Recenzja wyd. DVD filmu

Nadzieja (2006)

To nieprawda, że nadziei trzymają się tylko głupcy. Nadzieja jest jedną z cnót, którą należy pielęgnować. Pozwala przeskakiwać wszystkie kłody rzucane pod nogi przez los, wierzyć, że jutro przyjdzie lepszy dzień. Przynosi pocieszenie i daje siłę. Pomaga żyć. Nadzieja jest słodka, a ta napisana przez Krzysztofa Piesiewicza ma mocno gorzki smak. Mimo szczerych chęci twórców, fabuła z tytułem ma niewiele wspólnego. Debiutujący Rafał Fudalej w roli dwudziestoletniego Franciszka Rataya nie jest na tyle przekonujący, by napełnić widza wiarą, że życie nie jest złe. W zamierzeniu scenarzysty miał być postacią, która swoim postępowaniem niesie wiarę w bezinteresowność. Nie podołał temu zadaniu. Niewątpliwie jednak wykreował bohatera ze skomplikowaną osobowością. Franciszek jest samotnikiem, z nikim nie rozmawia, nie zwierza się, sam mówi, że zna niewiele osób. Ma jednak ojca i brata. Łączą ich traumatyczne przeżycia z przeszłości. I właściwie taki jest cały film – traumatyczny. W swoim wyalienowaniu chłopak obmyślił plan, nie byle jaki. Zakrada się w nocy do kościoła, by sfilmować kradzież cennego obrazu. Potem szantażuje złodzieja, którym jest popularny znawca sztuki. Franciszkowi nie zależy na pieniądzach. Robi wszystko, by dzieło wróciło na miejsce. Gdyby film nosił jakikolwiek inny tytuł, np. "O traumie", "Traumatyczna trauma" albo "Przez życie z traumą", można by spojrzeć na niego z innego punktu widzenia. A tymczasem jest gorzki, ponury i nawet Kamilla Baar grająca dziewczynę Franciszka, która wnosi do obrazu dużo dziewczęcej uczuciowości, nie jest w stanie w pojedynkę tchnąć widza nadzieją. Wszystkie pozostałe postaci są milczące, zamyślone, nieobecne. Ich skryte uśmiechy mogłyby świadczyć, że to oznaka pogodzenia z życiem. Jednak taka nadzieja może dawać otuchę ludziom będącym na skraju życia – być może będzie im dana spokojna śmierć. Ale czy w takim emocjonalnym bezruchu mogą tkwić dwudziestokilkuletni ludzie? "Nadzieja" Stanisława Muchy to łzawa nadzieja, nikomu takiej nie życzę. Dodatki do wydania DVD też nie napawają optymizmem. Są skromne jak cały film. Zawierają nieco ponad czterominutowy reportaż "Zza kulis" z kilkoma komentarzami aktorów na temat przesłania "Nadziei", galerię zdjęć oraz zwiastuny. Dla zainteresowanych dostępne są angielskie napisy. Seria "Gwiazdy polskiego kina", do której należy, może cieszyć jedynie estetyczną oprawą graficzną.