Hotel Ameryka", Téchiné w swoich dziełach stawiał coraz większy nacisk na aktorską improwizację i wspólne "dojrzewanie" historii na planie filmowym. Ta produkcja, to było również pierwsze spotkanie twórcy z Catherine Deneuve. W 1985 roku otrzymał nagrodę dla najlepszego reżysera na Festiwalu w Cannes, za film "Spotkanie". 

Na początku lat 90. wyreżyserował "Nie całuję" z Manuelem Blankiem i psychologiczną "Moją ulubioną porę roku" z duetem Deneuve&Auteuil. W 1994 roku  na ekranach kin pojawił się obraz "Dzikie trzciny", uznany przez krytyków najlepszym filmem Festiwalu Kina Francuskiego w Warszawie w 1995. Późniejsze tytuły w dorobku Téchiné to m.in. "Złodzieje", "Alice i Martin", "Zabłąkani", czy "Dziewczyna z pociągu ". W 2016 roku do kin trafił film "Mając 17 lat", który otrzymał nominację do nagrody Złotego Niedźwiedzia w konkursie głównym Festiwalu Berlinale.

Téchiné zawsze zafascynowany był ekshibicjonizmem psychicznym bohaterów Ingmara Bergmana. Sam od lat próbuje uprawiać kino psychologiczne podobnego typu. Kino realizmu tła i powikłanych sytuacji wewnętrznych. Dla pełniejszego obrazu ludzkich uczuć zawsze stara się w swoich postaciach sięgać głęboko, w obszar skrywanych lęków, fobii, marzeń - które są częścią każdego z nas. Częścią przeklętą, którą tylko do pewnego stopnia jesteśmy w stanie oswoić.