Recenzja filmu

Frida (2002)

Wspaniała ekranizacja powieści Hayden Herrery. Oparta na faktach historia życia meksykańskiej malarki Fridy Kahlo, która zasłynęła nie tylko dzięki niebywałemu talentowi, ale także bogatej osobowości i skandalicznemu życiu osobistemu. Jest początek XX wieku. Frida, meksykańska nastolatka, jest jedną z ofiar wypadku spowodowanego przez kierowcę autobusu. Niestety jego konsekwencje są dosyć tragiczne. Dziewczyna może na zawsze stracić władzę w nogach. Nie chcąc być ciężarem dla rodziny, zaczyna malować obrazy. Zanosi je do oceny miejscowemu wirtuozowi malarstwa, autora fresków i zapalonego kibica komunistycznego reżimu Diega Rivery, który dostrzega w nich niesamowity dar autorki. Ich współpraca przybiera charakter nie tylko zawodowy. Z czasem stają się przyjaciółmi, a potem kochankami. Wreszcie biorą ślub. Jest to początek wielkiej kariery i skomplikowanego życia Kahlo, przesyconego miłością, żalem, zdradą i namiętnościami, jakich udało jej się doświadczyć w ciągu tak krótkiego życia. Jest to produkcja niezwykła. Nie ma w sobie nic z amerykańskich filmów. Reżyserka umiejętnie ukazuje prostotę słonecznego meksykańskiego zakątka, a także ulice rozmaitych miast świata. Wszystkie emanują ciepłem i magią. Ciekawe ujęcia, świetna muzyka, ale przede wszystkim doborowa obsada, która godna jest wszystkich możliwych nagród, tworzą niepowtarzalną aurę ucztowania kinomana. Salma Hayek jest w tytułowej roli po prostu rewelacyjna. Jest nie tylko fizycznie podobna do granej przez nią Fridy, ale potrafi także przekazać jej inteligencję, siłę charakteru. Żadna inna aktorka nie potrafiłaby odegrać tego w ten sposób. Nominacja do Oscara była tutaj w pełni zasłużona. Szkoda, że statuetka nie trafiła do rąk meksykańskiej aktorki. Z kolei na równie potężne brawa zasługują pozostali aktorzy, w tym Alfred Molina i przede wszystkim – Valeria Golino. Włoska piękność w roli zdradzanej przez Riverę drugiej jego żony, Lupe Marín, jest po prostu doskonała. Aktorka ta zawsze grywała postacie obdarzone mocnym charakterem. Mimo że dane jej było wziąć udział w tylko kilku scenach, jest jedną z najbardziej zapamiętywanych postaci tego filmu.