Mieczysława Ćwiklińska 

Mieczysława Ćwiklińska, właściwie Mieczysława Aleksandra Trapszo, polska aktorka i śpiewaczka debiutowała w 1900 rolą Helenki w "Grubych rybach" Michała Bałuckiego w warszawskim Teatrze Ludowym. W latach 1901-1910 występowała na scenie Warszawskich Teatrów Rządowych, odnosząc sukcesy w farsach, komediach i operetkach. W 1911 grała  gościnnie w Dreźnie i Berlinie w partiach operetkowych. Od tego samego roku była na studiach wokalnych w Paryżu, gdzie opracowywała repertuar operowy.

Po wybuchu I wojny światowej pozostała we Francji. W 1918 roku wróciła do Warszawy i zaczęła występować w zespole operetkowym Teatru Nowości, a od 1922 grała w teatrach: Polskim, Małym, Komedii. W sezonie 1926/1927 wraz z Antonim Fertnerem założyła teatr komedii i farsy pod nazwą Teatr Ćwiklińskiej i Fertnera.

W latach 1934-1939 występowała głównie na scenie Teatru Narodowego, grając m.in. Szambelanową w "Panu Jowialskim", Podstolinę w "Zemście" Aleksandra Fredry czy Lulu w "Skizie" Gabrieli Zapolskiej. W pierwszych latach po II wojnie światowej występowała w teatrach krakowskich oraz gościnnie w całej Polsce. W 1950 roku na stałe wróciła do Warszawy i do końca życia pracowała w Teatrze Polskim oraz Teatrze Nowym.

Najważniejsze role teatralne aktorki to: Orgonowa w "Damach i huzarach" Aleksandra Fredry, Flaminta w "Uczonych białogłowach", Arsena w "Mizantropie" i pani Penelle w "Świętoszku" Moliera. Popisową rolę Babki w sztuce Alejandro Casony "Drzewa umierają stojąc" grała - poczynając od 1958 roku - około 1500 razy.

W filmie zagrała m.in. hrabinę Renatę Czermińską w komedii Juliusza Gardana "Czy Lucyna to dziewczyna ?"; prezesową Oksza, matkę Jana w filmie "Jadzia" Mieczysława Krawicza; Czabranową, matkę Tunki w "Doktorze Murku"; postać baronowej w obrazie "Żona i nie żona" Emila Chaberskiego.