Joseph Schildkraut 

Jeden z najpopularniejszych aktorów kina hollywodzkiego lat 30. i 40. Laureat Oscara za drugoplanową rolę kapitana Dreyfusa w ''Życiu Emila Zoli''.
Jako syn jednego z najwybitniejszych aktorów przełomu wieków Rudolpha Schildkrauta nie zastanawiał się długo na wybraniem zawodu. W 1910 roku towarzyszył ojcu w tournee po Ameryce, zaś trzy lata później dołączył do trupy aktorskiej słynnego berlińskiego teatru Maxa Reinhardta, w którym jedną z jaśniejszych gwiazd był Rudolph. W 1915 roku zadebiutował w filmie (''Schlemihl'', jego partnerem był... Rudolph Schildkraut). Zresztą Joseph nigdy nie kwestionował wielkiej roli ojca w rozwoju swojej kariery, wydaną w 1959 roku autobiografię zatytułował nawet ''Mój ojciec i ja''. W 1920 rodzina Schildkrautów na stałe wyemigrowała do USA, a Joseph dostał angaż w jednym z nowojorskich teatrów. W jednym z przedstawień zobaczył go David W. Griffith i zaproponował rolę w dramacie ''Dwie siostry'' (1922), obok Dorothy i Lilian Gish. Drugoplanowa kreacja młodego Schildkrauta wzbudziła zainteresowanie. Po dwóch kolejnych filmach był już prawdziwą gwiazdą: dzięki rolom w wielkich produkcjach Cecille'a B.De Mille'a ''Droga do jutra'' i ''Król królów'' (grał Judasza) został uznany za jednego z najbardziej obiecujących młodych aktorów. Współpracę z De Mille'm kontynuował przy kostiumowych ''Kleopatrze'' i ''The Crusades''. Te oraz inne wielkie rozrywkowe przeboje (''Trzech muszkieterów'' i ''Człowiek w żelaznej masce'', oba z 1939) zapewniły mu masową popularność. Jedną z odskoczni w w kierunku kina bardziej ambitnego była kreacja Alfreda Dreyfusa, bohatera znanego antysemickiego oskarżenia z końca XIX-wieku w obsypanym Oscarami ''Życiu Emila Zoli'' Williama Dieterlego. Rozczarowany coraz częstszymi niepowodzeniami oraz nieciekawymi propozycjami na dziesięć lat wycofał się z przemysłu filmowego. W tym czasie stworzył wiele znakomitych kreacji na Broadwayu. Wielki powrót do kina Schildkraut zanotował w 1959 roku. Kreacja Ottona Franka w ''Pamiętniku Anny Frank'' George'a Stevensa należy do najwybitniejszych w jego karierze. Obraz uciekającego przed śmiercią Żyda, ojca odpowiedzialnego za rodzinę, stanowi w interpretacji Schildkrauta głębokie studium człowieka zastraszonego, ostatkiem sił walczącego o życie i godność. Ostatnią jego rolą był Nikodem w ''Opowieści wszech czasów'', filmie, który także dla innego wielkiego aktora początków wieku- Claude'a Rainsa stanowił pożegnanie z widzami.