Recenzja filmu

Titanic (1997)

"Titanic" w 1998 r. zdominował światowy box office, do tej pory nikt się do niego nie zbliżył. W tym samym roku Amerykańska Akademia Filmowa nominowała go do Oscara aż w 14 kategoriach, z czego wygrał 11, w tym za najlepszy film roku. Innymi słowy, zrobił furorę, jakiej nie dokonał żaden inny film. Spodziewałem się więc megawidowiska, jakiego jeszcze nie było. Niestety po obejrzeniu filmu pozostał wielki niedosyt i pytanie, skąd tych 11 statuetek? Miał to być cudowny film, a tak naprawdę jest to kolejny melodramat, jakich już wiele, tyle że scenografia inna. Film jest mocno naciągany i trochę naiwny. Główni bohaterowie filmu to niejaki Jack (słaby Leonardo DiCaprio), chłopak z tej najniższej klasy i Rose (mumiowata Kate Winslet), pochodząca z klasy bogatych snobów. Ta dwójka poznaje się, kiedy dziewczyna próbuje popełnić samobójstwo, a raczej zwrócić na siebie uwagę, gdyż wydaje mi się, że nawet do głowy jej nie przyszło, jaka woda w oceanie może być zimna. Uświadomił to jej dopiero bohaterski Jack. Wtedy coś między nimi zaiskrzyło, a po dwóch dniach kochają się na zabój i, oczywiście, jak to w takich filmach bywa, zaczynają cudzołożyć. Interesuje mnie, czy po tych cudownych dniach wiedzieli o sobie tyle, aby się tak kochać. Ciekawe, co by zrobiła, np. pani Rose, gdyby się okazało, że jej ukochany to zwykły narkoman czy naciągacz. Nie mówię, że tak było, ale nie mogli po dwóch dniach wiedzieć o sobie wszystkiego, na to potrzeba czasu i na pewno na statku się o tym nie dowiedzą. Teraz stanę w obronie pana Cala Hockleya (Billy Zane). Został czarnym charakterem filmu tylko dlatego, że był niezmiernie wściekły na pana Jacka, bo ten uprawiał nierząd z jego dziewczyną. To jest w zupełności normalne, gdyż prawie każdy facet widzący, że jego kobieta przyprawia mu rogi z jakimś innym chłopakiem, chciałby zabić konkurenta. Ona mogła pogadać z nim w cztery oczy, wyjaśnić całą sprawę, może by zrozumiał, a gdyby tego nie zrobił, wtedy byłby prawdziwym czarnym charakterem. Druga część filmu, czyli katastrofa, jest pokazana z perspektywy tylko tych dwóch kochanków, reszta stanowi tylko tło. Podczas oglądania wydawało mi się, że na statku są tylko Jack, Rose i Cal Hockley, który próbuje ich zabić. To wielka szkoda. Scena, kiedy młody chłopak ginie, jest naprawdę naciągana. Rose przeżyła, leżąc na znalezionych w oceanie drzwiach, które nie pomieściłyby dwóch osób, więc Jack unosił się na lodowatym oceanie. I teraz moje pytanie, nie mógł znaleźć sobie innych drzwi i wejść na nie albo kawałka jakieś części statku? Rozwalony Titanic na pewno miał takie rzeczy do zaoferowania. Twórcom widać zależało, aby było smutno, więc uśmiercili biednego chłopaka. Sama gra aktorów nie jest dobra. Rola Leonarda DiCaprio jest chyba jego najgorszą rolą w życiu obok Romea w filmie Baza Luhrmanna, a Kate Winslet nic nie wnosi, gra jak mumia. Jedynym godnym uwagi aktorem jest pan Zane, który próbuje coś grać. Nie rozumiem jednak tych 11 Oscarów, oczywiście na te poboczne (za scenografię, kostiumy itd.) film na pewno sobie zasłużył. Ale za najlepszy film? Przecież w tym samym roku powstały przynajmniej dwa obrazy o wiele lepsze od "Titanica". Chodzi mi o "Tajemnice Los Angeles" i o "Buntownika z wyboru". Jedyne, co mi przychodzi do głowy, to fakt, że film Camerona całkowicie zdeklasował box office i wydaje mi się, że tym głównie kierowała się Akademia. W sumie "Titanic" nic nowego nie wniósł. Jest to zwyczajny melodramat ze świetnie zrobioną scenografią i niezłymi efektami specjalnymi. Trochę naciągany i naiwny, jednak zapewne spodoba się wielu osobom, szczególnie nastolatkom.