Recenzja filmu

Gangster Squad. Pogromcy mafii (2013)
Ruben Fleischer
Josh Brolin
Ryan Gosling

Królowie nocy

Typy spod ciemnej gwiazdy były, są i pewnie będą. O tym, że były, przypomina nam tym razem Ruben Fleischer, i to przypomina z przytupem. "Pogromcy mafii" to bowiem rzeźnicza jatka, jakich –
Typy spod ciemnej gwiazdy były, są i pewnie będą. O tym, że były, przypomina nam tym razem Ruben Fleischer, i to przypomina z przytupem. "Pogromcy mafii" to bowiem rzeźnicza jatka, jakich – szczerze powiedziawszy – ostatnimi czasy na dużym ekranie mało.

No ale inaczej chyba być nie może, gdy na ringu stają bezwzględny mafiozo (emerytowany bokser, notabene) i policyjny sierżant a’la szeryf rodem z opanowanego gorączką złota Dzikiego Zachodu. Pierwszy – trzęsący posadami Los Angeles Mickey Cohen (Sean Penn), pochłania lokal za lokalem, drugi – prawy i odważny jak diabli John O’Mara (Josh Brolin), dąży do tego, by te lokale, jeden po drugim, puścić z dymem. Sformowana przez dzielnego glinę jednostka specjalna hasa pod osłoną nocy i "redukuje" wpływy starego pięściarza w mieście, napadając na należące do niego bary, kasyna i burdele. Efekt? Nie bez ofiar w squadzie (gangster squadzie), ale jednak, po dwóch prawych i czterech lewych sierpowych w ostatecznym starciu dobra ze złem, wielki Mickey pada i wszyscy mogą żyć długo i szczęśliwie. Kropka.

"Kropka", bo inspirowany prawdziwymi wydarzeniami scenariusz został spłycony do maksimum. Bohaterowie przejrzyści (jedna jaskółka wiosny nie czyni, więc kilkunastosekundowe rozterki "geniusza" Keelera co do słuszności postępowania grupy bohaterów śmiało można puścić mimo uszu), żarty tanie, a opowieść czarno-biała. Jednowymiarowość obrazu, a także mające przykryć braki tekstu efekty wizualne pokroju slow motion oraz pełne wdzięcznego patosu gagi, sprawiają, że ten jest przewidywalny i po prostu tandetny. I nie pomogła nawet wypieszczona scenografia powojennego Miasta Aniołów, łudząca oko zaszpachlowanymi na błysk cadillacami, czy ultramodnymi dzianinami gentlemanów, wodzących na pokuszenie wytworne panie. W starciu z nieudolnością fabularną szansy nie miały też znane i cenione nazwiska – nazbyt bohaterski O’Mara Brolina, dziwnie wyciągający na początku głos Jerry Goslinga (choć innym zaś razem z autentyczną furią na twarzy) i przerysowany Mickey Penna zdecydowanie nie pozwalają się ze sobą identyfikować. Nieźle wypadła za to Emma Stone, która pod obicie zimnej dziewczyny gangstera wszyła dojrzałą, spragnioną prawdziwej miłości kobietę.

"Gangster Squad: Pogromcy mafii" idealnie więc wpisuje się w tonację hollywoodzkich produkcji rozrywkowych, które nie angażują i nie wymagają. A szkoda, bo materiał na tyle chwytliwy i filmowo nośny, że gdyby tylko obudowano go uwiarygodniającą faktografią historyczną oraz skomponowano nieco mniej sztampową stylistyką, dałby z pewnością coś więcej, niż tylko kalkę gry komputerowej w wersji demo, której osią jest bezmyślne punktowanie się karabinami, momentami tylko przetkane ciekawszymi, co bardziej pomysłowymi kliszami – kliszami, których potencjału i tak koniec końców nie wykorzystano.
1 10
Moja ocena:
3
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Załóżmy, że zostaliśmy reżyserami w Hollywood. Mamy mocny pomysł na film gangsterski oparty na... czytaj więcej
Los Angeles tuż po II Wojnie Światowej to świat Mickey'a Cohena- twardego żydowskiego gangstera, który... czytaj więcej

Pobierz aplikację Filmwebu!

Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
phones