Jacek Woszczerowicz 

Aktor, reżyser. Urodził się w Siedlcach, gdzie ukończył gimnazjum. W 1922 roku zdał maturę, po czym dwukrotnie skladał egzamin do zespołu Reduty, której był słuchaczem w sezonie 1924/25.
W latach 1925-27 należał do wileńskiego zespołu Reduty, grał tam pomniejsze role i pełnił funkcje administracyjne, był garderobianym i statystą. W czerwcu 1927 roku zdał egzamin aktorski ZASP-u. Grał w Płocku, Bydgoszczy, Warszawie, Łodzi, Poznaniu. Przez II wojną światową zagrał ponad sto ról w teatrze oraz w filmie i radiu. W latach 1939-41 występował w Grodnie i Białymstoku, wraz z Węgierką prowadził studio aktorskie. W 1944 wyreżyserował w Teatrze I Armii Wojska Polskiego w Lublinie "Wesele", z zespołem dotarł w marcu 1945 do Łodzi. W 1948 grał gościnnie w teatrach: Śląskim i Starym. W tymże roku związał się z teatrami warszawskimi: Rozmaitości, Polskim, Narodowym.

Warunki zewnętrze utrudniały mu zawodowe początki. Był niski, krępy, miał chrapliwy głos, dzięki wytężonej pracy obniżył jego rejestr. Woszczerowicz wyróżniał się niezwykłą dbałością o charakteryzację, często w recenzjach odnaleźć można jej szczegółowe opisy.
Zauważony już przed wojną, pełną dojrzałość twórczą osiągnął w teatrze Węgierki podczas wojny. Do jego popisowych ról należały kreacje Łatki z "Dożywocia" i Papkina z "Zemsty". Po wojnie grał niewiele, ale każda z ról była szeroko omawiana przez krytykę. Reżyserował rzadko, ale wykazywał się przy tym wyjątkową pedanterią. Dążył do uchwycenia mechanizmów historii i ludzkiej egzystencji.

Pisano o nim:
"Jest on chyba najbardziej "charakterystycznym" wśród wszystkich charakterystycznych aktorów, jest samą kwintesencją charakterystyczności." "Można by o nim powiedzieć, że jest moralistą oddziałującym nie pojęciami, ale samym skupieniem ekspresji. Wszystkie postacie Woszczerowicza są dziwne i osobliwe, ich ludzki charakter miesza się z czymś nieludzkim, koboldowatym, czymś z granicy jawy i snu, czymś z baśni." (E. Csato)

"Jego tryb życia cechowała swoista asceza, służąca zachowaniu sił koniecznych do bezwzględnego wykonywania zadań artystycznych Temu właśnie - swojej sztuce aktorskiej poświęcić umiał wszystko: zdrowie, uczucia, czas, myśli, całe życie."