Recenzja filmu

Oszukana (2008)

Już od niepamiętnych czasów najpopularniejszym tematem na film jest miłość mężczyzny i kobiety. Oczywiście można ją przedstawić w różnych formach. Mamy komedie romantyczne, które jednak w mojej ocenie nie ukazują prawdziwych realiów życia. Natomiast trafieniem w dziesiątkę jest chyba dramat. Jednak według mnie można by zmienić jedną rzecz. Otóż kobietę i mężczyznę zamienić na matkę i syna. Więzy, jakie łączą dziecko już od początku swojego życia z rodzoną matką, są chyba najsilniejsze na świecie. Dobrze wyreżyserowany film z takim scenariuszem to prawdziwa perełka. "Oszukana" Clinta Eastwooda jest tego najświeższym przykładem. Akcja rozgrywa się w 1928 roku w Los Angeles i jest oparta na prawdziwych wydarzeniach. Christine Collins samotnie wychowuje swojego synka Waltera. Kobieta codziennie wychodzi do pracy, zostawiając Waltera samego. Jednak pewnego razu po powrocie Christie dom stoi całkowicie pusty. Nie zastanawia się długo i od razu zgłasza zaginięcie. Po kilku miesiącach policja odnajduje pewnego chłopca, który, jak przekonuje, jest synem Christine. Jednak kobieta czuje, że to nie Walter... Jak widać z powyższego opisu, fabuła jest bardzo prosta, ale to tylko pozory. W miarę rozwoju akcji wszystko staje się coraz bardziej zagmatwane. Można powiedzieć, że film zawiera drugie dno. Dramat kochającej matki jest naprawdę straszny, ale to nie jedyna tragedia w "Oszukanej". Bowiem po pewnym czasie zostają ujawnione fakty związane ze zniknięciem Waltera. W "Oszukanej" wyraźnie jest oddzielone dobro od zła. Do pierwszej grupy należy Christine, a do drugiej policja, która za wszelką cenę chce wmówić kobiecie, że chłopiec, którego odnaleźli, to Walter. Fanom "Kodu Da Vinci", w którym wszystko jest pomieszane, na pewno ta widoczna granica się nie spodoba, ale myślę, że pozostałym jak najbardziej. W końcu nie we wszystkich wartościowych filmach trzeba dużo myśleć. Scenografowie nie mieli łatwego zadania, by ukazać lata dwudzieste w Los Angeles. Dlatego należy im się jeszcze większy szacunek za to, że przez cały film nie zwątpiłem w autentyczność wydarzeń widzianych na ekranie. Deborah Hopper, który był odpowiedzialny za kostiumy, również bardzo się postarał. Moją uwagę przykuły mundury policyjne, wykonane z niezwykłą precyzją i pewnie w każdym szczególe odzwierciedlały te z roku 1928. Teraz obsada. Clint Eastwood zaangażował naprawdę dobrych ludzi do swojego filmu. Angelina Jolie dobrze wcieliła się w rolę zrozpaczonej matki, ale powiem szczerze, że po kim jak po kim, ale po niej spodziewałem się trochę więcej. Według mnie słusznie nie otrzymała Oscara, gdyż Kate Winslet w "Lektorze" zagrała po prostu lepiej. Zaraz na drugi plan wysuwa się John Malkovich, który spisał się najlepiej ze wszystkich. Biorąc pod uwagę całość, aktorstwo w skali od jeden do dziesięć oceniam na osiem. "Oszukana" to bez wątpienia film wart obejrzenia. Clint Eastwood w swojej długiej karierze na planie po raz kolejny potwierdził, że w swym fachu jest nie do zastąpienia. Szkoda tylko, że film nie został nominowany do Oscara, bo w mojej ocenie był lepszy od dwóch rzekomych faworytów: "Ciekawy przypadek Benjamina Buttona" i "Slumdog. Milioner z ulicy", z których ten drugi otrzymał statuetkę.