Konrad Swinarski 

Wybitny reżyser teatralny, zajmował się także scenografią. W 1948 przyjęty został na Wydział Reżyserii PWSF w Łodzi, jednakże studiów nie podjął. Początkowo studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Sopocie, potem w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi (do 1951). W latach 1951-1955 studiował reżyserię na wydziale reżyserii dramatu warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. Jako scenograf debiutował w 1953 dekoracją i kostiumami do Trzydziestu srebrników H. Fasta w Teatrze im. S. Jaracza w Olsztynie.
Studiował sztuki piękne i reżyserię w warszawskiej PWST, po czym przez dwa lata przebywał w "Berliner Ensemble" prowadzonym przez Bertolda Brechta. Po powrocie do kraju pracował na scenach Gdańska i Warszawy. Od 1964 był reżyserem Starego Teatru w Krakowie, gdzie odniósł wielki sukces cyklem inscenizacji polskiego dramatu romantycznego. W latach siedemdziesiątych powstały teatralne arcydzieła Swinarskiego, bez których trudno wyobrazić sobie historię teatru polskiego XX wieku. Inscenizacje szekspirowskie - WSZYSTKO DOBRE, CO SIĘ DOBRZE KOŃCZY (Stary Teatr, Kraków 1971), RYSZARD III (Darmstadt 1972), EDWARD II (Burgtheater, Wiedeń 1972), SEN NOCY LETNIEJ (Darmstadt 1973). Legendarne DZIADY Adama Mickiewicza (Stary Teatr, Kraków 1973) z Jerzym Trelą w roli głównej i równie wybitne WYZWOLENIE Stanisława Wyspiańskiego (1974, również w Starym Teatrze) wadziły się z polską historią, współczesną, skostniałą interpretacją tradycji, ze schematycznym myśleniem o teatrze. "

Zginął w 1975 roku w katastrofie lotniczej pod Damaszkiem.