Uli Edel 

Niemiecki reżyser i scenarzysta od lat 90. pracujący i mieszkający w USA.
Zanim rozpoczął studia filmowe, studiował teatrologię i literaturę niemiecką.
W latach 1970 - 1974 był Studentem Hochschule für Fernsehen und Film (HFF), zaś jego film dyplomowy nosił tytuł "Tommy kehrt zurück". W czasie studiów poznał Bernda Eichingera, początkującego producenta filmowego, który przyczynił się do późniejszych największych sukcesów Edela. Zadebiutował w 1981 r. ekranizacją wstrząsającej książki "My, dzieci z dworca Zoo", od razu odnosząc sukces, bowiem film debiutanta, oprócz zebrania paru ważnych nagród (m.in. w Montrealu), podbił również box office. Jest uważany za pozycję kultową oraz za jeden z najbardziej znaczących obrazów mówiących o problemie narkomanii. Mimo pierwszego poważnego sukcesu, Edel skupił się na pracy w niemieckiej telewizji. Dopiero osiem lat później wyreżyserował kolejny film będący koprodukcją niemiecko – amerykańsko - brytyjską pt. "Przeklęty Brooklyn". Scenariusz filmu został oparty na kontrowersyjnej powieści Huberta Selby'ego Jra. Obraz ten potwierdził klasę Edela, przynosząc mu wyróżnienia za reżyserię podczas ceremonii rozdania Niemieckich Nagród Filmowych, a następnie Bawarskich Nagród Filmowych. Odniesiony kolejny sukces pozwolił mu zostać w USA, gdzie powierzono mu reżyserię thrillera erotycznego "Sidła miłości" z Madonną i Willemem Dafoe w rolach głównych. Obraz ten okazał się jedynie nieudaną kalką wcześniejszego "Nagiego instynktu", w dodatku przyniósł olbrzymie straty producentom (13 mln dochodu w USA przy 30 mln budżetu), zaś samemu Edelowi nominację do niezbyt chwalebnej Złotej Maliny. Po porażce tego projektu niemiecki reżyser wrócił do pracy w telewizji, realizując na początku pojedyncze odcinki takich seriali jak: "Miasteczko Twin Peaks", "Opowieści z krypty", "Wydział zabójstw Baltimore". Następnie zaczął reżyserować telewizyjne filmy fabularne, które odnosiły mniejszy np. "Wieczne zło" lub większy sukces jak "Rasputin" (3 Złote Globy). W międzyczasie powrócił do kina, realizując familijnego "Małego wampirka". Mimo Niemieckiej Nagrody Filmowej w kategorii najlepszego filmu dla dzieci obraz ten został przyjęty dość chłodno. Na kolejny film kinowy Edela trzeba było czekać do 2008 roku, kiedy to wrócił do Niemiec, by wraz z producentem swoich wcześniejszych filmów Berndem Eichingerem zaprezentować historię założycieli słynnej niemieckiej organizacji terrorystycznej RAF. Będący najdroższą produkcją w historii kina niemieckiego film "Baader - Meinhof" okazał się wielkim sukcesem artystycznym (nominacje do Oscara, Złotego Globu i BAFTY dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego) oraz mimo kontrowersyjnego tematu również komercyjnym (w samych Niemczech dochód wyniósł ponad 20 mln USD).