Lee GrantI

Lee Grant przyszła na świat 31 października 1927 roku w Nowym Jorku. Od dziecka marzyła o wielkiej karierze aktorskiej. Jej debiut w filmie "Opowieści o detektywie" był bardzo udany. Przyniósł jej nominację do Oscara i Złotego Globu w kategorii ról drugoplanowych. Przez kolejne kilkanaście lat wydawało się, że już nigdy nie dostanie godnego podziwu angażu. Aż do roku 1967, kiedy to Norman Jewison ofiarował jej drugoplanową rolę w swoim filmie "W upalną noc". W roku 1970 wykreowała rolę próżnej Joyce Enders w dramacie "Właściciel", która przyniosła jej kolejną nominację do Nagrody Akademii. Przełomem w jej karierze był rok 1976. Za rolę w komedii "Szampon" otrzymała wymarzonego Oscara w kategorii najlepsza rola drugoplanowa. W tym samym czasie zagrała u boku Faye Dunaway i Katharine Ross w filmie "Przeklęty rejs", który przyniósł jej następną nominację do złotej statuetki. Sukcesy odnosiła również pod koniec lat 70. Zagrała główne role kobiece w filmach "Omen II", "Port lotniczy '77" oraz drugoplanową w katastroficznym "Roju". W latach 80. i 90. Lee grała już w mniej popularnych obrazach. W 1993 roku była nominowana do nagrody Emmy za rolę w produkcji "Obywatel Cohn". Próbowała swoich sił także jako reżyserka. Niestety większość jej filmów to tylko obrazy telewizyjne. W 2001 roku oglądaliśmy ją w dreszczowcu Davida Lyncha "Mulholland Drive". Ostatni film z jej udziałem to "Shopping", w którym zagrała rolę nadopiekuńczej Winnie.

Wybitna aktorka telewizyjna i filmowa Lee Grant przyszła na świat 31 października 1927 roku na przedmieściach Nowego Jorku. Jest córką pośrednika handlu nieruchomościami A. W. Rosenthala i nauczycielki Witii Haskell. Lee nie miała łatwego dzieciństwa. Wychowywała się w czasach wojny domowej. Od najmłodszych lat pobierała lekcje tańca i śpiewu. Po ukończeniu szkoły rozpoczęła pracę w operze. Wróżono jej karierę baletnicy. Ona jednak zawsze marzyła, aby zostać aktorką. Gdy była nastolatką otrzymała angaż na Broadwayu. Szybko zyskała opinię niezwykle utalentowanej aktorki dramatycznej. W 1950 roku reżyser William Wyler zaproponował jej niewielką rolę w swoim najnowszym filmie "Opowieści o detektywie" u boku Kirka Douglasa. Lee przyjęła ją bez czytania scenariusza i opłaciło się. Postać wystraszonej kleptomanki przyniosła jej wspaniałe recenzje. Krytycy jednogłośnie uznali, że jest ona jedną z najbardziej obiecujących aktorek. W 1952 roku otrzymała nominację do Oscara i Złotego Globu oraz uhonorowano ją Złotą Palmą na festiwalu w Cannes. Niestety skomplikowane życie osobiste nie pozwoliło jej wówczas kontynuować karierę aktorską. W 1952 roku wyszła za mąż za dramaturga Arnolda Manoffa, ojca jej jedynej córki Diny (ur. w 1958 roku). Okazało się, że Arnold ma spore kłopoty z prawem. Lee została wezwana przed Komisję ds. Działalności Antyamerykańskiej, jednak odmówiła składania zeznań. Została za to wpisana na "czarną listę". Niedługo potem nastąpił rozwód, a sąd przyznał jej całkowite prawa do wychowywania córki. Kontynuowała pracę w teatrze, gdzie odnosiła spore sukcesy. W latach 60. zaczęła okazjonalnie pojawiać się w filmach. W 1962 roku wyszła po raz drugi za mąż. Została żoną producenta Josepha Feury'ego. Wcieliła się w rolę femme fatale w thrillerze "The Balcony". Popularność odzyskała dzięki serialowi "Peyton Place", i choć jak sama mówi nie był to szczyt jej aktorskich ambicji, cieszyła się, że znów ma swoje 5 minut. W 1966 uhonorowano ją nagrodą Emmy. W 1967 roku reżyser Norman Jewison zapewnił jej powrót na ekran, obsadzając ją w jednej z głównych ról w głośnym kryminale "W upalną noc". Krytyka nie do końca doceniła jej rolę, jednak była ona dla Lee szansą na zdobycie bardziej znaczących propozycji. W 1968 roku otrzymała drugą nominację do Złotego Globu. Była w owym czasie bardzo zapracowana. Wystąpiła w dramacie "Dolina lalek" z Sharon Tate i Patty Duke oraz romantycznej komedii "Rozwód po amerykańsku". Spróbowała również szczęścia w superprodukcji "Uwięzieni w kosmosie". Lata 70. aktorka może niezaprzeczalnie zaliczyć jako najlepszy okres w swojej karierze. Już w 1970 roku wystąpiła w komedii "Właściciel", która zapewniła jej nominację do Nagrody Akademii i Złotego Globu oraz Golden Laurel. Wyreżyserowała również kilka filmów dokumentalnych. W latach 1975-1978 wystąpiła w pięciu dużych produkcjach komercyjnych: "Szamponie", za który w 1976 roku otrzymała wymarzonego Oscara, "Przeklętym rejsie" (nominacja do Oscara i Złotego Globu w 1977 roku), "Porcie lotniczym '77", "Roju" oraz "Omenie II". Zyskała miano wszechstronnie utalentowanej artystki.W latach 80. nie było już o niej aż tak głośno, jednak nie znikała z ekranów. Zagrała m.in w kanadyjskim horrorze "Godziny odwiedzin" oraz komedii "Nauczyciele" z Nickiem Nolte, Jobeth Williams i Laurą Dern. Zagrała sympatyczną prawniczkę w jednym z odcinków serialu "Columbo", za co ponownie została uhonorowana nagrodą Emmy. Odnosiła też spore sukcesy jako reżyserka. Zrealizowała dramat "Rodzinny interes" z Daphne Zunigą oraz film dokumentalny "Down and Out in America" nagrodzony Oscarem w kategorii najlepszy film dokumentalny. Była jednak wybredna jeśli chodzi o powierzane jej role. Zrezygnowała z serialu "Złotka", ponieważ nie chciała grać babci. W latach 90. występowała już głównie w produkcjach telewizyjnych, chociaż okazjonalnie można ją było zobaczyć na wielkim ekranie. Wcieliła się w rolę matki chorej na AIDS dziewczyny w dramacie "Fatalna miłość", a w 1996 roku była matką Erica Robertsa w niezależnym filmie "Moje przyjęcie", który zyskał przychylne opinie krytyki w USA. W latach 2000-2001 zagrała dwie role u wybitnych reżyserów: Roberta Altmana ("Dr T i kobiety") i Davida Lyncha ("Mulholland Drive"). Dziś już nie gra w filmach ani nie reżyseruje. Często pojawia się jednak na różnych uroczystościach. Mieszka w Nowym Jorku.