Recenzja filmu

Niewygodna prawda (2006)

Al Gore jest wszystkim znany doskonale jako człowiek, który po kilkukrotnym przeliczeniu głosów oddanych na Florydzie przegrał z Georgem W. Bushem rywalizację o fotel prezydenta USA. Jednak mało kto wie, że polityk ten od wielu lat zajmuje się tematyką globalnego ocieplenia i przemierza świat z odczytami zwracającymi uwagę słuchaczy na ten problem i zachęcającymi do walki z nim. Nominowany w dwóch kategoriach do Oscara dokument "Niewygodna prawda" jest filmowym zapisem jednego z wykładów prowadzonych przez Gore'a. Globalne ocieplenie jest terminem używanym do opisania szeregu zjawisk, w wyniku których średnia temperatura na ziemi od wielu lat cały czas rośnie. Wraz z jej wzrostem podnosi się poziom oceanów, zmieniają ilości opadów, znikają lodowce, a huragany przybierają na sile. Większość naukowców utrzymuje, że globalne ocieplenie jest ściśle związane z działalnością człowieka, który emitując między innymi nadmierne ilości dwutlenku węgla zwiększa gęstość atmosfery uniemożliwiając oddawanie przez ziemię nadmiernych ilości ciepła. Teorii na temat globalnego ocieplenia jest wiele. Są naukowcy, którzy twierdzą wręcz, że zmiany jakie teraz obserwujemy są zjawiskiem cyklicznym i nie powinniśmy się nimi przejmować. Należy jednak zaznaczyć, że piewcy tego rodzaju poglądów są w zdecydowanej mniejszości. W "Niewygodnej prawdzie" Al Gore nie dość, że przybliża nam termin globalnego ocieplenia i ostrzega przed jego skutkami, to jeszcze krytykuje obecny rząd USA, który nie robi nic, żeby z tym problemem walczyć. Ze wszystkich krajów na świecie to właśnie Stany Zjednoczone emitują najwięcej dwutlenku węgla i są drugim, obok Australii, państwem, które do dziś nie podpisało słynnego Protokołu z Kioto zobowiązującego do ograniczenia emisji dwutlenku węgla, metanu, tlenku azotu, HFC i PFC, czyli gazów powodujących efekt cieplarniany. Oglądając dokument Guggenheima nie sposób odnieść wrażenia, że przy okazji dotykającego poważnego tematu wykładu Al Gore, który wyraźnie nie zrezygnował jeszcze z wyścigu o prezydenturę, stara się jeszcze raz przekonać do siebie potencjalnych wyborców. Co jakiś czas delikatnie "podszczypuje" obecną administrację jednocześnie przedstawiając siebie jako człowieka, któremu zależy nie na władzy, ale na dobru całej ludzkości. Aby Gore wydał się nam bardziej bliski jego wykład przerywany jest krótkimi dygresjami odwołującymi się do prywatnego życia senatora: przegranych wyborów, tragicznego wypadku syna, śmierci siostry. "Niewygodna prawda" nie jest jednak filmem do końca obiektywnym. Gore tłumaczy słuchaczom, że każdy z nich może zaangażować się w walkę z globalnym ociepleniem nie wspominając jednak ani słowem, iż zdaniem specjalistów zmiana amerykańskiej gospodarki na zaledwie kilkuprocentowo mniejszą emisję gazów cieplarnianych pochłonie kilkadziesiąt miliardów dolarów i jest niezwykle trudna w realizacji. Na szczęście reżyser Davis Guggenheim oszczędził nam nachalnej propagandy w jakiej przoduje Michael Moore. Al Gore korzystając z najnowszych badań, dziesiątków wykresów, zdjęć, tabel i animacji przedstawia nam realne zagrożenie, z którym może jeszcze nie my, ale nasze dzieci lub wnuki na pewno będą musiały się zmierzyć. I niezależnie od poglądów politycznych robi to na widzach olbrzymie wrażenie.