Recenzja filmu

John Q. (2002)

Nieprzenikniony spokój pięknych oczu, nieprzenikniony spokój pięknej twarzy, muzyka klasyczna rozbrzmiewająca w równie pięknym, białym eleganckim BMW, nieprzenikniona wiara w moc silnika, pełna swoboda, luz, lecz chwilę później jest tylko martwa kobieta... Pierwsza, jakże przejmująca scena tego niesamowitego filmu, pierwsza scena, która jakby nie miała nic wspólnego z tym, co oglądamy później. Bo oto poznajemy pewną rodzinę, która choć biedna, której się nie przelewa, a komornik właśnie zabiera samochód, jednak jakoś sobie radzi. Jest zapracowany, zatroskany, zagubiony w tym wszystkim ojciec John Q. Archibald (Denzel Washington), jest jego żona, Denise i ich synek Michael. I oto, jakby nieszczęść było mało, John Q., jak biblijny Hiob, zostaje po raz kolejny wystawiony przez Boga na straszną próbę. Najwyższy daje mu do zrozumienia, że jego szczęście rodzinne jest pozorne, że nawet jeśli strasznie mocno kocha swojego syna, ten może mu zostać odebrany - wada serca, a wraz z nią konieczność natychmiastowego przeszczepu. Tylko co zrobić, gdy jestem biedny, nie mam na spłatę rachunków, moja polisa okazuje się wielkim oszustwem, a operacja ma kosztować 250 000 dolarów? Co zrobić, gdy dziecko umiera, a system jest przeciwko niemu? Jak walczyć o jego kruche, niewinne życie? Państwo Archibald stają przed niewyobrażalnym, nieogarniętym dylematem, czują się załamani, bezsilni, a to, co udaje im się zebrać, jest kroplą w morzu potrzeb. W akcie desperacji, kiedy zawodzą już wszystkie możliwości, kiedy mimo zebranej niezbędnej części pieniędzy umierający Michael ma być wypisany ze szpitala, John Q. zobligowany słowami żony "Zrób coś! Zrób nareszcie coś!" robi kolejny krok, po którym nie ma już odwrotu. Wierząc, że w ten sposób może pomóc synowi, wierząc, że jest to jedyna i słuszna metoda, wierząc, że to, co robi, mimo wszystko jest dobre, zamyka się na izbie przyjęć wraz z grupą przypadkowych ludzi, a także z szefem oddziału kardiologii (James Woods). Dr Turner pragnął za wszelką cenę pomóc, jednak nie był w stanie ominąć przepisów, teraz być może będzie w stanie pomóc w zupełnie inny sposób... Z drugiej strony barykady, po stronie praworządności, norm moralnych i wszelkiego dobra stanęła Anne Heche, jako nieugięty menadżer szpitala, Ray Liotta, szef miejscowej policji, który szybkim cięciem pragnie rozwiązać tę przykrą sytuację, a także Robert Duvall. Jako policyjny negocjator przez trzydzieści lat służby widział już wszystko, tak przynajmniej myślał, do czasu, kiedy los styka go z Johnem Q. Z początku traktuje go jak kolejny przypadek, jednak z każdą rozmową i rozwojem sytuacji zaczyna darzyć go coraz większym szacunkiem i respektem, mimo tego że w oczach prawa jest przestępcą. Nick Cassavetes, przygotowując się do pracy nad filmem, mógł czerpać z równie trudnych doświadczeń życiowych. "Kiedy zachoruje ci dziecko, nie można myśleć o niczym innym, wszystkie inne sprawy przestają się liczyć - mówi reżyser. - Moja córka ma wrodzoną wadę serca, przeżyłem jej cztery operacje. Wiem coś o tym, jak ludzie w takiej sytuacji są traktowani przez firmy ubezpieczeniowe, szpitale i lekarzy". Kreacje aktorskie, jakie stworzył Denzel Washington, są najlepszym świadectwem, jego niesamowitych możliwości, sposobu, w jaki kształtuje każdą rolę, olbrzymiej dawki emocjonalnej, którą otrzymuje każda z granych przez niego postaci. Kiedy oglądamy ojca walczącego o życie syna, ojca, który jest gotów praktycznie na wszystko, nawet na najgorsze, aby ocalić jego życie, wtedy, jak to pada w którymś momencie filmu, "jesteśmy w stanie zrozumieć prawdziwą potęgę miłości". A trzeba przyznać, że dawka emocjonalna, jaką niesie ze sobą ten film, jest wprost niewyobrażalnych rozmiarów, jest tak wielka, iż trudno opanować drżenie serca, gdy o serce chodzi.