Sam Peckinpah 

David Edward Samuel Ernest Peckinpah Jr.

8,0
1 120 ocen pracy reżysera
Sam Peckinpah
Sam Peckinpah, który już po pierwszych reżyserskich próbach zyskał przydomek "krwawy Sam", miał zostać prawnikiem, jak jego ojciec i ojciec ojca. Jednak w poważanym domu kongresmenów z Kalifornii, chłopak mający kłopoty z dyscypliną i nieposkromionym temperamentem stał się "czarną owcą" rodu. Studiował aktorstwo na Uniwersytecie Kalifornijskim, zainteresował się reżyserią, pracował w telewizji. Moralizatorskie zamiłowania wyniósł jednak z domu Peckinpahów.

Nikt w latach 60. i 70. nie był przygotowany na tak dużą dawkę brutalności na ekranie, jaką prezentował w swych, głównie westernowych dziełach. Krytyka zarzucała mu, iż uprawia kino okrutne, epatujące przemocą, politycznie niepoprawne, często rasistowskie i antyfeministyczne. Jednocześnie jest to jednak kino mające wymiar przypowieści ukazującej świat upadku moralnego, w którym, niespodziewanie odnajdują się podstawowe wartości, takie jak odwaga, honor, lojalność, przyjaźń i poświęcenie, często pielęgnowane przez ludzi odrzuconych przez społeczeństwo, rebeliantów czy straceńców. Zbyt duży ładunek egzystencjalnej filozofii zawartej w okrutnych filmach "krwawego Sama" zawsze przeszkadzał krytyce w zepchnięciu go w grono artystów klasy B.

Peckinpah kłócił się z producentami, nie stronił od narkotyków, a filmy kręcił w przerwach między alkoholowymi upojeniami. W odróżnieniu jednak od współczesnych niepokornych twórców z Hollywood i nie tylko, którzy powołują się na niego, "krwawy Sam" traktował pracę śmiertelnie poważnie i nie uznawał kompromisów. Uważał także, że najważniejszym środkiem wyrazu w kinie jest montaż, w którym osiągnął mistrzostwo. Umierając na wylew krwi do mózgu zostawił po sobie czternaście pełnometrażowych filmów - dziesięć z nich zaliczono do najważniejszych arcydzieł kinematografii.

Do historii przeszła jego wypowiedź, gdy ubrany w wytarty dżins i ciemne okulary zasłaniające przekrwione od nadmiaru używek oczy, wyraźnie zmęczony, ale z cynicznym uśmiechem na twarzy wycedził słowo po słowie: "Wszystkie moje filmy są moralitetami..."
więcej

Dane personalne:

data urodzenia: 21 lutego 1925

data śmierci: 28 grudnia 1984

miejsce urodzenia: Fresno, Kalifornia, USA

wzrost: 175 cm

pięciokrotnie żonaty: 1. Marie Selland (1947 - 1960, rozwód), 4 dzieci: m.in. Sharon Cecile (ur. 30.07.1949), Kristen Louise (ur. 16.11.1953) i Matthew (ur. 08.01.1962); 2. Begoña Palacios (13.06.1964 - 1965, rozwód); 3. Begoña Palacios (05.08.1965 - 07.07.1967, rozwód), córka Maria Guadalupe; 4. Joey Gould (1972 - 1973, rozwód); 5. Begoña Palacios (od 1974 do jego śmierci)
Jego dziadkiem był Denver Samuel Church, sędzia, kongresmen oraz jeden z najlepszych rewolwerowców w regionie gór Sierra Nevada.
Dorastając miał sposobność rozmawiać z ludźmi, którzy pamiętali Dzikiego Billa, Bata Mastersona, Billy'ego Kida i kilku innych desperados. Dzięki tym relacjom jako jedyny zdecydował się pokazać realistyczną, dosyć haniebną śmierć Kida w filmie "Pat Garrett i Billy Kid".
Zmarł w Inglewood (Kalifornia, USA) na niewydolność serca. Ciało skremowano, a prochy zostały rozrzucone nad morzem w Malibu (Kalifornia, USA).
Od najlepszych
  • Od najnowszych
  • Od najlepszych

"Uwielbiam outsiderów. Jeśli się nie dostosujesz, nie poddasz całkowicie, będziesz sam na tym świecie. Jednak poddając się, tracisz swoją niezależność jako istota ludzka... Jestem nieuleczalnym romantykiem, mam słabość do przegrańców na wielką skalę, skrycie żywię uczucie do wszystkich odmieńców i tułaczy...

Które filmy Peckinpaha uważacie za najlepsze?

Moje typy:
1. Pat Garrett & Billy the Kid
2. Nędzne psy
3. Ballada o Cable'u Hogue
4. Dzika banda
5. Dajcie mi głowę Alfredo Garcii

krew sex to co lubie bez zbędnego upiększania pierdół a jego westerny ubóstwiam i tyle ! a nie jakieś schematy durne z johnem waynem

Czytając jego biografię, ciekawostki tutaj i z Nędznych Psów, aż dziw bierze, że ten gość
dożył takiego wieku - naprawdę niezłe rzeczy odp**dzielał

Rashomon (1950)
Skarb Sierra Madre (1948)
La Strada (1954)
Hiroszima, moja miłość (1959)
As w potrzasku (1951)
Niepotrzebni mogą odejść (1947)
Hamlet (1948)
Słodkie życie (1960)
Na nabrzeżach (1954)
Zeszłego roku w Marienbadzie (1961)
Droga do miasta (1955)
Na tytoniowym szlaku (1941)
Miejsce pod słońcem...

więcej