Gene Tierney 

Jej ojciec był maklerem ubezpieczeniowym, a matka nauczycielką. Gene miała bardzo radosne dzieciństwo. Uczyła się w świetnej szkole East Coast, którą ukończyła w Szwajcarii. Po dwóch latach w Europie, powróciła do USA, aby kontynuować swą edukację. W 1939 roku wystąpiła na Broadwayu. Jej bogaty ojciec założył korporację, która miała na celu promowanie teatralnych zdolności Gene. Jej pierwsza rola polegała na przenoszeniu wiadra wody w poprzek sceny, co spowodowało krytykę w postaci słów: "Kariera panny Tierney jest bez wątpienia najbardziej "wodna" ze wszystkich, które widziano". Jej późniejsze role były bardziej wyraziste, otrzymywała coraz więcej pochwał od krytyków z Nowego Jorku. Po tym jak Darryl Zanuck zobaczył ją podczas teatralnego przedstawienia, Gene podpisała kontrakt ze studiem Fox. Debiutowała w filmie "Hudson's Bay", co okazało się napędem do jej kariery. Kolejne obrazy, w których zagrała to "Powrót Franka Jamesa", "Kasyno w Szanghaju", "Sundown", "Na tytoniowym szlaku" i "Belle Star". W 1944 roku Gene została nominowana do Oscara za rolę w filmie "Zostaw ją niebiosom". Mimo, że nie wygrała, to i tak umocniło to jej pozycję w Hollywood. W tym samym roku wystąpiła w kolejnym obrazie - "Laura". W 1947 zagrała w filmie "Duch i pani Muir". Gene była gwiazdą 1950 roku za sprawą ról w "Noc i miasto" czy "Personal Affair". Z powodu rozpadu małżeństwa z Olegiem Cassinim, któremu w 1943 roku urodziła córeczkę, była leczona na depresję. Powróciła na ekran w 1962 obrazem "Burza nad Waszyngtonem". Jej ostatnim filmem był "The Pleasure Seekers" z 1964 roku, a do 1980 brała udział w serii telewizyjnej "Scruples". Gene zmarła na odmę w Houston w Teksasie (USA), dwa tygodnie przed swoimi 71 urodzinami.