To jest jedyna aktorka, której biografii przeczytałam naprawdę wiele, w tym jej autobiografię, i tak naprawdę nie wiem, gdzie leży prawda. Większość z nich ukazuje ją jako nimfetkę, która uwielbiała seks z wieloma mężczyznami, dla której stały związek nie był nigdy priorytetem, karierowiczkę, która spała z każdym partnerem z planu. Inna mówi o jej cieprpieniu spowodowanym licznymi poronieniami i tym, że miała tylko jedno dziecko (jeśli czasami zdarzało się Wam nie spać na biologii, tak jak mi, to będziecie mniej więcej wiedzieli, o co chodzi-grupa krwi Lany to była Rh-, co dawało ryzyko konfliktu serologicznego przy drugiej i każdej następnej ciąży-mniej więcej jakoś tak). W większości jednak nie omija się faktów licznych aborcji. Mickey Roony twierdził, że sypiał z Laną, gdy byli nastolatkami i że ona była w ciąży z jego dzieckiem, ale ją usunęła. Lana do końca życia zaprzeczała, a Mickey nie potrafił tego udowodnić. Lana była kochanką m.in. Franka Sinatry, męża swojej dobrej koleżanki Avy Gardner, do czego się nie przyznaje, i jedną z licznych zdobyczy Howarda Hughesa, co oczywiście też neguje w swojej autobiografii. Twierdzi, że Howard był zbyt niezdarny i wzbudzał raczej jej litość. A faktem jest, że liczyła na to, że jej się oświadczy-do tego stopnia, że kazała na pościeli czy jakoś tak wyhaftować jego inicjały, by były gotowe w momencie, gdy się pojawi. Lana twierdziła, że po raz pierwszy zaszła w ciążę ze swoim pierwszym mężem Artie Shawem, jednak MGM i mąż wymusili na niej aborcję. Inna książka mówi, że Lana o ciąży nawet Artie'emu nie wspomniała, tylko przy kontaktach z MGM "załatwiła sprawę". Ponoć jedyna córka Turner, Cheryl, też miała się nie urodzić, tyle że ciążę odkryto za późno, by "coś" z tym zrobić... Krążą też plotki, że Sinatra przyłapał Lanę w łóżku z... Avą Gardner, w co jednak nie wierzę, bo Gardner była cholernie heteroseksualna. Już w czasie kręcenia w filmu "Idiot's delight" w 1939 wśród ślicznotek towarzyszącym przy taneczno-wokalnym popisie Clarka Gable'a miała być właśnie młoda, nikomu nieznana Lana. Jednak szybko zarzuciła na Gable'a sieć i obserwująca wszystko małżonka "Króla", Carole Lombard, kazała "wyrzucić tę dziwkę z planu!". Lana szybko stała się gwiazdą i w 1940 zagrała główną rolę u boku... Clarka. Ponoć tym razem Carole nie przeszkodziła w skonsumowaniu wzajemnej fascynacji. Niestety dla Lombard, Clark kręcił niebawem kolejny film z młodą uwodzicielką. Ona pojechała sprzedawać bony, z których dochód miał wesprzeć aliantów. W tym czasie Gable i Turner baraszkowali sobie na tyle beztrosko i spontanicznie, że dotarło to nawet do Carole. Mimo złej przepowiedni Carole zwróciła bilet kolejowy i zdecydowała się na lot samolotem. Co zdarzyło się 16 stycznia 1942, wie wielu. Gable nigdy sobie nie wybaczył śmierci Carole, czuł się winny, że nie dochowywał jej wierności, choć, jak zawsze powtarzał, "Mamo, one dla mnie nic nie znaczą. To tylko seks. To ciebie kocham". Lana miała być wśród "pocieszycielek" Gable'a. Sama Turner w swojej autobiografii twierdzi, że żadnego romansu nigdy nie było, a ona, na prośbę L.B. Mayera, jako miłosierna samarytanka, jadła z Clarkiem kolacje, siedząc w milczeniu lub patrząc na jego łzy. Cóż, można by tu pisać i pisać... W każdym bądź razie największą moją podejrzliwość budzi autobiografia gwiazdy właśnie. Bo kreuje się ona w niej na biedną, świętą kobietę w zepsutym Hollywood, poszkodowaną przez los, nigdy nie kochaną i odrzuconą. Nawet odpowiedzialność za największe występki zwala na wszystko i wszystkich, poza sobą.
Lana nie była urodzoną aktorką, ale kamera ją kochała. Miała klasę (tzn. tworzyła na ekranie taką iluzję), urodę, ciało. Z czasem nauczyła się trochę zawodu, co zaowocowało kilkoma naprawdę dobrymi rolami (niezapomniana jako bohaterka "Listonosz zawsze dzwoni dwa razy").