Recenzja filmu

Wyspa tajemnic (2010)

Cytat, którego użyłem w tytule recenzji, pochodzi z książki Terry'ego Pratchetta pt. "Blask Fantastyczny" i idealnie oddaje ducha najnowszego filmu Martina Scorsese. "Wyspa tajemnic" to obraz opowiadający przede wszystkim o szaleństwie i o tym, jak cienka granica jest między obłędem a normalnością.

Bohaterem tej opowieści jest detektyw Teddy Daniels, który przybywa na wyspę w Zatoce Bostońskiej. Znajduje się tam szpital dla obłąkanych, a wśród nich i niebezpiecznych przestępców. Daniels ma za zadanie przeprowadzić śledztwo w sprawie zaginięcia jednej z pacjentek szpitala. Wydaje się, że sprawa zostanie rozwiązana w krótkim czasie, jednak Teddy Daniels może zabawić na wyspie znacznie dłużej.

To, co zawsze uważałem za najmocniejszą stronę każdego filmu Martina Scorsese, a mianowicie scenariusz, tutaj ociera się wręcz o genialność. Fabuła jest perfekcyjnie poprowadzona, wydarzenia na ekranie intrygują i zaciekawiają. Wszystko to dopełniają rewelacyjne dialogi i mroczny klimat niepewności i strachu. Te czynniki tworzą złożoną i niesamowicie zaskakująca historię, która może naprawdę szokować. Nie chciałbym zdradzać fabuły filmu, ale zakończenie to prawdziwy majstersztyk.

"Wyspa tajemnic" zachwyca pod każdym względem. Aktorstwo stoi na najwyższym poziomie, a Leonardo DiCaprio stworzył jedną z lepszych kreacji w swojej karierze. Niesamowite zdjęcia, montaż i, jak już pisałem, niezwykły klimat i scenariusz tworzą obraz doskonały, ale niestety nie bez wad. Najważniejszą z nich i najbardziej rażącą jest muzyka. Nie chcę powiedzieć, że jest fatalna, ale po prostu zła. Kompozytor tego soundtracku bez dobrego skutku próbuje zilustrować wydarzenia dramatycznymi i niepokojącymi motywami, jednak kompozycje te znacznie bardziej irytują niż działają na emocje widza, a właśnie taką rolę powinna odkrywać muzyka filmowa.

Najnowszy film Martina Scorsese jest jednocześnie jednym z jego najlepszych. "Wyspa tajemnic" to obraz, który po prostu zachwyca w prawie każdym filmowym aspekcie. To dzieło jest dopracowane do perfekcji i polecam go każdemu, kto lubi obejrzeć czasami ambitne kino, pełne emocji i skłaniające do myślenia.