Ewa Szumańska 

Prozaik, dramaturg, autorka reportaży i słuchowisk radiowych, satyryk, aktorka teatralna, radiowa i kabaretowa, scenarzystka, podróżniczka.

Urodziła się 20 maja 1921 r. w Warszawie. Podczas II wojny światowej rozpoczęła edukację w tajnych kompletach warszawskiego PIST. Brała udział w Powstaniu Warszawskim (1944), działając w AK.

Po wojnie studiowała filozofię oraz historię sztuki (krakowski UJ, 1949), a jednocześnie aktorstwo w Studio przy krakowskim Starym Teatrze. W latach 40. XX w. występowała w teatrach w Krakowie, Łodzi i Wrocławiu.

Jako pisarka debiutowała w roku 1944 reportażami w piśmie "Z pierwszej linii frontu", ale za oficjalny debiut literacki przyjmuje się słuchowisko radiowe z 1948 r. pt. "Eglantyna".

W roku 1958 nawiązała współpracę z rozgłośnią Polskiego Radia we Wrocławiu, współtworząc kabaret radiowy "Studio 202". W redakcji tego programu pracowała do roku 1981. Była współautorką programów satyrycznych w Programie III PR, takich jak: "60 minut na godzinę" i "Zsyp" (1975-81 i od 1989 r. znany cykl "Z pamiętnika młodej lekarki", w którym występowała wraz z Janem Kaczmarkiem).

Najbardziej znane dzieła literackie to: "Ślady na oceanie" (1963), "Przygoda w Lagos" (1964), "Inny rytm" (1974), "Miłość w odcieniu ochry" (1979), "Moi przyjaciele Latynosi" (1981), "Pięć lat" (1989), "Obecność" (autobiografia autorki, 1992), "Skrwawione wzgórza Afryki" (1996).

Współpracowała z wieloma pismami, m.in. z "Odrą" (od 1978 r.). Od 1981 r. współpracowała z "Tygodnikiem Powszechnym", od 1982 r. była jego stałą felietonistką.