Recenzja filmu

Serpico (1973)

Film znanego amerykańskiego reżysera Sidneya Lumeta pt. "Serpico" jest niemal biograficzną opowieścią o życiu tytułowego Franka Serpico, w którego wcielał się Al Pacino. Serpico był nowojorskim policjantem, który jako pierwszy w historii przeciwstawił się korupcji wśród stróżów prawa. Skończył z wyróżnieniem Akademię Policyjną i bezgranicznie wierzył takim ideałom jak uczciwość, moralność i posłannictwo wobec społeczeństwa, które powinny kierować każdym stróżem prawa. Jednak podczas swojej dwunastoletniej służby w NYPD (New York City Police Department, czyli największa formacja policyjna na świecie) szybko przekonał się, że zdobyta przez niego wiedza nie liczy się w praktyce, gdyż wszędzie panuje korupcja i twarde zasady gry. Frank nie zamierzał stać się taki jak inni gliniarze, więc codziennie musiał zmagać się z wrogością swych kolegów po fachu, którzy nie rozumieli dlaczego nie bierze on tzw. brudnych pieniędzy, pochodzących np. z handlu narkotykami, i chcieli go zniszczyć. "Serpico", czyli amerykańsko-włoski dramat, ukazuje więc wieloletnią, pełną niebezpieczeństw walkę Serpico z korupcją, kolegami i szefami, którzy starali się go "uciszyć" na różne sposoby, tak, by wewnętrzne sprawy policji nie wyszły na jaw. Mimo to, Frank nie bał się z nimi walczyć i skontaktował się z mediami, m.in. z niezwykle popularnym magazynem "New York Times". W ten sposób sprawa Franka Serpico i korupcji wśród - nie tylko nowojorskiej - policji obiegła cały świat. Prócz Ala Pacino w roli tytułowej, który stawiał w owym czasie swoje pierwsze kroki w karierze aktorskiej, a już miał na swoim koncie nominację do Oscara i Złoty Glob, właśnie za rolę w "Serpico", w filmie wystąpili m.in. Tony Roberts (jako Bob Blair), F. Murray Abraham (Detektyw Parner), John Randolph (Sidney Green), James Tolkan (Porucznik Steiger) czy M. Emmet Walsh (Gallagher). Za reżyserię odpowiadał wspomniany wcześniej, znany na całym świecie Sidney Lumet, który ma na swoim koncie m.in. takie filmy jak "Adwokat diabła" czy "Śmiertelna pułapka" oraz serial "Prawnicy z Centre Street". Za "Serpico" Lumet otrzymał nominację do nagrody BAFTA (Nagroda Brytyjskiej Akademii Filmowej) dla najlepszego reżysera. Jednak nie tylko wyśmienita gra aktorska i świetny reżyser są plusami tego filmu. Na uwagę zasługuje też scenografia charakterystyczna dla lat 60-tych i 70-tych XX w., dzięki której film sprawia wrażenie niezwykle autentycznego, co jest bardzo ważne dla biografii. Co więcej, świetna muzyka, za którą odpowiadał grecki kompozytor Mikis Theodorakis, budowała niezwykłe napięcie w chwilach grozy i niepewności o los głównego bohatera. Za to, jak wielką rolę odgrywa w tym filmie muzyka, przemawiają dwie nominacje do prestiżowych nagród dla Theodorakisa - BAFTA i Grammy. Film ogląda się więc z przeświadczeniem, że opowiada on historię całkowicie prawdziwą i autentyczną. Mimo tego że Frank jest postacią pozytywną i walczy ze złem, nie chce być odbierany jako bohater, tylko chce robić to, co do niego należy, to, co poprzysiągł sobie i swojemu narodowi, składając obietnicę wiernego służenia w szeregach nowojorskiej policji. Jest to z pewnością postawa godna najwyższego szacunku i naśladowania, jednak w tej sprawie nie jest oczywiste, która strona wygra - dobra czy zła - co jest też z pewnością wielkim atutem tego filmu, gdyż nie jest on jednowymiarowy i przewidywalny. Poza tym widz w pełni solidaryzuje się i niemal utożsamia z głównym bohaterem, co również jest dość niezwykłe i na co z pewnością wpłynęła brawurowa gra Ala Pacino. Na film warto także zwrócić uwagę ze względu na to, że przedstawia historię autentyczną i bardzo ciekawą. Co więcej film zdobył wiele nominacji do prestiżowych nagród m.in. nominację do Oscara dla Waldo Salta i Normana Wexlera za scenariusz adaptowany czy nominację do Złotego Globu w kategorii najlepszy dramat.