Astor Piazzolla 

Urodził się w Argentynie, ale wychował w nowojorskim Bronxie. Od najmłodszych lat zdobywał wiedzę z zakresu jazzu
i muzyki klasycznej, grając jednocześnie na tak charakterystycznym dla rodzinnego kraju instrumencie, jakim jest bandoneon.
Jego talent i mistrzowską grę docenił legendarny śpiewak tanga Carlos Gardel, proponując trzynastolatkowi udział w swoim tournee po Ameryce Południowej. Astor jednak odmówił i dzięki emu...ocalał, bowiem Gardel i towarzyszący mu muzycy
zginęli w katastrofie samolotowej.
W 1937 r. Piazzolla powrócił do Argentyny i wkrótce został członkiem orkiestry słynnego w kraju Anibala Troilo, studiując jednocześnie u znanego kompozytora Alberta Ginastery. W 1954 r.otrzymał stypendium i wyjechał do Paryża studiować muzykę m.in. u Nadii Boulanger. To ona, oceniając próby kompozytorskie Piazzolli, zwróciła mu uwagę, że właśnie tango jest muzyką,
której powinien się poświęcić. W rezultacie, w nowoczesny sposób interpretując klasyczną muzykę tanga, stworzył Piazzolla nowy gatunek, tango nuevo, które tkwiąc głęboko w tradycji ma jednocześnie wiele wspólnego z muzyką poważną. Wprowadził muzykę taneczną, tango rodem z południowoamerykańskich spelunek na europejskie sale koncertowe. Jego muzyka, poprzez wprowadzenie tylu inowacji i zastosowanie nowoczesnych technik kompozytorskich, jest odmienna, ale zachowuje czar i styl dawnego tanga. Jednak tradycjonaliści nie mogli mu darować eksperymentów na argentyńskim symbolu narodowym. Zniechęcony
ciągłymi atakami Piazzolla wyjechał w 1974 r. z kraju i wraz z rodziną zamieszkał w Paryżu. Do Argentyny powrócił dopiero
w 1985, po upadku wojskowego reżimu. Zmarł w Buenos Aires w 1992 r.
Genialny kompozytor i wspaniały instrumentalista. Odnosił niezliczone międzynarodowe sukcesy koncertując solo, z wieloma słynnymi muzykami jazzowymi, jak również z towarzyszeniem orkiestr symfonicznych. Skomponował ponad 750 utworów (koncerty, balety, muzyka teatralna i ,oczywiście, filmowa). Nagrał wiele płyt solowych i ponad 70 z innymi artystami. Jego twórczość wykorzystywana jest przez klasycznie wykształconych akordeonistów i gitarzystów oraz wielu muzyków jazzowych.
Wydaje się, że tajemnicą jego sukcesu jest fakt, iż nowoczesna, oryginalna instrumentacja, jak odmienny szlif przydaje innego blasku pełnym smutku i melancholii muzycznym tematom wymyślonym przez Piazzollę.