wierność złu nie zasługuje na szacunek, bo to szaleństwo a nie cnota.

Tylko nie zapominajmy, że oni nie mieli innego wyboru, bo gdyby zdradzili Voldemorta, to ponieśliby śmierć z jego reki. Oni przez cały czas znajdowali się w sytuacji podbramkowej i bez wyjścia.

jakoś Potter znalazł wyjście :D

Potter to co innego. On nigdy nie musiał służyć Voldemortowi. Wręcz przeciwnie, Voldemort pragnął się go za wszelką cenę pozbyć. W końcu był jego śmiertelnym wrogiem, zagrażającym jego istnieniu. A zresztą Potter to był tak cholernym szczęściarzem, że zawsze mu się wszystko udawało, zwłaszcza jak miał przy sobie wszechwiedzącą Granger, która zawsze służyła mu radą i pomocą, chociaż Ron też się tam do czegoś zawsze przydał. W końcu gdyby nie on, to Potter by się utopił przy wyciąganiu miecza z jeziora. xD

Draco został przedstawiony i tu, i tu jako totalny drama queen. Spodziewałem się więcej po tej postaci, brak mi tu było jakieś wielkiej sceny z jego udziałem, szczególnie w ostatniej części. A szkoda. Ale nie oszukujmy się, jest on lubiany jedynie ze względu na aktora, Tomowi posiadania urody odmówić nie można. :) A co do Malfoyów, uwielbiam postać Narcyzy.

Ja od zawsze lubiłam 'czarne charaktery', więc i Malfoy'ów od razu polubiłam. Poza tym byli świetnie zagrani, i aktorzy grający Lucjusza i Narcyzę, i Tom Felton dobrze sobie poradzili ze swoją rolą- ale to już inną drogą. Podobało mi się też to, że jako jedni z nielicznych nie zachwycali się nad Potterem, jak robiła jakaś połowa Hogwartu :)
Co do ich usługiwania Voldemortowi- nie dziwię się im, bo sama nie wiem, jak bym się na ich miejscu zachowała. Nie każdy jest Gryfonem i nie każdy jest na tyle dzielnym, aby przeciwstawić się tak bezwzględnemu i okrutnemu czarodziejowi, jakim był Voldemort. Lucjusz i Narcyza byli wśród Śmierciożerców, ale nie dokonali tak poważnych i okrutnych czynów jak reszta z tej grupy. Poza tym widać było (przynajmniej moim zdaniem), że oboje chcieli dla swojego syna jak najlepszego losu i byli w rozterce, która ze 'stron' (Voldemort czy może Harry) wygra ten pojedynek. Cóż, poparli Voldemorta, może faktycznie ze strachu. Zwłaszcza po Narcyzie było widać, że Draco jest dla niej najważniejszy- chodziło jej tylko o to, aby Severus bronił jej syna, a po bitwie o Hogwart po prostu uciekła z Draconem z zamku. Ani razu nie pomyślałam, że Narcyzie zależy na zwycięstwie Voldemorta.
Co do samego Draco,to wydaje mi się, że chciał zaistnieć w jakikolwiek możliwy sposób. Akurat wpadła mu okazja, że jego rodzice 'pracowali' dla Voldemorta i Czarny Pan zlecił właśnie jemu arycważne zadanie. Więc chciał je wykonać; pokazać, że jest lepszy od Harry'ego, którego wszyscy tak wychwalają. Dopiero kiedy przekonał się, jak poważna jest ta sprawa i jak wiele cierpienia przysparza to innym, zwłaszcza jego kolegom z Hogwartu, zaczął się wahać. I to było bardzo widać, zwłaszcza w "Insygniach". Moim zdaniem Draco był dobrym chłopakiem, ale o wielkich, niespełnionych ambicjach i w gorszej chwili postanowił sobie, że dotrze na szczyt po trupach. Całe szczęście po wszystkim pogodził się z Harry'm i mógł wieść spokojne życie, wolne od Voldemorta (przynajmniej w filmie).

Nie to, żebym nie lubiła czarnych charakterów, ale gardzę tchórzami i nie ważne czy jest dobry czy zły, po prostu jest tchórzem, który sika w majtki bez powodu. TCHÓRZ TCHÓRZ TCHÓRZ! Bellatrix rządzi, szacun za jej wierność pomimo wszystko.

Rozumiem Twoje zdanie :)
Ja jednak nie mam nic przeciwko takiemu tchórzostwu, o ile jest ono spowodowane miłością do dziecka, tak jak w przypadku Narcyzy i dostała ode mnie 'rozgrzeszenie' :P
Ja z kolei nie przepadam za Bellatrix, pewnie dlatego, że zabiła jedną z moich ulubionych postaci- Syriusza. Co trzeba przyznać, to że Helena ją genialnie zagrała :)

Miłością? Tchórzostwo spowodowane miłością to istny paradoks.