Urodzony 1910 w Ljungby; szwedzki operator. Rozpoczął 1935 w Svensk Filmindustri jako asystent, a od 1936 szwenkier J.J. Jaenzona. Jego debiutem operatorskim był film „To jest moja muzyka” (1942). W 1948, od „Miasta portowego” rozpoczął współprace z Ingmarem Bergmanem; stanowi ona najświetniejszy okres jego twórczości i przyniosła międzynarodową sławę. Szczególną urodą wizualną odznaczały się „Letni sen” (1951), „Wakacje z Moniką” (1952), „Uśmiech nocy” (1955), „Siódma pieczęć” (1957), „Tam, gdzie rosną poziomki” (1957) i „Twarz” (1958). Styl Fischera wywodził się z ekspresjonizmu i polegał na perfekcyjnym poczuciu rytmu czarno-białej fotografii, barokowej kompozycji plastycznej, ostrym kontraście oraz umiejętności precyzyjnego zharmonizowania stanów psychicznych bohaterów z atmosferą zdjęć plenerowych. Po rozstaniu z Bergmanem, który w latach 60 zmienił poetykę, Fischer pracował m.in. z A. Sucksdorffem (Chłopiec na drzewie, 1961) i V. Somanem (491, 1964). W latach 70 głównie przy produkcji TV; w 1975 był operatorem „Parady” J. Tati. Reżyserował też filmy krótkometrażowe z własnymi zdjęciami(m.in. Panna Josabeth, 1963i Diabelski instrument, 1965). Z powodzeniem ponadto ilustrował książki dla dzieci.