"Dzięki mnie ludzie przypomną sobie, czym jest odpowiedzialność" - mówi Mux, główny bohater filmu "Porządek musi być". I robi wszystko, by swoje postanowienie wcielić w życie. Odtąd o spokojnym śnie mogą tylko pomarzyć piraci drogowi, graficiarze, właściciele psów robiących kupy na chodnik, gwałciciele, pedofile i przechodnie przemykający przez jezdnię na czerwonym świetle. Upomnienia i pieniężne kary to nie wszystko. Występki i przyznania się do winy nagrywane są na taśmach wideo, skrupulatnie przechowywanych jako niepodważalne dowody w przypadku recydywy. Cel uzdrowienia społeczeństwa, jaki przyświeca Muxowi jest niewątpliwie szczytny. Problem jednak w tym, że jego realizacja budzi kontrowersje. Przez swoją bezkompromisowość, wiarę w to, że jego postawa jest jedyną słuszną moralnie, bohater wkracza na najgorszą z dróg. Z biegiem czasu Mux-idealista przeradza się w Muxa-psychopatę, który perswazję zastępuje bezwzględną przemocą. To nie może skończyć się dobrze. Realizowany techniką cyfrową film przypomina paradokument. To jeden ze sposobów, dzięki któremu twórcy zdystansowali się do swojego bohatera, pozwalając widzowi samodzielnie oceniać jego poczynania. Udało im się uniknąć zbędnego moralizatorstwa, które z pewnością odbiłoby się na rozrywkowej stronie filmu. I słusznie, bowiem "Porządek musi być" to przede wszystkim czarna komedia. To, że czasem śmiech więźnie w gardle, to już całkiem inna sprawa.
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
