Elliot Goldenthal

Komponuje muzykę symfoniczną, teatralną, operową, baletową i filmową. Ostatnio uhonorowany został statuetką Oscara i Złotym Globem za tematy muzyczne do filmu "Frida". Liczne nominacje do prestiżowych nagród i wyróżnień przyniosła mu kompozycja piosenki "Burn it Blue" z "Fridy". Wcześniej dwie nominacje do Oscarareg; i Złotego Globu przyniosły mu filmy "Wywiad z wampirem" /Interview with the Vampire/ i "Michael Collins". Oprócz tego otrzymał nominacje do nagrody Grammy za swoje kompozycje do filmów "Czas zabijania" /A Time to Kill/ oraz "Batman Forever". Trzy nominacje do nagrody krytyków z Chicago - Chicago Film Critics Award, przyniosły mu filmy "Heat", "Michael Collins" i "Chłopiec rzeźnika" /The Butcher Boy/. W 1998 roku Goldenthal uhonorowany został nagrodą L.A. Film Critics Award za najlepszy oryginalny temat muzyczny skomponowany do filmu Neila Jordana "Chłopiec rzeźnika" /The Butcher Boy/.

Współpracował z reżyser Julie Taymor przy jej 18 projektach, w tym: adaptacji sztuki szekspirowskiej "Tytus" z udziałem Anthonyego Hopkinsa i Jessiki Lange (1999). Oryginalna muzyka teatralna do sztuki "Juan Darien: A Carnival Mass", przyniosła Goldenthalowi nagrodę Obie (1988) oraz dwie nominacje do nagrody Tony. Inne kompozycje teatralne artysty powstały do inscenizacji "The Transposed Heads", "The King Stag". "Libertys Taken" i "The Green Bird" (wystawianej na Broadway w 2000 roku).

Otrzymał zlecenie od American Ballet Theatre i San Francisco Ballet skomponowani muzyki do nowego baletu "Othello", który miał swój debiut w 1997 roku w Metropolitan Opera. Balet wystawiany był również w San Francisco i Paryżu. Stacja PBS wyświetli zarejestrowany materiał w serii Wielkie Wykonania jeszcze w tym roku. Inne klasyczne kompozycje artysty to "Shadow Play Scherzo", stworzony dla upamiętnienia 70 rocznicy urodzin Leonarda Bernsteina, symfoniczny utwór "Fire, Water, Paper: A Vietnam Oratorio," skomponowany na zamówienie Pacific Symphony Orchestra w 20 rocznicę Wojny w Wietnamie. Z utworem tym Orkiestra Symfoniczna z Bostonu występowała pod batutą Seiji Ozawy. Utwór jest dostępny na płytach wydanych przez Sony Classical, z solistką Yo Yo Ma.

Jego kompozycje filmowe to również takie tytuły jak: "Drugstore Cowboy", "Obcy 3" /Alien 3/, " Cobb" oraz ostatni film Neila Jordana "The Good Thief". Kompozytor współpracuje obecnie z Taymorem nad oryginalną operą "Grendel", która będzie miała premierę w Operze Los Angeles w 2005 roku, a następnie zostanie przedstawiona na festiwalu The Lincoln Center Festival.

Elliot Goldenthal jest amerykańskim kompozytorem współczesnej muzyki klasycznej oraz filmowej. Był uczniem Aarona Coplanda i Johna Corigliano a najbardziej znany jest dzięki swojemu charakterystycznemu stylowi oraz umiejętności mieszania różnych stylów muzycznych i technik w oryginalny i pomysłowy sposób. Takie podejście Goldenthala do muzyki sprawia, że pisze kompozycje w niemal każdym gatunku, od horroru, po filmy akcji, skończywszy na dramatach szekspirowskich. Nie jest tak znanym i popularnym kompozytorem filmowym jak John Williams, Howard Shore czy Hans Zimmer, ale jest powszechnie ceniony za swoje nieprzeciętne zdolności i gotowość do wypróbowania niekonwencjonalnych technik i procesów muzycznych.

Goldenthal urodził się 2 maja 1954 roku w nowojorskim Brooklynie jako najmłodszy syn szwaczki i żydowskiego malarza pokojowego. Już od najmłodszych lat był pod wpływem muzyki ze wszystkich kultur i gatunków muzycznych. Jako dziecko uczył się gry na fortepianie. W wieku nastoletnim jego zainteresowania obejmowały jazz i rock, grał na fortepianie i trąbce, a także śpiewał w objazdowym zespole bluesowym. Uczęszczał do John Dewey High School, gdzie w wieku 14 lat wykonał swój pierwszy balet "Variations on Early Glimpses".

W 1972 roku, z inicjatywy Leonarda Bernsteina, Goldenthal trafił pod opiekę Aarona Coplanda. Pozostał w jego domu, gdzie wspólnie grali na fortepianie. Podczas procesu uczenia się, Goldenthal zadawał Coplandowi pytania dotyczące każdej dziedziny muzyki. W latach 70-tych studiował na prestiżowej Manhattan School of Music, pod okiem samego Johna Corigliano. Wkrótce idolem Goldenthala stał się legendarny kompozytor Bernard Herrmann. Konserwatorium ukończył ze stopniami Bachelor of Music (1977) oraz Master of Music (1979) w kompozycji muzycznej.

W 1980 roku, dzięki wspólnemu znajomemu, który powiedział mu: "znam osobę, której prace są równie groteskowe jak twoje", poznał reżyser teatralną i filmową Julie Taymor, która obecnie jest jego żoną. Goldenthal napisał muzykę do jej wielu projektów, takich jak: musicale "Juan Darién: A Carnival Mass" (1997 - nominacja do nagrody Tony w kategorii "najlepsza muzyka oryginalna") i "The Green Bird" (1999), opera "Grendel" (2007 - nominacja do muzycznej Nagrody Pulitzera) czy filmy "Tytus Andronikus" (1999) oraz "Frida" (2002).

W roku 1990 stworzył kompozycję "Shadow Play Scherzo" dla uczczenia 70. rocznicy urodzin Leonarda Bernsteina. W 1995 roku skomponował oratorium "Fire Water Paper: A Vietnam Oratorio" z okazji 20. rocznicy zakończenia wojny w Wietnamie. W 1998 roku napisał muzykę do baletowej wersji "Otella".

W grudniu 2005 roku podczas pisania muzyki do opery "Grendel", kompozytor miał groźny wypadek. Gdy zasnął przy stole kuchennym, jego krzesło przewróciło się i uderzył głową o podłogę. Goldenthal doznał poważnego uszkodzenia mózgu i nie był w stanie mówić przez dłuższy okres czasu. Jak sam wyznał, odzyskał pełnię mowy poprzez śpiewanie każdej nuty z "Grendela". Pomimo ciężkiego urazu, kompozytor nie ustawał w wysiłkach, aby zdążyć z ostatecznym terminem ukończenia opery.

Przygodę z muzyką filmową rozpoczął od obrazu "Cocaine Cowboys" (1979). W 1989 roku otrzymał propozycję napisania muzyki do horroru na podstawie książki Stephena Kinga, "Smętarz dla zwierzaków". Ilustracja muzyczna była mroczna i oznajmiała światu, że oto na horyzoncie pojawił się niezwykle perspektywiczny kompozytor. Prawdziwy przełom nastąpił w 1992 roku, gdy Goldenthal skomponował muzykę do "Obcego 3". Partytura charakteryzowała się dużymi dysonansami i zawierała szereg ciekawych rozwiązań muzycznych, jak choćby fanfary 20th Century Fox i słynne już, natychmiastowe przejście do czołówki filmu, w której na pierwszy plan od razu wysuwa się złowrogi temat obcego wygrywany na syntezatorze. Niezwykle istotny był także utwór finałowy, "Adagio", pojawiający się w scenie śmierci Ripley i zamykający cały film w iście monumentalnym stylu. Odtąd, te "finały Goldenthala" staną się jego znakiem firmowym i będą pojawiały się również w innych pracach nowojorczyka.

W 1994 roku stworzył niezapomnianą ilustrację muzyczną do "Wywiadu z wampirem" w reżyserii Neila Jordana, za którą otrzymał swoją pierwszą nominację do Oscara. Rok 1995 przyniósł "Batmana Forever" (nominacja do nagrody Grammy w kategorii "najlepsza kompozycja instrumentalna napisana dla filmu lub telewizji"). Goldenthal zastępuje na stanowisku kompozytora serii, Danny'ego Elfmana, tworząc wyrazistą partyturę, choć znacznie mniej popularną od swojego poprzednika. W tym samym roku pisze dla Michaela Manna muzykę do głośnego dramatu sensacyjnego "Gorączka". Dochodzi jednak do konfliktu na linii reżyser-kompozytor. Goldenthal na potrzeby finałowej sceny w której Al Pacino ściska rękę umierającego Roberta De Niro, napisał utwór "Hand In Hand", który z niewiadomych przyczyn zostaje przez Manna odrzucony. Kompozytor czując jak ogromny potencjał tkwił w tym utworze, zaaranżował go od nowa, zamieniając elektryczne gitary na etniczne skrzypce. Gotowy utwór pod tytułem "Funeral/Coda", pojawił się na dramatycznej ścieżce dźwiękowej "Michaela Collinsa" (1996), która przyniosła Goldenthalowi kolejną nominację do Oscara i umocniła jego pozycję w świecie muzyki filmowej. Kompozytor kontynuuje swoją współpracę z Neilem Jordanem przy filmach: "Chłopak rzeźnika" (1997 - nagroda Los Angeles Film Critics Association Awards za najlepszą muzykę), "W moich snach" (1999), "Podwójny blef" (2002). W 1996 roku napisał także muzykę do dramatu sądowego Joela Schumachera, "Czas zabijania", za co otrzymał nominację do nagrody Grammy w kategorii "najlepsza kompozycja instrumentalna napisana dla filmu lub telewizji" (za utwór "Defile and Lament").

W 1998 roku powrócił do gatunku s-f. "Kula" okazuje się porażką artystyczną i finansową, ale muzyka Goldenthala wnosi do filmu niezbędną aurę grozy i tajemniczości, będąc zarazem jedną z jego ciekawszych prac. Rok później powstaje znacząca partytura do obrazu "Tytus Andronikus", zawierająca wszystkie charakterystyczne atrybuty muzycznego stylu Goldenthala (dysonanse i atonalność, epickie zwieńczenie w finale oraz łączenie tak różnych gatunków jak: jazz, rock, swing i elektronika). Kompozytor nie zwalnia tempa i w 2001 roku tworzy porywającą muzykę do komputerowej animacji "Final Fantasy" (nominacja do World Soundtrack Awards w kategorii "najlepsza piosenka oryginalna napisana dla filmu"). Rok 2002 przynosi Goldenthalowi Oscara za odmienną od jego dotychczasowego stylu oprawę muzyczną z "Fridy". Ponadto, kompozytor zostaje wyróżniony nagrodami World Soundtrack Awards w kategoriach: "najlepszy kompozytor filmowy roku" oraz "najlepsza muzyka filmowa roku". W 2009 roku ponownie współpracuje z Mannem przy filmie gangsterskim "Wrogowie publiczni" (nominacja do Satelity za najlepszą muzykę oryginalną). W 2010 roku skomponował muzykę do kolejnego obrazu Taymor, "The Tempest".