Noah TaylorI

Noah Taylor uzyskał sławę już w wieku 17 lat, gdy zagrał główną rolę w "The Year My Voice Broke". Chudy młodzieniec z wadą wymowy z miejsca stał się gwiazdą australijskiego kina. Z czasem zaczął grać w zagranicznych produkcjach. Jednak, odmiennie niż wielu jego rodaków, nie wstąpił na szlak komercyjnego kina z Hollywood.
Urodził się w 1969 roku w Londynie, jako jedno z trojga rodzeństwa. W wieku pięciu lat zamieszkał w Australii. Po rozwodzie rodziców wyprowadził się z domu (gdy miał zaledwie szesnaście lat).
Przez rok występował na deskach St. Martin Youth's Theater na przedmieściach Melbourne, gdzie wypatrzył go nowofalowy reżyser John Duigan. Obsadził go w "The Year My Voice Broke" i w jego sequelu - "Randce na przerwie", gdzie zagrał Danny'ego Emblinga - nastoletniego wielbiciela dzieł Sartre'a i odludka, który usiłuje odnaleźć swoje miejsce w świecie. Występując w paru podobnych rolach, utrwalił swój wizerunek jako aktora grającego role introwertycznych buntowników, co nie pozostawało bez związku z jego prawdziwą osobowością - Taylora przyrównywano często do Nicka Cave'a.
Jego pierwszym zagranicznym występem była rola w oskarowym "Blasku", gdzie zagrał młodego geniusza muzycznego z patologicznej rodziny. Sceny tortur psychicznych, jakich grany przez Taylora bohater doznaje ze strony ojca (Armin Mueller-Stahl) na stałe zapisały się w pamięci widzów.
Po tym filmie wrócił jeszcze do Australii, by wznowić tam swoją karierę teatralną. Potem wraz z Naveenem Andrewsem i Hugo Weavingiem uciekał przed  psychopatycznym dilerem narkotyków w "True Love and Chaos". Następnie znów wyjechał - w "Szymonie Magu", gdzie zagrał główną rolę, znów był społecznym wyrzutkiem i buntownikiem.
Jego fanem okazał się również Cameron Crowe, który obsadził go w roli menedżera zespołu w "U progu sławy" i anioła stróża w "Vanilla Sky". W obu tych filmach zaprezentował swój niecodzienny akcent i intrygującą urodę. Podobną funkcję - charakterystycznego aktora drugoplanowego - powierzono mu w obu częściach ekranizacji gry "Tomb Raider".
W międzyczasie na stale osiadł w Europie, co pozwoliło mu uczestniczyć w całym szeregu ambitnych produkcji - role niespełnionego pisarza w "He Died with a Felafel In His Hand" czy młodego Hitlera, który zamiast władzy wybiera malarstwo w "Przyjacielu Hitlera" ukazały wachlarz jego możliwości aktorskich.
W polskich kinach zagościł znów przy okazji "Podwodnego życia ze Stevem Zissou" i "Charliego i fabryki czekolady". Od tego czasu zmniejszył tempo swojej kariery, występując raczej w europejskich i australijskich produkcjach.
Taylor znany jest też z paru małych, kilkusekundowych ról w "Dziewięciu żywotach Tomasza Katza", w teledysku Nicka Cave'a i Bad Seeds "Fifteen Feets of Pure White Snow" oraz w "Propozycji" Johna Hillcoata.
Obecnie mieszka w Brighton w Anglii.