Bruce McDonald I

Bruce McDonald zakochał się w kinie już we wczesnej młodości i szybko postawił na karierę filmowca. W czasach licealnych nakręcił horror o zombie "Our Glorious Dead" za pomocą kamery Super 8 pożyczonej od dziadka. Zdjęcia powstały na terenie jego szkoły w Rexdale, zaś premiera odbyła się na tamtejszej stołówce, przynosząc początkującemu reżyserowi 100 dolarów zysku. Gdy miał 19 lat, jego obraz pokazano na Toronto Super-8 Film Festival, co skłoniło go do studiowania filmu i fotografii na Uniwersytecie Ryerson. Po zakończeniu edukacji próbował utrzymywać się z pracy w zawodzie, był asystentem kierownika produkcji, asystentem operatora, trafił także do montażowni.

Jako reżyser zwrócił na siebie uwagę kinem drogi napędzanym muzyką rockową. "Roadkill" i "Highway 61", do których scenariusze napisał Don McKellar, późniejszy stały współpracownik, zostały dobrze przyjęte i zdobyły kilka nagród. Kultowy już "Hard Core Logo" to mockument w duchu "Oto Spinal Tap". Także inne jego dzieła oscylują wokół muzyki i sceny muzycznej - "This Movie Is Broken", "Trigger", "Hard Core Logo 2", "Music from the Big House". Jeden z ostatnich obrazów Kanadyjczyka, "Weirdos", odchodzi od punk rocka, lecz nadal skupia się na motywie podróży.

Twórca próbował też zjednać sobie szerszą publiczność, mając do dyspozycji większy budżet i znanych aktorów, jednak spotykał się z mieszanymi reakcjami. "Dance Me Outside", opowiadający o życiu w indiańskim rezerwacie, doprowadził do udanego serialu "The Rez", produkowanego przez Shadow Shows, wytwórnię McDonalda. Z kolei przy "Niebezpiecznym mieście" reżyser oddał część procesu twórczego w ręce producentów, którzy okaleczyli jego wizję. W 2002 roku wydał alternatywną wersję filmu, "Claire's Hat: The Unmaking of a Film", skonstruowaną na podobieństwo komentarza twórców na DVD, w której wytknął własne błędy.

W otwierających festiwal filmowy w Berlinie "Fragmentach Tracey" doprowadził do ekstremum technikę split screen (dzielony ekran), chcąc w ten sposób oddać psychiczne zagubienie bohaterki. Zdjęcia trwały zaledwie 2 tygodnie, zaś montaż 9 miesięcy. Próbował swoich sił również w horrorze ("Pontypool", "Hellions") i komedii ("Mąż"). W przerwach między kinowymi produkcjami kontynuuje pracę w telewizji (liczne seriale i filmy) oraz tworzy krótkie metraże. Reżyserował także teledyski dla zespołów The Pursuit of Happiness, Headstones, Acid Test oraz Vern Cheechoo.

W czwartej dekadzie swej działalności McDonald może pochwalić się niemałymi osiągnięciami. Zdobył 25 nagród jako reżyser i producent, był nominowany do kolejnych 29. Odbierając nagrodę za "Roadkill" na MFF w Toronto oznajmił, że zdobyte 25 000 dolarów przeznaczy na zakup "sporej działki haszu". Ten niepokorny duch i skłonność do ryzyka towarzyszyły Kanadyjczykowi na każdym szczeblu kariery, zjednując mu sympatię miłośników kina niezależnego i kręgów punkowych oraz zapewniając status twórcy kultowego.