Bronisław Wrocławski I

Bronisław Wrocławski to polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny oraz pedagog. Urodził się w 1951 roku w Łodzi. Był on spokojnym i nie wyróżniającym się dzieckiem. Wychował się w inżynierskiej rodzinie. Jego dziadek był lekarzem, ojciec też był związany z medycyną, co sprawiło, iż jako młody chłopak Bronisław pragnął zostać lekarzem. Lecz w szkole wstąpił do kółka dramatycznego, gdzie mógł odkryć, a następnie rozwijać swój talent aktorski. Uczęszczał również na zajęcia do teatru przy domu kultury na Polesiu. Brał udział w licznych konkursach i recytował wiersze na szkolnych akademiach co dało mu spore doświadczenie do pracy w teatrze. Jednak rodzice sprzeciwiali się jego planom odnośnie studiów aktorskich, ale ostatecznie zaakceptowali wybór syna.  
Artysta po maturze został przyjęty na Wydział Aktorski PWSFTviT w Łodzi. W czasie studiów był statystą w teatrze, a także miał z kolegami własny teatrzyk szkolny. W tym czasie wziął udział w trzech dużych spektaklach w Teatrze Nowym oraz w Teatrze Powszechnym. Studia ukończył w 1973 roku. Jako nowicjusz zagrał swoją pierwszą niewielką rolę w olsztyńskim teatrze.
Kilka lat później w 1977 roku zadebiutował niewielką rolą w filmie "Tańczący jastrząb". Jednak pierwszą poważną rolą, która otworzyła mu drzwi do kariery filmowej i rozpoznawalność była postać Edwarda Sztyca w komedii "Vabank II, czyli riposta" z 1984 roku. W początkach swojej kariery Wrocławski dostawał więcej propozycji teatralnych niż filmowych, dlatego nie miał czasu realizować się na dużym ekranie, zaś w filmie obsadzany był głównie na drugim planie. W latach 80. wystąpił jeszcze w kilkunastu produkcjach, między innymi w "Sezonie na bażanty", w "Kingsajzie" jako krasnal Pycio, a także w serialu telewizyjnym "Na kłopoty... Bednarski". W latach 90. zasilił obsadę serialu komediowego "Bank nie z tej ziemi". Zagrał również w takich obrazach jak: "Tato" i "Księga wielkich życzeń". Od 1996 do 2002 roku sprawował urząd dziekana wydziału aktorskiego na PWSFTiTv w Łodzi. W 2002 roku zagrał postać Istredda w "Wiedźminie". Przy końcu pierwszej dekady XXI wieku namówiony przyjął role w dwóch polskich telenowelach - najpierw epizod w "M jak miłość", a w 2007 roku został zaangażowany jako Jerzy Marczak w "Barwach szczęścia".
Aktor od wielu lat związany jest z teatrem im. Stefana Jaracza w Łodzi, gdzie gra w monodramach Erica Bogosiana, które należą do jego największych osiągnięć. Swój popis gry aktorskiej daje, między innymi w przedstawieniu "Seks, prochy i rock and roll", na którym to za każdym razem jest pełen komplet widzów. W 2004 roku pracował również przy dubbingu w obrazie "Pinokio, przygoda w przyszłości".
W 1994 roku został nagrodzony za rolę w sztuce "Tutam" na III Konkursie Teatrów Ogródkowych w Warszawie. Pedagog otrzymał też inne wyróżnienia takie jak na przykład Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski w 2013 roku, czy Odznaka Honorowa Miasta Łodzi w 1980 roku. W 2009 roku kandydatem w plebiscycie na "Łodzianina roku".  

Bronisław Wrocławski ma żonę oraz córki. Jest on postrzegany jako nieco surowy, lecz także sympatyczny i odpowiedzialny człowiek. W 2010 roku artysta wziął udział w kampanii przeciwko narkotykom. i dopalaczom - "Tylko słabi gracze biorą dopalacze". Na konferencji prasowej zorganizowanej dla kampanii opowiedział o swoim doświadczeniu w tym zakresie i zniechęcał do zażywania środków odurzających. Aktor zamieszkał w Łodzi.