Michael Haneke jest znany ze swojej powagi, długich ujęć i krytyki dotyczącej przeróżnych tematów, tutaj jest podobnie, twórca używa tych samych środków co przy innych swoich filmach. W filmie "Biała wstążka" nagrodzonym wieloma nagrodami, z czego najważniejszą jest złota palma, reżyser wziął się za kulturę i wiejskie życie w Niemczech (wtedy Cesarstwo Niemieckie).
Film rozpoczyna czarny ekran i głos narratora, dawnego nauczyciela (Christian Friedel), który opowiada nam historię małej wsi w której nigdyś pracował. Pojawiają się pierwsze zdjęcia, wszystko wydaje się być w porządku, widzimy tamtejszego lekarza (Rainer Bock), który jedzie na swym koniu i nagle koń zachacza o zawiązany między drzewami drut, od tego momentu wszystko się zmienia, zaczyna dochodzić to niespodziewanych zdarzeń i konfliktów między mieszkańcami.
Haneke w tym filmie bierze na celownik wychowanie dzieci i pokazuje realia tamtych czasów. Dzieci wychowywane są na podstawie zasad kościoła protestackiego, muszą się słuchać i nie mają prawa sprzeciwu. Wszystko dzieje się na rok przed wybuchem I Wojny Światowej, reżyser prawdopodobnie, podając dokładną datę chciał pokazać jak dorstały dzieci, które po kilku lub kilkunastu latach żyły w nazistowskich Niemczech.
Tytułowa "Biała wstążka" pojawia się w dziele Hanekego kilka razy, służy ona do zawiązania małemu dziecku, na znak zachowania jego czystości i niewinności, tutaj surowy ojciec jakim jest sam pastor (Burghart Klaußner) używa jej do oznaczenia swoich dzieci jako kara za, na przykład spóźnienie, kłamstwo lub inne przejawy nieposłuszeństwa, które nie miały w tamtch czasach prawa bytu.
Świetne zdjęcia, na których brak w filmach Hanekego nie można nigdy narzekać, doskonale pokazują ludność, uchwycając nienawiść, pogardę i miłość. Wszystkie uczucia bohaterów widać bez problemu. Twórca "Funny Games (1997)Funny Games" jak zwykle niczego prosto nie wyjaśnia, pewne wydarzenia zostają bez odpowiedzi a przy innych możemy już się tylko domyślać co tak na prawdę się stało.
Film rozpoczyna czarny ekran i głos narratora, dawnego nauczyciela (Christian Friedel), który opowiada nam historię małej wsi w której nigdyś pracował. Pojawiają się pierwsze zdjęcia, wszystko wydaje się być w porządku, widzimy tamtejszego lekarza (Rainer Bock), który jedzie na swym koniu i nagle koń zachacza o zawiązany między drzewami drut, od tego momentu wszystko się zmienia, zaczyna dochodzić to niespodziewanych zdarzeń i konfliktów między mieszkańcami.
Haneke w tym filmie bierze na celownik wychowanie dzieci i pokazuje realia tamtych czasów. Dzieci wychowywane są na podstawie zasad kościoła protestackiego, muszą się słuchać i nie mają prawa sprzeciwu. Wszystko dzieje się na rok przed wybuchem I Wojny Światowej, reżyser prawdopodobnie, podając dokładną datę chciał pokazać jak dorstały dzieci, które po kilku lub kilkunastu latach żyły w nazistowskich Niemczech.
Tytułowa "Biała wstążka" pojawia się w dziele Hanekego kilka razy, służy ona do zawiązania małemu dziecku, na znak zachowania jego czystości i niewinności, tutaj surowy ojciec jakim jest sam pastor (Burghart Klaußner) używa jej do oznaczenia swoich dzieci jako kara za, na przykład spóźnienie, kłamstwo lub inne przejawy nieposłuszeństwa, które nie miały w tamtch czasach prawa bytu.
Rodzice uczący swe dzieci życia bez grzechu, zachowania swojej godności i być po prostu dobrymi, takie są tylko pozory, ponieważ wychowanie które stosują starsi jest pełne hipokryzji, sami żyją w ciągłym grzechu, popełniając to inne złe czyny, niektóre nawet chore i nie do przyjęcia nawet w tamtym społeczeństwie. Haneke bez żadnych zachamowań obnaża całą społeczność, ale nie osądza, to pozostawia widzom.
Świetne zdjęcia, na których brak w filmach Hanekego nie można nigdy narzekać, doskonale pokazują ludność, uchwycając nienawiść, pogardę i miłość. Wszystkie uczucia bohaterów widać bez problemu. Twórca "Funny Games (1997)Funny Games" jak zwykle niczego prosto nie wyjaśnia, pewne wydarzenia zostają bez odpowiedzi a przy innych możemy już się tylko domyślać co tak na prawdę się stało.
Film trzymał w napięciu przez cały czas, nie nudził mnie, a fascynował. Każda minuta zwiększała mój podziw. "Biała wstążka" okazała się dla mnie pełną emocji i wrażeń lekcją kultury i historii, którą ogląda się z przyjemnością przy zdjęciach pięknych, wiejskich krajobrazów. Nagrodzony złotą palmą film, zaspokoi potrzeby większości widzów, a szczególnie fanów austriackiego reżysera.
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Recenzja Biała wstążka (2009)
Zło powszednieW pierwszej części swego tryptyku "Historia bestialstwa", opatrzonej podtytułem "Chwila wolności"... czytaj więcej
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
