Wendy O. Williams 

Wendy Orlean Williams była amerykańską piosenkarką, autorką tekstów oraz aktorką. Na świat przyszła 28 maja 1949 roku w stanie Nowy York. Wychowywała się w surowym i pruderyjnym domu. W wieku sześciu lat zaczęła uczęszczać na lekcje stepowania. Uczyła się również gry na klarnecie, co zaowocowało występami w szkolnej orkiestrze. Nauczyciele oraz znajomi ze szkolnych lat wspominali ją jako nieśmiałą i cichą, niewyróżniająca się dziewczynę, która przykładała sporą wagę do wyglądu. W wieku 15 lat po raz pierwszy weszła w konflikt z prawem, gdy zaaresztowano ją za opalanie się nago. Skończywszy 16 lat, rzuciła szkołę oraz opuściła rodzinny dom. Podróżowała po Europie oraz Stanach Zjednoczonych. By zarobić na życie, imała się różnych zajęć. Pracowała jako ratownik, kucharz, kelnerka, tancerka w cygańskiej trupie czy striptizerka. Sprzedawała także własnoręcznie dziergane bikini. W międzyczasie była wielokrotnie aresztowana za drobne kradzieże i obrót fałszywymi pieniędzmi.

W 1976 roku Williams zamieszkała w Nowym Jorku, gdzie poznała artystę i performera Roda Swensona. Zaangażował on ją do swojego eksperymentalnego projektu "Captian Kink's Theatre", którego działalność obejmowała między innymi seks pokazy. W 1979 roku pojawiła się w produkcji dla dorosłych "Candy Goes to Hollywood". Swenson został ostatecznie jej managerem. Zainspirowana ruchem punkowym para, założyła własny zespół o nazwie The Plasmatics. Wendy przejęła w nim rolę wokalistki. Grupa zadebiutowała w 1978 roku na scenie słynnego nowojorskiego klubu CBGB i szybko zyskała sobie sławę zarówno lokalnie, jak i na arenie międzynarodowej. Ich kariera nabrała tempa po podpisaniu kontraktu z wytwórnią Stiff Records i wydaniu pierwszego albumu zatytułowanego "New Hope for the Wretched". Na początku 1981 roku, Williams zdobyła dodatkowy rozgłos, gdy została zaaresztowana podczas jednego z występów za obsceniczne zachowanie na estradzie. W trakcie zatrzymania doszło do rękoczynów. Obie strony oskarżały się o pobicie, lecz zdjęcia z zajścia pokazały, że to kobieta doznała obrażeń. Kilka dni później doszło do podobnego incydentu. Znów przyczyną stało się prowokujące zachowanie podczas koncertu. Artystka została ostatecznie oczyszczona z wszystkich postawionych zarzutów. W listopadzie tego samego roku Williams została jednak skazana na karę grzywny oraz rocznego nadzoru za zaatakowanie fotografa, który próbował zrobić jej zdjęcie podczas joggingu. Zamieszanie wywołane wymienionymi zajściami spowodowało wzrost zainteresowania mediów zespołem oraz samą Wendy. The Plasmatics stali się częstym gościem amerykańskich programów telewizyjnych, co było wówczas rzadkością wśród punkowych wykonawców. Jeden z takich występów stanął pod znakiem zapytania, ponieważ właściciele stacji nie chcieli zaakceptować całkowicie odsłaniającego piersi kostiumu. Wokalistka przystała w końcu na zamalowanie tej części ciała czarną farbą, dzięki czemu nagranie mogło zostać zrealizowane.

Kolejne lata przyniosły wydanie następnych płyt, na których brzmienie grupy nabrało bardziej heavy metalowego charakteru. Komercyjne niepowodzenia zaowocowały jednak decyzją Swensona o kontynuowaniu kariery Wendy solo. Już w 1982 roku nagrała duet z Lemmy Kilmisterem, coverując znany hit country "Stand by Your Man". Realizacją jej solowego debiutu zajął się Gene Simmons z zespołu KISS. Mimo nominacji Williams do nagrody Grammy w kategorii najlepszej rockowej wokalistki, nie udało jej się zrobić wielkiej kariery jako solistka. W międzyczasie artystka spróbowała sił w filmie, grając w niskobudżetowym obrazie "Dziewczyny z poprawczaka". Motywacją do tego kroku był fakt, iż twórcy produkcji chcieli wykorzystać kilka utworów Williams w swoim dziele. W 1985 roku Wendy występowała także przez sześć miesięcy w musicalu "The Rocky Horror Show". W 1987 roku The Plasmatics powrócili z inspirowanym tematyką sci-fi koncepcyjnym albumem "Maggots: The Record". Było to jednak ostatnie ich wydawnictwo. Piosenkarka nagrała jeszcze jedną solową płyta utrzymaną w stylistyce thrash rapu, by ostatecznie zerwać z przemysłem muzycznym.

Sporadycznie pojawiała się w telewizyjnych produkcjach jak "The New Adventures of Beans Baxter" i "MacGyver". Można ją było także zobaczyć w niezależnym filmie "Pucker Up and Bark Like a Dog". Zasadniczo wiodła jednak spokojne życie u boku managera i partnera Roba Swensona. Poświęciła się rehabilitacji rannych zwierząt, promowaniu idei wegetariańskich oraz zdrowego, naturalnego żywienia. Jako powód swojej świadomej izolacji od świata podała zmęczenie ludzką obecnością. 6 kwietnia 1998 roku Wendy O. Williams odebrała sobie życie strzałem w głowę. Samobójstwo popełnia w odosobnionym leśnym obszarze. Wskazówki dotyczące odnalezienia ciała pozostawiła w jednym z pożegnalnych listów skierowanych do Roba. Inne z nich zawierały miłosne wyznanie do partnera oraz ostatnią wolę zakazującą prób uratowania jej życia. Decyzja o samobójstwie nie była pochopna ani irracjonalna. Według Swensona, artystka rozważała taką możliwość od kilku lat. Miała także za sobą dwie nieudane próby w 1993 oraz 1997 roku. Wśród wykonawców, którzy oficjalnie oddali hołd piosenkarce znaleźli się między innymi Joey Ramone oraz zespół Motörhead.

Pomimo że Wendy nigdy nie zyskała tak dużego uznania krytyki, jak Patti Smith czy Siouxsie Sioux dla wielu jest pierwszą twarzą damskiego punk rocka. Jej koncerty z The Plasmatics słynęły z destrukcyjnych zachowań, które obejmowały niszczenie gitar i telewizorów przy użyciu młotków oraz pił łańcuchowych, czy wysadzanie samochodów w powietrze. Buntowniczego wizerunku dopełniała stylizacja składająca się z imponującego irokeza oraz bitej śmietany bądź taśmy klejącej zakrywających nagie piersi. Muzyka prezentowana przez Williams łączyła w sobie prostotę punk rocka z agresywnym brzmieniem heavymetalowych gitar, niosąc silny antyautorytarny przekaz. Łącząc anarchię z seksualnością, udowodniła, że kobieta może z równie dobrym skutkiem co mężczyźni, wprowadzać chaos i zniszczenie do scenicznego repertuaru.