Felix Mendelssohn-Bartholdy 

Felix Mendelssohn urodził się w zamożnej rodzinie żydowskiej. Jego ojciec, Abraham, był przedsiębiorczym bankierem. Matka, Lea Salomon, była muzycznie uzdolniona i po niej Felix odziedziczył talent. Miał starszą siostrę Fanny, która była świetną pianistką i miała duży wpływ na brata, którego uwielbienie dla siostry było ogromne. W 1811 roku rodzina Mendelssohnów uciekając przed Francuzami przeniosła się z Hamburga do Berlina. W 1816 roku Mendelssohnowie zmienili wyznanie. Abraham kazał ochrzcić dzieci, a sam przeszedł na wiarę chrześcijańską sześć lat później. 

Kariera muzyczna Felixa zaczęła się na długo przed 1817 rokiem. Matka była jego pierwszą nauczycielką muzyki, natomiast ojciec zapewnił mu wykształcenie w innych dziedzinach. W 1818 roku w wieku 9 lat Felix po raz pierwszy wystąpił przed publicznością. W 1820 roku Carl Friedrich Zelter, dyrygent berlińskiej Singakademie, zajął się wykształceniem muzycznym Felixa, który był już autorem wielu utworów. W odróżnieniu od wielu kompozytorów Mendelssohn odebrał gruntowne wykształcenie w dziedzinie literatury i sztuki. W latach późniejszych oprócz komponowania również malował akwarele i pisał wiersze. W wieku 12 lat Felix Mendelssohn-Bartholdy miał okazję poznać wielkiego poetę Johanna Wolfganga Goethego, z którym spotykał się jeszcze cztery razy w ciągu kilku następnych lat. W 1822 roku Mendelssohn udał się z rodziną w podróż do Szwajcarii, gdzie zachwyciły go Alpy, a szwajcarska muzyka ludowa zainspirowała do napisania dwóch symfonii.

W 1826 roku Felix skomponował uwerturę do "Snu nocy letniej" (to jedno z jego najbardziej popularnych dzieł), będącą wyrazem jego fascynacji twórczością Szekspira. 11 marca 1829 roku 20-letni Felix Mendelssohn poprowadził - w setną rocznicę prawykonania - wykonanie "Pasji według św. Mateusza" Bacha, wnosząc tym swój wkład do historii muzyki. Pomysł tego koncertu wyszedł od Zeltera, ale zasługą Bartholdy'ego pozostaje realizacja. Wspomniany koncert zapoczątkował trwające do dzisiaj zainteresowanie muzyką Bacha oraz przyczynił się do powiększenia sławy Mendelssohna.

Po tym koncercie w latach 1829-1834 Felix wiele podróżował, m.in. do Wielkiej Brytanii, Francji i Włoch. Pobyt w Anglii był dla niego bardzo twórczy. Uczucia, jakie żywił do Wielkiej Brytanii i jej mieszkańców, były odwzajemniane. Jego popularności i sukcesowi towarzyszyła aura prawdziwego kultu. Największe wrażenie wywarła na nim Szkocja. Jej romantyczny i dziki krajobraz przyczynił się do powstania dwóch najbardziej znanych kompozycji: uwertury "Hebrydy" i "Symfonii Szkockiej". Wpływ Szkocji odzwierciedlał się również w licznych malarskich szkicach i obrazach jego autorstwa. W sumie odwiedził Wielką Brytanię dziesięć razy.

W 1835 roku objął stanowisko kapelmistrza w Lipsku. Dzięki działalności Mendelssohna Lipsk stanowi obecnie europejski ośrodek muzyczny. Kompozytor pozostał w tym mieście do śmierci. Zmarł 4 listopada 1847 roku. Największe dzieła Felixa Mendelssohna-Bartholdy'ego to: symfonie "Szkocka", "Włoska", "Reformacyjna", "Lobgesang"; uwertury: "Sen nocy letniej", "Hebrydy", "Piękna Meluzyna"; muzyka sceniczna: "Sen nocy letniej", "Pierwsza noc Walpurgi". Komponował również m.in. koncerty, muzykę kameralną, utwory fortepianowe, chóralne.