Recenzja filmu

Palimpsest (2006)

Niewielu jest polskich niezależnych twórców, którzy potrafią w mistrzowski sposób rozegrać z widzem grę pod hasłem: film kryminalny. Konradowi Niewolskiemu w obrazie "Palimpsest" udało się zdeklasować wszystkich tych, którzy dotąd próbowali. To, co od pierwszych minut rozgrywa się na ekranie, trudno nazwać fabułą - jest to raczej wizualizacja najciemniejszych wrażeń ludzkiego umysłu, odbicie bliżej nieokreślonych pragnień i lęków. Reżyser wspólnie ze scenarzystą - Igorem Brejdygantem sięgają do wnętrza człowieka na tyle głęboko, że nie sposób uchwycić cienkiej granicy między rzeczywistością a zmyśleniem. Konrad Niewolski debiutował filmem "D.I.L."- opowieścią o narkotykowym biznesie oraz przyjaźni, którą tak łatwo może on zniszczyć. Widzom dał się poznać jako obserwator, świadomy mechanizmów rządzących w brudnym gangsterskim światku i konsekwencji, z jakimi są związane. W "Symetrii" - następnym obrazie, Niewolski również dotyka problemu przestępczości, ale tym razem widzianej z perspektywy przemiany niesłusznie oskarżonego i osadzonego w więzieniu młodego człowieka. Zagadnienie zbrodni pojawia się po raz kolejny w "Palimpseście", przy czym związane z nią fakty i rzeczywistość można uznać za dyskusyjne. Zwłaszcza pod względem samego ich zaistnienia. Dużo dla filmu, oprócz zaskakującego scenariusza, robi gra aktorów. Andrzej Chyra jako Marek - oficer śledczy pracujący nad rozwikłaniem okoliczności zabójstwa swojego przyjaciela, kreuje postać balansującą nad przepaścią. Jego życie momentami przypomina delirium przeplatane nakładającymi się na siebie wydarzeniami. Partnerująca Andrzejowi Chyrze Magdalena Cielecka poprzez graną przez siebie Hannę pozostawia widza z niedopowiedzianą historią miłości i przyjaźni. Zdecydowanie pozytywnie na odbiór filmu działają ciemne wnętrza, wpisujące się w atmosferę niewyjaśnialnej tajemnicy. "Palimpsest" zdecydowanie nie znajdzie entuzjastów wśród zwolenników jasnych i klarownych rozwiązań w stylu Herculesa Poirot z powieści Agathy Christie. Nie znajdzie ich również wśród racjonalistów, ufających potędze dedukcji. Natomiast miłośników wgłębiania się w mroczne zakamarki duszy i totalnej niekiedy abstrakcji - zachwyci! A może tego filmu tak naprawdę nie było...?