Maria Rodziewiczówna 

Maria urodziła się w 1863 roku w ziemiańskiej rodzinie. Wraz z rodzeństwem mieszkała pod opieką krewnych kiedy ich rodzice zostali zesłani na Syberię za pomoc powstańcą. W 1871 zamieszkali w Warszawie gdzie od 1876 Maria uczęszczała na pensję sióstr niepokalanek.

Po śmierci ojca zaczęła przejmować opiekę nad majątkiem w którym przebywała w towarzystwie 2 kuzynek, ścieła krótko włosy i w męskim żakiecie rozporządzała majętnością. W czasie I wojny światowej brała udział w organizacji szpitala wojskowego, podejmowała opiekę nad uciekinierami. W październiku 1939 dostała się do obozu przejściowego w Łodzi, skąd uratowała ją rodzina przyjaciół.

W 1940 roku wyjechała do Warszawy, gdzie spędziła ostatnie lata życia w bardzo ciężkich warunkach materialnych. Stykała się z konspiracją, zwłaszcza z Armią Krajową. W czasie powstania warszawskiego sędziwa już pisarka przechodziła bądź była przenoszona do kilku różnych domów, otaczana opieką przez przyjaciół, PCK i powstańców. Zmarła na zapalenie płuc 6 listopada 1944 roku. Została pochowana w Żelaznej. Zwłoki Marii Rodziewiczówny przeniesiono do Alei Zasłużonych na warszawskich Powązkach 11 listopada 1948 roku.