Grace KellyI

W 1950 roku Alfred Hitchcock próbował wyreżyserować film pt. "Mary Rose" - opowieść o młodej kobiecie, która dwukrotnie, w tajemniczych okolicznościach, znika na terenach szkockiej wyspy. To właśnie Grace oferowano główną rolę w tym obrazie - projektu nigdy jednak nie zrealizowano.

Alfred Hitchcock chciał obsadzić Kelly w roli Jo McKenny w filmie "Człowiek, który wiedział za dużo". Na ekranie pojawiła się jednak Doris Day.

Odrzuciła rolę Edie Doyle w filmie "Na nabrzeżach". Postać tę zagrała Eva Marie Saint.

Alfred Hitchcock chciał obsadzić Grace w roli Eve Kendall w swoim filmie z 1959 roku pt. "Północ - północny zachód".
Reżyser próbował w ten sposób, po raz kolejny nakłonić aktorkę do powrotu do grania po tym jak zrezygnowała z aktorstwa po ślubie z Księciem Monako.
Kelly jednak na tą propozycję nie przystała i w filmie wystąpiła Eva Marie Saint.

Nie mogła zagrać roli dziewczyny Bonda w "Pozdrowieniach z Rosji". Ostatecznie to Daniela Bianchi wcieliła się w postać Tatiany.

Alfred Hitchcock oferował jej rolę Jennifer Rogers w filmie "Kłopoty z Harrym". Ostatecznie na ekranie pojawiła się Shirley MacLaine.

Zmarła na skutek nieodwracalnego uszkodzenia mózgu po wypadku samochodowym, podczas którego doznała ataku apopleksji w Monaco-Ville (Monako). Została pochowana w katedrze św. Mikołaja w Monte Carlo.

Została wybrana na małżonkę księcia ze względu na jej wiarę katolicką i zdolność do rodzenia dzieci. Wówczas oficjalnie obowiązywał jeszcze stary traktat między Księstwem Monaco a Republiką Francuską, który zakładał, iż w przypadku braku dziedzica korony, księstwo zostanie włączone do Francji.

Grace odznaczyła się wielką wrażliwością, kiedy jedząc w restauracji Stork Club w 1951 roku, zauważyła, że aktorkę Josephine Baker nie chciano wpuścić do restauracji tylko ze względu na to, że była Afroamerykanką. Grace przerwała posiłek i podeszła do Baker. Ujmując jej rękę, zapowiedziała, że nigdy nie wstąpi do Stork Club i słowa dotrzymała.

W 1956 r. znalazła się na 2 miejscu "Giełdy Gwiazd" - listy najbardziej kasowych aktorów sporządzanej co roku przez Stowarzyszenie Amerykańskich Właścicieli Kin.

W 2006 roku zajęła drugie miejsce w rankingu najpiękniejszych kobiet wszech czasów, przeprowadzonym przez brytyjski magazyn "New Woman".

Suknia Grace była najdroższą, jaka wyszła spod igły specjalistki od kostiumów w MGM, Helen Rose.

Był rozważana do roli Gilliana 'Gil' Holroyd w filmie "Czarna magia na Manhattanie". Ostatecznie angaż otrzymała Kim Novak.

Wycofała się z udziału w filmie "Opowieść o złym człowieku", gdzie miała wcielić się w rolę Jocasty Constantine. Zastąpiła ją Irene Papas.

Wystąpiła w następujących reklamach:
- 1955 r. - mydło Lux;
- 1956 r. - szampon do włosów Lustre-Creme.

Była rozważana do roli Isabelle, hrabiny Marcroy w filmie "Przygody Quentina Durwarda". Angaż ostatecznie otrzymała Kay Kendall.

Miała zagrać tytułową rolę w thrillerze "Marnie", ale mieszkańcy Monako sprzeciwili się występowi księżnej. W postać wcieliła się Tippi Hedren.

W Monako nie wolno oglądać filmów z Grace. Jest to nakaz księcia Monako, Rainiera.

Była rozważana do roli Elizabeth Barrett w filmie "Barretowie z ulicy Wimpole". Ostatecznie angaż otrzymała Jennifer Jones.

Pierwsza aktorka, która pojawiła się na znaczku pocztowym.

W 1982 roku księżna Grace wystąpiła w krótkim dokumencie The Nativity. Opowiadała o suszonych kwiatach; zrobiono jej również zdjęcie w samochodzie, w którym niedługo potem miała wypadek. Jednak rodzina książęca nigdy nie dopuściła do tego, aby film został pokazany publicznie.

W 1947 roku ukończyła studia aktorskie w American Academy of Dramatic Arts w Nowym Jorku (Nowy Jork, USA).

Kandydowała do roli Maggie Pollitt w filmie "Kotka na gorącym blaszanym dachu". W postać tę wcieliła się Elizabeth Taylor.

Jej podobizna została wykorzystana przez grafików, w reklamie perfum Dior "J'adore".

Ślubny welon księżnej Grace został przekazany do muzeum w Filadelfii wkrótce po ceremonii zaślubin.

Reżyser Herbert Ross proponował jej rolę w filmie "Punkt zwrotny", ale książę Rainier nie wyraził na to zgody.

W miejscu, gdzie jest pochowana (katedra rodu Grimaldich) podpisano jej nagrobek napisem "żona księcia", a nie "księżna".

W połowie lat 60. Alfred Hitchcock, chcąc ukoić ból Grace po poronieniu dziecka, zaproponował jej rolę w filmie "Marnie". Jednak musiała ona ją odrzucić, ponieważ rola nałogowej złodziejki nie spodobała się mieszkańcom Monako, a ponadto w filmie było parę scen erotycznych z udziałem głównej bohaterki.

Była zaręczona z Olegiem Cassinim.

W 1959 roku austriacki rząd uhonorował ją medalem zasług za jej pomoc uchodźcom z Węgier, którzy uciekli przed inwazją radziecką.

Była brana pod uwagę do roli Marilly Hagen w filmie "Żona modna". Rolę dostała jednak Lauren Bacal.

Oferowano jej rolę Leslie Lynnton Benedict w filmie "Olbrzym". Ostatecznie rolę otrzymała Elizabeth Taylor.

Alfred Hitchcock chciał zaangażować Grace do filmu "Flamingo Feather" - thrillera, którego akcja miała się toczyć w Afryce.
Obraz nigdy jednak nie powstał. Na drodze ku realizacji projektu stanęły problemy z budżetem i konflikt polityczny.

Grace miała się pojawić w filmie "Faceci i laleczki" jako Sarah Brown. Ostatecznie w rolę, którą jej oferowano, wcieliła się Jean Simmons.