Recenzja serialu

Dr House (2004)

"Dr House" jest już dobrze znany. Nie tylko na świecie, ale także w Polsce. Wywołuje mieszane uczucia, co widać po tematach na różnorakich forach, lecz jest to efekt angażowania się w dyskusję o jednym z najlepszych seriali medycznych. Zacznijmy od obsady: aktorzy to nie żadne gwiazdy. Przed "Dr House'em" byli nieznani szerszej publice, a tu proszę - utalentowani i dobrani do swoich ról wyśmienicie. Doskonale wywiązują się z powierzonych im zadań. Osobiście zastanawiałem, i to nie raz, czy czasem nie są faktycznie tacy, których grają na ekranie. Nie jestem w stanie sobie wyobrazić innego ich charakteru lub zachowania. To kogo wykreowali w serialu, to coś niemalże magicznego, a przyszło im to z niebywałą łatwością - właśnie tak jakby grali samych siebie. Postacią wyróżniającą się jest - naturalnie - House i właśnie to on nadaje ton całemu serialowi. Jest chamski i błyskotliwy, uparty i zawsze daje się przekonać komuś, kto ma odpowiednie argumenty, arogancki i pomagający ludziom, bez względu na splendor czy sławę, cyniczny i nieszczęśliwy. Jest na pewno facetem, którego nie można opisać jednym słowem, jednym zdaniem czy w jednej linijce. Jest najbardziej wbijający się w pamięć, ale reszta zespołu mu nie ustępuje, więc gra aktorska na bardzo wysokim poziomie. Pomysł na serial, czyli treść i forma - niebanalna, z przekazem, świetnie "opakowana". Niejednoznaczna, każdy może przychylić się to do zdania House'a, to do zdania Foremana, to do opinii Cameron i żaden sposób myślenia nie jest forsowany jako najważniejszy. Twórcy serialu może i starają się charakterem House'a podkreślić, która teoria na życie jest lepsza, ale jakoś dziwnym trafem zespół naszego kochanego cynika, nigdy nie ulega jego przekonaniom. Cameron trzyma się swojego, Foreman swojego, Chase podobnie. Nie przypominam sobie, abym kiedyś oglądał film, w którym byłoby tak dużo scen zmuszających do głębszego zastanowienia. Serial mankamenty ma, jak każdy serial czy film. Zawsze można zarzucić schemat, nierówny poziom czy w końcu nudę, która po stu kilku odcinkach pojawia się we wszystkich serialowych produkcjach. Jednak "Dr House" nudzi rzadko. Jego przewagą jest to, że realistycznie ukazuje życiowe problemy, trapiące zwykłych ludzi, podczas gdy inne tasiemce nie trafiają do mnie lub wypadają sztucznie, szczególnie, niestety, polskie produkcje. Co jak co, ale Amerykanom "Dr House" udał się znakomicie. A co budzi największe moje zaskoczenie - jest to serial inteligentny, a tego po twórcach z Ameryki bym się nie spodziewał. Sama postać House'a jest czymś zupełnie nowym. Obnaża hipokryzję, brak myślenia, błędne podejmowanie decyzji w oparciu o złą hierarchię wartości. Głównego bohatera nie należy traktować jako wyrocznię, ale bardzo wnikliwie obserwuje on swoje środowisko i panujące w nim stosunki interpersonalne, równie celnie je opisuje. Każdy z nas jest egoistą i nikt nie jest do końca altruistą. "Taki altruizm jest wręcz nienaturalny" słyszymy w jednym z odcinków. W podsumowaniu musiałbym powtórzyć wszystkie epitety, które tu padły pod adresem przygód "przetrąconego" doktora, dlatego napisze krótko: Najlepszy serial, jaki kiedykolwiek widziałem i wieczne miejsce w ulubionych, a jako że jestem studentem stomatologii i może kiedyś kierunku lekarskiego, nie wydaje mi się, aby miało się to kiedyś zmienić. 10/10