Recenzja wyd. DVD filmu

Pachnidło: Historia mordercy (2006)

Tom Tykwer w oszałamiającym wizualnie "Pachnidle" bada naturę geniuszu. Poprzez postać obdarzonego niezwykłym darem Jana-Baptysty Grenouille'a ukazuje mroczną, lecz mimo to fascynującą postać, którą nie sposób mierzyć zwykłymi ludzkimi wartościami. Zostajemy zaproszeni w podróż do magicznego świata zapachów, byśmy się przekonali, że bycie szarym człowiekiem ma swoje zalety."Pachnidło" to adaptacja bestsellerowej powieści Patricka Süskinda, której bohater Jan-Baptysta Grenouille pozbawiony jest gruczołów zapachowych, lecz nadrabia tę stratę niezwykle wrażliwym zmysłem powonienia. Choć zaczyna jako noworodek porzucony wśród rybich wnętrzności, jego niespożyta siła wydobędzie go z rynsztoka i przekształci w mistrza-perfumiarza. Zatraciwszy się całkowicie w idei zapachu doskonałego, dopuści się morderstwa, lecz w zamian zaoferuje światu czysty destylat miłości. Geniusz i obsesja nabierają w obrazie Tykwera charakteru wszechogarniającego żywiołu. Jest to siła, której nic nie jest w stanie powstrzymać i której obojętne są wszelkie normy moralne. Grenouille jest niczym trąba powietrzna. Istnieje ślepo poruszany siłami, których nie rozumie i których nie kontroluje. Ganić go za zniszczenia, jakich dokonuje, to jak ganić tornado za zawalenie się domu. Geniusz jest ponad to. Z destrukcji, którą niesie, niczym feniks z popiołów rodzi się prawdziwy cud. Jednak, jak wszystko inne, tak i to pozostaje poza zasięgiem zrozumienia Grenouille'a. Tak jak zło, tak dobro ocenić mogą jedynie osoby będące z boku, które nie zostały przeklęte niezwykłym "darem". Kiedy ogląda się życie bohatera, pojawia się w widzu nagląca wątpliwość: Czy warto być osobą wyjątkową, jeśli cena jest aż tak wysoka? Świat wiele zawdzięcza geniuszom, lecz oni na zawsze pozostają outsiderami żyjącymi poza nawiasem społecznych norm i instytucji. Obraz Tykwera odbiega zarówno w wymowie, jak i w samej fabule od swego literackiego pierwowzoru. I być może narażę się tym fanom książki, ale moim zdaniem Tykwer dobrze zrobił. Powiązanie śmierci postaci drugoplanowych bezpośrednio z osobą Grenouille'a wzmacnia jeszcze alegoryczny charakter całości. Ograniczenie wątków pobocznych również wyszło filmowi na dobre, tworząc spójną i przemyślaną całość.Jednak podstawową zaletą filmowego "Pachnidła" są zdjęcia. Tykwer zastąpił zapachy obrazami i dzięki temu osiągnął rzecz niesłychaną przy tak olbrzymim widowisku - uczynił z "Pachnidła" widowisko zmysłowe i niezwykle intymne. Frank Griebe, stały operator Tykwera, zasługuje na wszelkie możliwe pochwały. Jest to jeden z najlepszych filmów ostatnich lat, jeśli chodzi o wizualną stronę przedsięwzięcia. Pochwały należą się również osobom odpowiedzialnym za dobór aktorów. Ben Whishaw idealnie zagrał Jana-Baptystę. Była to rola wymagająca niezwykle ekspresyjnej gry całym ciałem i Anglik poradził sobie z tym perfekcyjnie. Cudownym cackiem jest epizodyczna rola Dustina Hoffmana. Nie wiem, jak to jest, jednak ostatnio w większych rolach sprawuje się średnio, jednak w epizodach pozostaje nadal mistrzem aktorskiego kunsztu. Trudno też zapomnieć Karoline Herfurth, choć przecież na ekranie pojawia się zaledwie na chwilę.Te wszystkie zalety sprawiają, że warto jest sięgnąć po płytę DVD z filmem Tykwera. Dla polskich widzów dystrybutor przygotował dwa wydania "Pachnidła". Pierwsze z nich to płyta z samym filmem, drugie zawiera dodatkowy dysk, na którym znalazły się dodatki (m.in. materiał o tym, jak powstawał film oraz zdjęcia z planu). Oba wydania zostały wydane w wysmakowanej oprawie, na jaką "Pachnidło" z pewnością zasługuje. Uwagę zwraca piękne menu odwołujące się do scen filmowych. Obraz jest oczywiście w panoramicznym formacie, a dźwięk zarówno oryginału, jak i polskiego lektora to Dolby Digital 5.1.